Κυριακή (Απόκρεω)
(Ματθαίου κε΄, 31 – 46)
Τρίτη Κυριακή του Τριωδίου και ο ευαγγελιστής Ματθαίος μας παρουσιάζει την περικοπή στην οποία περιγράφεται η Δεύτερη και ένδοξη Παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δηλαδή η φοβερή στιγμή της τελικής Κρίσεως.
Σύμφωνα με την Ευαγγελική διήγηση, ο Κύριος θα εμφανιστεί μέσα στην απόλυτη δόξα Του και θα καλέσει ενώπιον Του όλους τους ανθρώπους που έζησαν στον κόσμο από την αρχή της δημιουργίας, ώστε να προβεί σε ένα δίκαιο «ξεκαθάρισμα».
Στα δεξιά Του θα τοποθετήσει εκείνους για τους οποίους έχει ετοιμαστεί η Βασιλεία των Ουρανών και στα αριστερά Του θα τοποθετήσει εκείνους που «εργάστηκαν» για να εισέλθουν στο φοβερό τόπο που έχει ετοιμαστεί για το διάβολο και τα όργανά του.
Το ιερό κείμενο αναφέρει ότι, κατά τη στιγμή της Κρίσεως ο Κύριος θα καθίσει σε ένα θρόνο και ενώπιον Του θα ανοιχτούν τα βιβλία της ζωής κάθε ανθρώπου. Εκεί, θα αποκαλυφθούν τα κρυφά κάθε ανθρώπινης ψυχής και όλες οι πράξεις θα ελεγχθούν. Κανένας άνθρωπος δε θα μπορέσει να αποφύγει τη δίκαιη κρίση του Δημιουργού ή να αποκρύψει τις πράξεις του αφού η δικαιοσύνη βλέπει και στο σκοτάδι, όπως λέει ο αρχαίος τραγικός Ευριπίδης: «αλλʼ η Δίκη γαρ και κατά σκότον βλέπει».
Η ώρα της Κρίσης είναι τρομερή, όμως ο Θεός δεν είναι εκδικητής ή τιμωρός, ούτε δικαστής επίγειος. Ο Θεός είναι Αγάπη και με αυτό το κριτήριο θα κρίνει τον κόσμο. Εκτός όμως από Αγάπη είναι και Θεός Δικαιοσύνης, γιʼαυτό και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει ότι : «ο Θεός θα κρίνει την οικουμένη με δικαιοσύνη».
Σύμφωνα με τον ευαγγελιστή Ματθαίο, ο Κύριος παρατηρεί και επικεντρώνει την κρίση Του στη φιλευσπλαχνία και στην αγάπη που έδειξαν οι άνθρωποι απέναντι στο συνάνθρωπο. Προφανώς, δε θα ασχοληθεί τόσο με τις λατρευτικές συνήθειες των ανθρώπων, άλλωστε ο Ίδιος τονίζει : «Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με».
Από τα παραπάνω, διαπιστώνουμε ότι όλοι θα κριθούμε για το πως ζήσαμε ανάμεσα στους συνανθρώπους μας, άρα το κριτήριο είναι η αγάπη του καθενός προς τον πλησίον του … «Ημεῖς ἀγαπῶμεν αὐτόν, ὅτι αὐτὸς πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς. ἐάν τις εἴπῃ ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεόν, καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μισῇ, ψεύστης ἐστίν· ὁ γὰρ μὴ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν ὃν ἐώρακε, τὸν Θεόν ὃν οὐχ ἑώρακε πῶς δύναται ἀγαπᾶν;», γράφει ο ευαγγελιστής Ιωάννης.
Έτσι, φανερώνεται και αποδεικνύεται η πραγματική αγάπη που ο άνθρωπος έχει προς τον ίδιο τον Δημιουργό του, αφού στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου, χωρίς διακρίσεις, ο Χριστιανός βλέπει τον ίδιο τον Θεό που είναι η αληθινή ζωή και η αγάπη, αφού «ο Θεὸς ἀγάπη ἐστί».
Άρα, όποιος δε δείχνει αγάπη συνεχίζει να παραμένει στο σκοτάδι, μόνος και αποκομμένος από όλους, θλιμμένος και απογοητευμένος, βιώνοντας μία τρομερή αγωνία που τον συνοδεύει και θα τον συνοδεύει κατά την ένδοξη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας.
Φίλοι μου…
Η ώρα της εξόδου από αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο είναι άγνωστη για όλους μας και ο απρόσκλητος και απρόβλεπτος επισκέπτης που λέγεται θάνατος, έρχεται όπως ο κλέφτης αθόρυβα και ξαφνικά, άλλωστε «μία ροπή, και ταύτα πάντα θάνατος διαδέχεται».
Η ώρα της εξόδου από αυτόν τον κόσμο είναι άγνωστη, γιʼαυτό οφείλουμε να προετοιμαστούμε κατάλληλα ώστε να μη μείνουμε με την πικρή απορία… «Κύριε, πότε σε εἴδομεν;».
Τον Θεό τον βλέπουμε στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου, ιδιαίτερα σε εκείνον που έχει ανάγκη από προστασία και φροντίδα όπως ο αδικημένος, ο πεινασμένος, ο διψασμένος, ο φυλακισμένος, ο ξένος, ο ασθενής, ο περιφρονημένος, ο συκοφαντημένος, ο πονεμένος και ταλαιπωρημένος άνθρωπος.
Τον Θεό τον βλέπουμε στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου, γιʼαυτό και η αγάπη μας πρέπει να είναι έμπρακτη και όχι θεωρητική. Ειλικρινής αγάπη, όπως ακριβώς την εννοούσε ο ανυπόκριτος και «αντάρτης παπάς», ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σεραφείμ, ο οποίος πάντοτε έλεγε: «να μην υστερούμε σε πράξεις και ενέργειες κοινωνικής προσφοράς και συμπαραστάσεως».
Όταν η θεωρία γίνει πράξη, τότε θα αξιωθούμε να ακούσουμε τη φωνή του Κυρίου να μας λέει: «δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου».
Όταν η θεωρία γίνει πράξη, τότε θα βρούμε το θάρρος να πούμε στον Θεό: «Στείλε μου αν θέλεις λίγη μόνο λίγη, τόση δα, δικαιοσύνη και για μένα» (Γιάννης Αγγελάκας).
Όταν η θεωρία γίνει πράξη, τότε θα απολαύσουμε τη ζωή μέσα στο φως, το φως του Χριστού, αυτό το φως που θα λειτουργεί ως παντοτινή χαρά μέσα στο μοναδικό τόπο της αναπαύσεώς μας.
Αγαπητοί μου…
Ας μην τρομοκρατούμαστε, αλλά και ας μην εφησυχάζουμε.
Ας προετοιμαστούμε, γιατί… όπως γράφει ο Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας Αλμπέρ Καμύ: «μην περιμένεις την Ημέρα της Κρίσης. Έρχεται κάθε μέρα».