Τη δική του εκδοχή για το ζήτηµα της Αυτοκεφαλίας στην Ουκρανία δίνει ο Αρχιεπίσκοπος Τελµησσού Ιώβ, µόνιµος αντιπρόσωπος του Οικουµενικού Πατριαρχείου στο Παγκόσµιο Συµβούλιο Εκκλησιών.
Ο κ. Ιώβ, μιλώντας στην Μαρίνα Ζιώζιου και το “ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ”, τονίζει ότι η εκχώρηση Αυτοκεφαλίας από τη Μητέρα Εκκλησία προτείνεται όχι σαν «όπλο» για να κηρύξει τον πόλεµο ή για να χωρίσει την Ορθοδοξία, αλλά σαν «φάρµακο» για να θεραπεύσει ένα σχίσµα που διαρκεί εδώ και τριάντα χρόνια.
“Μετά την ανεξαρτησία της Ουκρανίας το 1991, το σύνολο των επισκόπων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που ήταν υπό τη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας, είχε ήδη ζητήσει την Αυτοκεφαλία από το Πατριαρχείο Μόσχας το 1991 και το 1992 προκειµένου να αποφύγει τον πολλαπλασιασµό των σχισµάτων.
Δυστυχώς, το Πατριαρχείο Μόσχας δεν θέλησε να την παραχωρήσει και αυτό επιδείνωσε την κατάσταση. Κατά τη διάρκεια των τριάντα ετών το Πατριαρχείο Μόσχας πιστεύει ότι για να πετύχει την εκκλησιαστική ενότητα οι σχισµατικές κοινότητες πρέπει να επιστρέψουν σε αυτό”.
Σε άλλο σημείο ο κ. Ιώβ επισημαίνει ότι “δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι µία γιατί είναι το Σώµα του Χριστού. Ως εκ τούτου, δεν είναι δυνατόν να διαιρέσει κανείς το Σώµα του Χριστού. Η Εκκλησία ανήκει στον Χριστό και όχι στην Κωνσταντινούπολη, στη Μόσχα, στο Κίεβο ή οπουδήποτε αλλού”.
Σχολιάζοντας την άρνηση του µητροπολίτη Κιέβου, Ονούφριου να συναντηθεί µε τους δύο εξάρχους του Οικουµενικού Πατριαρχείου, ο κ. Ιώβ τονίζει πως “λυπούµεθα βαθιά που οι ιεράρχες που συµπορεύονται µε το Πατριαρχείο Μόσχας αρνούνται στο σύνολό τους κάθε διάλογο και κάθε συνάντηση µαζί τους. Αυτό ίσως υποδηλώνει την άρνησή τους να βρεθεί µια λογική λύση για να θεραπευτεί το εκκλησιαστικό σχίσµα στην Ουκρανία. Εποµένως, είναι καθήκον του Οικουµενικού Πατριαρχείου να επαγρυπνεί για να µη χαθεί αυτή η ενότητα”.
Τέλος ο Αρχιεπίσκοπος Τελμησσού, ερωτώμενος αν το Φανάρι μπορεί να εξασφαλίσει την ομαλή μετάβαση και την ειρηνική συνύπαρξη των Ουκρανών, τόνισε ότι “είναι απαράδεκτο να διατηρεί κανείς πάνω από µια γενιά εκατοµµυρίων ορθοδόξων χριστιανών µέσα στο σχίσµα. Οποιος απειλεί το Οικουµενικό Πατριαρχείο µε αιµατοκύλισµα, µε ανταρσία και εµφύλιο πόλεµο, δεν εξυπηρετεί το καλό της Εκκλησίας και την ενότητά της, αλλά ενθαρρύνει τη διαίρεση και το σχίσµα. Ο κόσµος µπορεί να κατανοήσει ότι το εκκλησιαστικό σχίσµα στην Ουκρανία δεν είναι πρόβληµα θεολογικό, αλλά κανονικό. ∆εν είναι σωστό να κατηγορεί κανείς τον οποιονδήποτε ως αιρετικό και να εξαπολύει απειλές, όπως ότι η παραχώρηση Αυτοκεφάλου θα δηµιουργήσει ένα ακόµη µεγαλύτερο σχίσµα από αυτό του 1054”.
