Ευχαριστούμε για το εύστοχο άρθρο περί τα αυτοάνοσα της Εκκλησίας. Ως αυθόρμητη απόκριση σάς στέλνω τα παρακάτω.
Η νόσος δεν εμφανίσθηκε ξαφνικά. Εδώ και πολλά χρόνια τα συμπτώματά της κραυγάζουν. Συγχωρήστε μου μια αναφορά στις προειδοποιήσεις τις οποίες δημοσιοποίησα.
Το 1996 ξεκίνησα με το άρθρο «Το δίλημμα “᾿Ορθοδοξία ἤ αἵρεση” ὡς πρόβλημα ψυχικῆς ταυτότητος» στη Σύναξη, τ. 59. Εκεί περιέγραφα τα ψυχολογικά κίνητρα των δήθεν «ομολογητών» τα οποία καθιστούν επιτακτική γι’ αυτούς την καχυποψία και την επιθετικότητα.
Το 1998 εκδόθηκε η διατριβή μου ‘Η ιερατική κλίση ως ψυχολογικό γεγονός’, με πλούτο στοιχείων τα οποία επιτρέπουν την έγκαιρη διάγνωση παθολογικών υποψηφίων.
Το 2001 έγραψα το κεφάλαιο «᾿Ιδιωτικές θεολογίες καί ἡ καθολικότητα τῆς ᾿Αλήθειας» ως συμμετοχή στόν τιμητικό τόμο «᾿Αγάπη καί μαρτυρία: ἀναζητήσεις λόγου καί ἤθους στό ἔργο τοῦ ᾿Ηλία Βουλγαράκη». Δημοσιεύθηκε και στο βιβλίο μου «Ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης». Εδώ περιέγραφα την δημιουργία ιδιωτικών θεολογιών οι οποίες στη συνέχεια διευκόλυναν την διαφοροποίηση των σκληροπυρηνικών.
Το 2003 κυκλοφορήθηκε το βιβλίο μου Πένταθλον, με άφθονο υλικό για όποιον ήθελε να ξέρει.
Στο άρθρο “Τό διπλό νόημα τῆς ἐκκοσμίκευσης”, Ἀναλόγιον, τ. 4, 2003, που δημοσιεύθηκε και στο βιβλίο μου «Οἱ δικοί μου οἱ ξένοι», έδειχνα πώς ο φονταμενταλισμός είναι ουσιαστικά μορφή εκκοσμίκευσης!
Κατόπιν, το 2007, δημοσιεύθηκε το άρθρο μου «Ἡ ἐξιδανίκευση τῶν ἁγίων ὡς ἀναίρεση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος καί ἤθους», στη Σύναξη, τ. 102, το οποίο περιελήφθη καί στο βιβλίο μου «Περάσματα στήν ἀπέναντι ὄχθη». Εδώ ξεσκέπαζα την ψυχοπαθολογία που κρύβεται πίσω από την εξιδανίκευση αγίων και γερόντων, η οποία, όπως όλοι διαπιστώνουμε σήμερα, γίνεται το καύσιμο του φονταμενταλισμού.
Το 2009 δημοσιεύθηκε το άρθρο μου «Ἐκκλησία καί κόσμος: ραντεβού στά τυφλά», στόν τόμο «Ἐσωστρέφεια: διαπίστωση καί ἀντιμετώπιση ἑνός νεοελληνικοῦ φαινομένου», το οποίο περιελήφθη καί στό βιβλίο μου «Φυγή πρός τά ἐμπρός». Περιέγραφα εδώ μια Εκκλησία που καθηλώθηκε στο παρελθόν και συνεπώς βλέπει τα πάντα ως εχθρούς και κινδύνους. Δηλαδή την Εκκλησία μας.
Στη συνέχεια τόλμησα το 2011 να περιγράψω νοσήματα του μοναχισμού μας: «’Τοῦ Θεοῦ συνεργοῦντος;’. Ἑπτά σύν ἕνα ἀρρωστήματα τοῦ σημερινοῦ μοναχισμοῦ μας». Σύναξη, τ. 120. Τα τελευταία χρόνια είδαμε να μετατρέπονται τα αρχονταρίκια μοναστηριών σε γιάφκες κοσμοφοβίας και εκκολαπτήρια αρνητών.
Τέλος το 2017 προχώρησα σε ψυχολογική ανάλυση των φονταμενταλιστών με το άρθρο «Ψυχαναγκαστική αἱρεσιομαχία: ἀγχολυτικό εὐρέος φάσματος καί παντός καιροῦ». Σύναξη, τ. 143.
Αυτά μόνο από εμένα. Άλλοι έγραψαν άλλα. Γιατί αναφέρω όλα αυτά; Άκομψο, το γνωρίζω. Επειδή έχω μοχθήσει να προσφέρω έτοιμα εργαλεία στους επισκόπους μας και στους πνευματικούς μας, αφού το προλαμβάνειν είναι πάντα προτιμότερο από το θεραπεύειν. Και πιο εφικτό.
Αλλά εις μάτην. Οι περισσότεροι κληρικοί μας δεν μελετούν. Γιατί να διαβάσουν, άλλωστε; Αφού οι φονταμενταλιστές δεν εστρέφοντο εναντίον τους! Πολεμούσαν μόνο κάποιον Θερμό και τινες άλλους… Η δική τους αυλή ήταν ασφαλής…
Τώρα που τους αποδοκιμάζουν μέσα στις ακολουθίες, τώρα που μεταδίδουν τον ιό και σκοτώνουν Χριστιανούς (και ιερείς τους), έλαβαν άραγε το μήνυμα; Αντιλήφθηκαν τι επώαζε τόσα χρόνια η αδιαφορία τους; Τι λέω; Έπεσε πάνω τους βιτριόλι! Αν δεν τους ξυπνήσει ούτε αυτό, δεν έχουμε πλέον καμία ελπίδα.
Στον παραπάνω κατάλογο δεν περιέλαβα τα πρόσφατα επίκαιρα κείμενά μου. Σε αυτά επισημαίνω ότι, αν δεν λάβουμε μέτρα κατά των φονταμενταλιστών, θα παρασύρουν ολόκληρη την Εκκλησία σε παλαιοημερολογιτική νοοτροπία.
Δεν υπάρχει η δικαιολογία ‘δεν γνωρίζαμε, δεν μπορούσαμε να το φαντασθούμε’! Το θηρίο δεν εξευμενίζεται, όλοι το βλέπουν τώρα ολοκάθαρα!
Έστω και εκ των υστέρων, ας ξυπνήσουμε. Οι σεβαστοί αρμόδιοι δεν είναι μόνοι. Έχουμε δουλέψει γι’ αυτούς τόσα χρόνια. Δεν επιχαίρουμε, πονάμε μαζί τους. Και ανησυχούμε.
Αλλά ναι, είμαι απογοητευμένος και θυμωμένος. Και, με αφορμή το άρθρο σας, στέλνω αυτή την επιστολή για να δημοσιευθή στην ιστοσελίδα σας.