Κάθε φορά που ένας πολιτικός θέλει να υπενθυμίσει στην Εκκλησία τη θέση της στο δημόσιο βίο χρησιμοποιεί δυο λέξεις: “διακριτοί ρόλοι”. Δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές έχει ακουστεί αυτή η φράση από βουλευτές, υπουργούς, πρωθυπουργούς και κάθε λογής δημοσιολογούντες.
Προσωπικά ανήκω επίσης στην κατηγορία αυτή, των υποστηρικτών των διακριτών ρόλων δηλαδή, γιατί όπως πολύ σοφά λεει ο λαός μας «οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους».
Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή τη υπόθεση του COVID19 η Εκκλησία δέχεται αφόρητες πιέσεις να βάλει «νερό στο κρασί» της στο θέμα της Θ. Κοινωνίας με το επιχείρημα πως πρέπει να προστατευτεί ο πληθυσμός.
Άλλοι προτείνουν κουτάλια μιας χρήσης, άλλοι διακοπή της Κοινωνίας κι άλλοι να σταματήσουν γενικά οι ιερές ακολουθίες, λειτουργίες κοκ μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα, όπως έχει συμβεί σε πολλές άλλες περιοχές του πλανήτη.
Η επίθεση μάλιστα που δέχεται η Εκκλησία από μέρος του πληθυσμού είναι εξαιρετικά σφοδρή. Όπως επίσης σφοδρές επικρίσεις δέχονται και όσοι «τολμούν» να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της.
Για μια ακόμη φορά φοβάμαι πως πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό.
Το να ζητάς μετ’ επιτάσεως από έναν κυριολεκτικά αρχαίο οργανισμό να αλλάξει πεποιθήσεις, δόγματα και πίστη για να προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα νομίζω πως αδικεί και τους παραλήπτες του αιτήματος αλλά και αυτούς που το θέτουν.
Δηλαδή τι περιμένουμε να κάνει η Εκκλησία; Να βγει και να πει «ξέρετε 2000 χρόνια σας λέμε πως η μετάληψη είναι φάρμακο αλλά τώρα που κυκλοφορούν ιοί καλού κακού αποφύγετε μας, μην κολλήσετε τιποτα και τρέχουμε»;
Η Εκκλησία της Ελλάδος, ως φορέας που σέβεται τον εαυτό του έκανε το αυτονόητο. Διατυπωσε για μια ακόμη φορά τα πιστεύω της. Δεν μας τα έκρυψε ποτέ άλλωστε. Όπως ακούστηκε μάλιστα χθες σε όλους τους ναούς «ούτω φρονούμεν, ούτω λαλούμεν».
Αν λοιπόν η κυβέρνηση, το κράτος, οι μηχανισμοί υγείας και όποιος άλλος υπεύθυνος θεωρεί πως οι εκκλησίες ή η Κοινωνία αποτελούν κίνδυνο για την δημόσια υγεία, μπορούν πολύ απλά να κάνουν χρήση των νόμων και να λάβουν τις αποφάσεις που νομίζουν ότι πρέπει.
Διακριτοί ρόλοι λοιπόν. Ό,τι πιο απλό και ουσιαστικό!