Στον Ι. Ν. Αγ. Σοφίας στην Λευκωσία, κατά την εορτή της Αναλήψεως, χοροστάτησε στον Ορθρο και προεξήρχε της Θ. Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολιτης Κορωνείας κ. Παντελεήμων. Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος είπε: “Με την εορτή της Αναλήψεως επισφραγίζεται ο κύκλος των εορτών της εν σώματι επίγειας παρουσίας του Κυρίου.Όλες οι μεγάλες εορτές έχουν δύο ύμνους. Ο ένας είναι το Απολυτίκιο και ο άλλος το κοντάκιο. Το Απολυτίκιο περιγράφει συνήθως το γεγονός της εορτής και το υμνεί. Το κοντάκιο δίνει την σημασία και την θεολογική διάσταση της εορτής”.
“Ας πλησιάσουμε”, είπε ο Σεβασμιώτατος, “επιγραμματικά το κοντάκιο της Αναλήψεως”. “Την υπέρ ημών πληρώσας οικονομίαν και τα επί γης ενώςας τοις ουρανίοις, ανελήφθης εν δόξη Χριστέ ο Θεός ημών “. Η λέξη ” οικονομία ” έχει διάφορες ερμηνείες στην εκκλησιαστική γλώσσα. Εδώ η λέξη σημαίνει το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία του ανθρώπου. Αφού, λοιπόν,λέει ο υμνωδός απευθυνόμενος προς τον Χριστό, ολοκλήρωσες το σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου και αφού ένωςες τα επίγεια με τα ουράνια, ανελήφθης εν δόξη.
Πώς ενώθηκαν τα επίγεια με τα ουράνια ; Είναι συμβολικές εκφράσεις, που σημαίνουν ότι ενώθηκε ο άνθρωπος με τον Θεό. Αυτό άρχισε στην γαστέρα της Παναγίας, όπου ενώθηκαν οι δύο φύσεις, Θεού και ανθρώπου και εγεννήθηκε ο Χριστός ως Θεάνθρωπος. Και όποιος συσσωματώνεται με τον Χριστό εν τη Εκκλησία, μετέχει στην ανακαινισμένη από τον Χριστό ανθρώπινη φύση.
“Ουδαμόθεν χωριζόμενος, αλλά μένων αδιάστατος” συνεχίζει ο ύμνος. Αναλαμβάνεται, αλλά δεν χωρίζεται. Διαβεβαιώνει τους μαθητές Του : “Εγώ μεθ ‘ υμών ειμί πάσας τας ημέρας ” (Ματθ. κη, 20 ).” Αλλά μένων αδιάστατος “. Οι διαστάσεις του χώρου και του χρόνου δεν ισχύουν για τον Χριστό. Δεν Τον περιορίζουν. Είναι ” πανταχού παρών”. Και δεν ισχύει γι ‘Αυτόν ούτε η διάσταση του χρόνου. Είναι “εχθές και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας ” ( Έβρ. ιγ, 8 ). Γι’ Αυτόν δεν υπάρχει παρελθόν, παρόν, μέλλον παρά ενα αιώνιο παρόν.
“Και βοών τοις αγαπώσι σε “. Δεν λέει και βοών σε όσους αγαπάς, γιατι Εκείνος αγαπά τους πάντες, αλλά οι πάντες δεν Τον αγαπούν. Και Εκείνος μπορεί τα πάντα εκτός από το να μας αναγκάςει,να Τον αγαπήςουμε. Λέει, λοιπόν,ο ύμνος ” βρόντοφωνάζεις σε όσους σε αγαπούν “: ” εγώ ειμί μεθ ‘ υμών και ουδείς καθ ‘ υμών “. Πόσο παρήγορη διαβεβαίωσή ! Γι ‘ αυτό ο πιστός δεν φοβάται τίποτα και κανένα και εν Χριστώ νικά τα πάντα !
