«Kαθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Xώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη». (Σύνταγμα της Ελλάδας, Άρθρο 5.1)
«Διαθέσιμες από τον Σεπτέμβριο θα είναι οι νέες ταυτότητες σε μέγεθος πιστωτικής κάρτας», σύμφωνα με τον πρώην (πλέον) Υπουργό Προστασίας του Πολίτη κ. Νότη Μηταράκη. «…δεν υπάρχει κανένα σύστημα «γεωεντοπισμού» σε αυτές αλλά θα είναι έγγραφα που δεν θα παραχαράσσονται και θα ενισχύουν την ασφάλεια του πολίτη», δηλώνει ό ίδιος «…για να επιτευχθεί ο στόχος της καλύτερης αστυνόμευσης, πρόληψης και αντιμετώπισης της εγκληματικότητας και ειδικά των μικρών εκφάνσεων αυτής που αφορούν στις γειτονιές». «…τα νέα έγγραφα ταυτοπροσωπίας δεν περιέχουν κανένα δεδομένο που θέτει σε κίνδυνο την ελευθερία των Ελλήνων πολιτών ή προσβάλουν, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη», τόνισε σε άλλη ανάρτησή του, συμπληρώνοντας: «Στόχος μας είναι να τις παρουσιάσουμε στο κοινό στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης αρχές Σεπτεμβρίου, την επομένη θα αρχίσει η έκδοση τους».
Σε σχετική αναζήτηση στο διαδίκτυο ως προς το τι θα εμπεριέχουν οι νέες αυτές ταυτότητες, εκτός από τα προσωπικά στοιχεία του κατόχου (Ονοματεπώνυμο κλπ), στην πίσω πλευρά θα εμπεριέχεται και μια «Ζώνη Μηχανικής Ανάγνωσης (Machine Readable Zone), με ενσωματωμένο μικροτσίπ. Αυτό που δεν γνωρίζει, τουλάχιστον η πλειονοψηφία του κόσμου-των πολιτών που θα κληθούν να λάβουν, να αποκτήσουν τις νέες αυτές ταυτότητες, αυτό λοιπόν που δεν γνωρίζουμε είναι το τι θα εμπεριέχεται σε αυτό το μικροτσίπ; Ποιες πληροφορίες θα είναι ενσωματωμένες σε αυτό; Πως θα λειτουργεί; Θα εμπεριέχει βιομετρικά στοιχεία, βιομετρικού ελέγχου, τύπου ίριδα για παράδειγμα;
Ως και ένα πλήθος άλλων θεμάτων και ερωτημάτων που, σε περίπτωση τυχόν ύπαρξης των, θα μπορούσαν να θέσουν θέματα ελευθερίας του προσώπου, ατομικών δικαιωμάτων, υποδούλωσης της συνείδησης, ψηφιοποιημένου ελέγχου του πολίτη ως και πλήθος άλλων συναφών και ουσιωδών που άπτονται της ελευθερίας του προσώπου. Ελευθερία που δεν είναι υπόθεσις Συνταγματικού δικαιώματος, αλλά ταυτότητας του ανθρώπου, οντολογικής ύπαρξης του, καθώς η στέρηση της αφαιρεί από τον άνθρωπο όχι απλά τα δικαιώματα του, αλλά την ίδια την ζωή: στην ουσία της, το βάθος της και το είναι της.
Η άγνοια λοιπόν αυτή, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα για κάποιους, δημιουργεί σε ένα μεγάλο μέρος του λαού, των πολιτών, πλήθος ερωτημάτων. Ερωτήματα, που δεν θέτουν μόνο όσοι βιώνουν την πίστη τους και συνειδητά μετέχουν στην ζωή της Εκκλησίας, ως ισχυρίζονται τινές ότι «αντιδρούν οι χριστιανοταλιμπανιστές»• ερωτήματα θέτουν και πολλοί άλλοι ανεξάρτητα από τα θρησκευτικά τους πιστεύω, καθώς η ελευθερία του προσώπου είναι υπόθεσις που αφορά όλους. Ερωτήματα που, σχεδόν καθημερινά, δεχόμεθα και εμείς από πολλούς συνομιλητές μας, καλούμενοι να εκφράσουμε άποψη. Όμως, σε ένα τέτοιο θέμα μείζονος σημασίας που άπτεται της ταυτότητας και της οντολογικής ύπαρξης του προσώπου, ανεύθυνες και αβάσιμες-ατεκμηρίωτες θέσεις και απόψεις δεν χωρούν.
Δηλώνουμε λοιπόν την άγνοια μας επί του θέματος, δεν υιοθετούμε θεωρίες συνωμοσιολογίας, δεν προφητολογούμε, ούτε όμως και εφησυχάζουμε. Αναμένοντες την πλήρη και τεκμηριωμένη εξήγηση του τι εμπεριέχει το τσιπάκι αυτό και με την προσδοκία ότι οι πληροφορίες που εμπεριέχει δεν θα «φυλακίζουν» το πρόσωπο – κάτοχο της ταυτότητας, ως έτεροι τινές ισχυρίζονται, παραμένουμε προσευχόμενοι και αγρυπνούντες, αφουγκραζόμενοι και τον λόγο του Αγίου Νεκταρίου: «Στ΄ αλήθεια, πόσο σεβαστή και απαραβίαστη θέλει ο Θεός την ηθική ελευθερία του ανθρώπου! Πόσο αυτοκρατορικό θέλει το αυτεξούσιο του»!
Σε όσους δε επιχειρηματολογούν το φτηνό, κατά την άποψη μας, επιχείρημα ότι: «Η Εκκλησία όταν έχει λόγο και άποψη κάνει πολιτική», απαντάμε ότι «πολιτική» κατ΄ ακρίβεια και έννοια σημαίνει την ζωή της πόλης. Η πολιτική προέρχεται, όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης, επειδή ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, «φύσει πολιτικὸν ζώον». Απαντάμε λοιπόν ότι αυτό ακριβώς είναι το έργο της Εκκλησίας! Να ενδιαφέρεται για την ζωή μιας πόλης. Να μεταμορφώνει την πόλη σε Βασιλεία του Θεού και τους πολίτες αυτής της πόλης, όσους ελεύθερα και αβίαστα δέχονται τις αλήθειες Της, σε Ουρανοπολίτες.
Όταν πάψει η Εκκλησία να ενδιαφέρεται για την ζωή της πόλης, παύει και ο λόγος ύπαρξης Της. Αρνείται την ταυτότητα Της που δεν είναι άλλος από το να διακονεί το θέλημα του Θεού. Οφείλει λοιπόν η Εκκλησία «να πληροφορεί» τους πολίτες της πόλης, που αποτελούν και «λαό του Θεού». Οφείλει να αφουγκράζεται τις αγωνίες και τους αλαλήτους στεναγμούς των καρδιών τους. Οφείλει να φωτίζει, να παιδαγωγεί, να νουθετεί, κυρίως οφείλει «να τους ελευθερώνει από τις ελευθερίες τους», όπως έλεγε και ο μακαριστός π. Μιχαήλ Καρδαμάκης.