Η Συγνώμη δεν είναι μια θεωρητική έννοια. Στη καθομιλουμένη όμως η λέξη επαναλαμβάνεται και συχνά χάνει τη σύγκορμη σημασία της. Η Συγνώμη στο μυαλό εύκολα θα καταχωριστεί σ’ ένα κατάλογο που ορίζει το πως πρέπει να φερόμαστε και να φαινόμαστε. Από μικροί ασκούμαστε άλλωστε στο “καθώς πρέπει” ότι καλλιεργούμαστε στο δήθεν. Ρίχνουμε όλο το βάρος σ’ αυτό, αφήνοντας κατά μέρος το πως είμαστε στ’ αλήθεια. Αγνοούμε το ποιοι είμαστε έχοντας στο μυαλό μιαν ιδανική εικόνα του πως “θα θέλαμε” ή πως “θα έπρεπε” να είμαστε.
Στην Εκκλησία, ο Χριστός μας προσφέρεται “καθώς εστί”, όπως δηλαδή αληθινά είναι. Εκ των πραγμάτων, η σχέση που αποκτάμε μ’ Αυτόν έχει Αλήθεια, τη δική Του Αλήθεια. Και μας λέει, όχι θεωρητικά αλλά με το μέτρο της Αγάπης του Σταυρού -της Αγάπης που παραπάνω δεν υπάρχει- ότι αν θέλουμε να μετέχουμε στην Αλήθεια Του, τότε πρέπει να προσφέρουμε και τη δική μας αλήθεια. Για να την προσφέρουμε όμως πρέπει να την ξέρουμε. Να μην υποθέτουμε, ούτε να φανταζόμαστε.
Η Συγνώμη δεν είναι απλώς μια κίνηση αλλά μια συνάντηση της αλήθειας του ενός με τον άλλον. Στη Συγνώμη μαθαίνουμε να μοιραζόμαστε τις αλήθειες μας χωρίς αυτό να δημιουργεί πρόβλημα, αιτία τσακωμού ή απομάκρυνσης. Η Συγνώμη είναι η αρχή της Συνύπαρξης. Ο Χριστός ανέβηκε στο Σταυρό για να συγχωρεθούμε όλοι εμείς. Πάνω στο Σταυρό της Συγχώρησης ενώθηκαν τα ασύνδετα, τα διεστώτα.
Το ότι βρεθήκαμε στην Εκκλησία και ζήσαμε τον Εσπερινό της Συγνώμης δίνοντας ασπασμό ο ένας στον άλλον είναι ένα δώρο του Αγ. Πνεύματος. Βρεθήκαμε στο Ναό, εκεί που τελείται η Θ. Λειτουργία κι ασπασθήκαμε μπροστά απ’ την Αγία Τράπεζα. Δε πήγαμε σε πλατεία, ούτε σε θέατρο. Πήγαμε εκεί που ποτιζόμαστε Ζωή για να μείνουμε ζωντανοί. Η Συγνώμη μες την Εκκλησία σπάει τον καθωσπρεπισμό μιας κοινωνικής έκφρασης. Είναι λειτουργημένη, λιβανισμένη, δεν ανήκει στον κόσμο τούτο. Μας μεταμορφώνει ο Χριστός όλους κι η Συγνώμη εισιτήριο μετοχής στην Αλήθεια του Προσώπου Του. Η Συγνώμη της Εκκλησίας προϋποθέτει την δική μας εξολοκλήρου αλήθεια -αλλιώς μπορεί κι αυτή να μεταβληθεί σε καθωσπρεπισμό, σε δήθεν
…κι είναι κρίμα.