«Ἀνέστη Χριστός, καὶ χαίρουσιν Ἄγγελοι. Ἀνέστη Χριστός, καὶ ζωὴ πολιτεύεται. Ποῦ σου θάνατε τὸ κέντρον; ποῦ σου ᾍδη τὸ νῖκος;» διαλαλεί ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην πασχαλινή του ομιλία, την οποία διαβάσαμε στο τέλος του Όρθρου της πασχαλινής αυτής νύχτας, με τρόπο τόσο φωτεινό και καθαγιασμένο.
«Ποῦ σου θάνατε τὸ νῖκος;» … Ομολογουμένως, ο θάνατος είναι πάντα παρών στην επίγεια ζωή μας, ωστόσο, αυτήν την ημέρα της Αναστάσεως, καταργήθηκε. Ο σταυρός είναι, επίσης, εκεί και παρ’ όλα αυτά το Πάσχα ήρθε. Όλα τα ερωτήματα που υποβαθμίζουν την ύπαρξή μας εξακολουθούν να υφίστανται, αλλά «αν η καρδιά μας πέσει εξαιτίας της αμαρτίας, αυτή μας επικρίνει, ο Θεός όμως είναι μεγαλύτερος από την καρδιά μας, γιατί γνωρίζει τα πάντα». Όλα συνοψίζονται σε αυτήν την έξοχη κατάφαση του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου: «Εδεήθημεν Θεοῦ σαρκουμένου καί νεκρουμένου, ἵνα ζήσωμεν». Η μοναδική μας απάντηση ως χριστιανών καθ’ όλη την διάρκεια της δίκης του Θεού από τον σύγχρονο αθεϊσμό, λέγει ένας μεγάλος Ορθόδοξος θεολόγος, «είναι αυτός ο Θεός ο μυστηριωδώς ανίσχυρος … (στον σταυρό) μπροστά στην ελευθερία του ανθρώπου … ο οποίος εθελούσια κατέρχεται στον θάνατο, προκειμένου ακόμη και ο ίδιος ο θάνατος να μπορεί να ανοιχτεί στο φως». Ναι, ο Θεός πέθανε προκειμένου ο άνθρωπος να θεωθεί στον αναστημένο Χριστό, να καταστεί, μια για πάντα, αληθινά ζωντανός.
Ως εκ τούτου, το Πάσχα συνιστά το τέλος της ιστορίας του παρόντος κόσμου, του παρελθόντος κόσμου, μέσα από το οποίο ο Θεός προσφέρει, με την ανάσταση του Ιησού Χριστού, μια νέα και αιώνια πραγματικότητα, ένα παρόν και ένα μέλλον εξίσου ανανεωμένο και αιώνιο. Ο ίδιος ο αναστημένος Χριστός, «ο πρωτότοκος μεταξύ των νεκρών» είναι «το σχοινί που συνέχει την καταστροφή που προκλήθηκε από την πτώση του πρώτου Αδάμ με την ανανέωση της καινής ζωής που μας δόθηκε το Πάσχα και καθιστά, ακόμα και στο θάνατο και την κόλαση, το σχοινί αυτό αρραγές». Το Πάσχα, παραγγέλλει η Θεία μας Λειτουργία, νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καὶ γῆ, καὶ τὰ καταχθόνια… (Κανόνας του Όρθρου του Πάσχα Ωδή 3η, Τροπάριο 2ο)!
Αυτό σημαίνει ότι, με τον θάνατο του Ιησού Χριστού πάνω στον σταυρό, με τον οποίο δόθηκε εξιλέωση σε μας για το σφάλμα της πτώσης του Αδάμ, ο άνθρωπος αναγεννάται από τον Θεό αιωνίως με το μυστήριο του βαπτίσματος. Είναι αλήθεια ότι μέσω του αγίου μας βαπτίσματος, που είναι «η ρίζα της ανάστασής μας» σύμφωνα με τους Πατέρες, γινόμαστε ένα ενιαίο δέντρο, μία ενιαία ύπαρξη με τον Αναστάντα, εξαγνισμένοι και ενσαρκωμένοι στο ένδοξο σώμα του. Ιδού ο λόγος για τον οποίο, κάθε ον πάνω στην γη μπορεί, υπερβαίνοντας τον θάνατο, να εισέλθει σε μία καινή και αθάνατη ζωή, την αιώνια ζωή της ανάστασης.
«Χθὲς συνεθαπτόμην σοι Χριστέ», ψάλλουμε στον Όρθρο (Ωδή 3η, Τροπάριο 3ο), «συνεγείρομαι σήμερον ἀναστάντι σοι»… Η Αληθινή Ζωή που μας προσφέρεται με το Πάσχα έρχεται σε μας, στο μέτρο που και εμείς πλησιάζουμε τον Χριστό. «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή», είπε ο Χριστός (Ιω. 11, 25). Λόγω του Πάσχα, λέγει ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, «ξέρω ότι δεν θα πεθάνω, εφόσον βρίσκομαι μέσα και μετέχω σε αυτή την ζωή και έχω μία ολόκληρη ζωή που ρέει μέσα μου».
Επιπλέον, αγαπητοί μου, «λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει, καὶ ἀλλήλους περιπτυξώμεθα, εἴπωμεν ἀδελφοί, καὶ τοῖς μισοῦσιν ἡμᾶς, Συγχωρήσωμεν πάντα τῇ Ἀναστάσει» (Δοξαστικό του Όρθρου Πάσχα), εφόσον με τον αναστημένο Χριστό εγκαινιάζεται μία νέα εποχή για όλη την ανθρωπότητα, η οποία καθιστά τις ψυχές μας, μερικές φορές παρά την θέλησή τους, άξιες αληθινής καλοσύνης, αληθινής αγάπης, αληθινής και αγνής τρυφερότητας, εξαγνισμένης ζωής.
Αυτήν την αγία και μεγάλη Κυριακή του Πάσχα, ο Θεός εκπληρώνει εν Χριστώ την αποκάλυψή Του στους ανθρώπους. Αυτό που επαφίεται σε εμάς τώρα, είναι η δική μας αποκάλυψη στον Θεό εν Αγίω Πνεύματι.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Ταλλίνη, 16 Απριλίου 2017
Στέφανος, Μητροπολίτης Ταλλίνης και πάσης Εσθονίας,
Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου
