Στους δεσμούς “Μητρός προς Θυγατέραν” που συνδέουν Κωνσταντινούπολη και Κύπρο αναφέρθηκε στην αρχή της αντιφώνησής του προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος κατά το συλλείτουργο που τελέσθηκε στο Φανάρι σήμερα το πρωί για την Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Ο κ. Χρυσόστομος μίλησε ακόμη για “το Φανάριον της Ρωμηοσύνης, για το Φανάριον του ευσεβούς ημών Γένους, για το Φανάριον το οποίον όλο δίδει, όλο κενώνεται, όλο κατατέμνει τις σάρκες του ώστε να ζήσουν και να ευημερήσουν οι κατά τόπους Εκκλησίες” αλλά και για τις “κανονικές ευθύνες του Κωνσταντινουπόλεως”, όπως το Έκκλητο, τα Σταυροπήγια αλλά και το Άγιο Μύρο, οι οποίες “γεννούν ζωή”.
Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία του Αρχιεπισκόπου Κύπρου
“Εκφράζω και εγώ τη χαρά μου για την ευκαιρία που μου δώσατε, Παναγιώτατε, με την πρόσκληση σας, να βρισκόμαστε στα Σκηνώματα της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, να συναντιόμαστε και να συσκεπτόμαστε μαζί σας, τον εν ημίν Πρώτον. Σας ευχαριστούμε και για την εμπιστοσύνη που μας δείχνετε, καλώντας μας και εις την ανταλλαγήν απόψεων περί των Ορθοδόξων πραγμάτων.
Η δισχιλιετής ιστορία των παλαιφάτων Εκκλησιών μας, η συμμετοχή σ’ όλες τις Οικουμενικές Συνόδους και ο αγώνας για κατοχύρωση του ορθού δόγματος, προσέδωσαν μοναδικές εμπειρίες και βιώματα. Παράλληλα και το συνεχές μαρτύριο αιώνων, που τις αναγκάζει να βρίσκονται σε διαρκή εγρήγορση, τους έδωσε κι ένα άλλο προνόμιο: Μετρώντας με ένα διαφορετικό μέτρο τα εγκόσμια, θεωρούν υποχρέωση τους να συμπαρίστανται και στους πιστούς ξεχωριστά, αλλά και σε Εκκλησίες με λιγότερη εμπειρία”.
Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος επισήμανε ότι κατά το σημερινό Συλλείτουργο, ο Οικουμενικός Πατριάρχης και ο ίδιος, επαναβεβαίωσαν τους άρρηκτους και ακατάλυτους δεσμούς μεταξύ της Πόλεως και της Κύπρου.
“Κατανοούμε πως στην Πόλη αυτή αλλά και σε πόλεις της άμεσης δικαιοδοσίας της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως συνήλθαν όλες οι Οικουμενικές Σύνοδοι. Εδώ κατωχυρώθη το δόγμα της Εκκλησίας∙ εδώ εθριάμβευσεν η Ορθοδοξία∙ εδώ κατηργήθη η πλάνη”.
Με αυτές τις σκέψεις ξεκινούσα το 2014 τέτοιες μέρες την εισήγησή μου στη Σύναξη Προκαθημένων την οποία συγκαλέσατε Εσείς, Παναγιώτατε, εδώ στην αιώνια Αποστολική Καθέδρα Σας με σκοπό την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Οι σκέψεις αυτές αρμόζουν και σήμερα, σε αυτή την λαμπρή και ολοφώτεινη ημέρα, την Κυριακή της Ορθοδοξίας, οπότε και επαναλαμβάνουμε τον Θρίαμβο της Αλήθειας απέναντι στην πλάνη και το ψεύδος. Σε αυτήν τη Θεία Λειτουργία, όπου βιώνουμε όλο τό βάθος καί τό εύρος της Θείας Οικονομίας προς το γένος των ανθρώπων, εμείς, Εσείς δηλαδή, ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και Οικουμενικός Πατριάρχης και η ελαχιστότης μου, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, επαναβεβαιώνουμε τους άρρηκτους και ακατάλυτους δεσμούς μεταξύ της Βασιλευούσης των Πόλεων και της αγιοτόκου Νήσου μας, σχέσεις μεν αδελφικές ως προς την συμπόρευση, την Ιστορία, το θεολογικό υπόβαθρο των λειτουργών του Υψίστου αλλά και σχέσεις Μητρός πρός θυγατέρα αν αναλογισθεί κανείς την μεγάλη, την κενωτική προσφορά της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως προς την Αγιωτάτη Εκκλησία της Κύπρου.
Άρα, λοιπόν, ποιά δύναμις θα ήταν εκείνη η οποία θα μπορούσε νά εξαλείψει από την Ιστορική μνήμη αυτούς τους βαθείς δεσμούς και τις σχέσεις αγάπης, τιμής, ευγνωμοσύνης και αδελφοσύνης οι οποίες διέπουν τις καρδιές των Κυπρίων από ἀκρου εις ἀκρον για το Φανάριον της Ρωμηοσύνης, για το Φανάριον του ευσεβούς ημών Γένους, για το Φανάριον το οποίον όλο δίδει, όλο κενώνεται, όλο κατατέμνει τις σάρκες του ώστε να ζήσουν και να ευημερήσουν οι κατά τόπους Εκκλησίες. Άλλωστε, η θυσιαστική προσφορά του Οικουμενικού Θρόνου, «που, ως λυχνία, μεταδίδει, από της εποχής του ευσεβούς βασιλέως και Ισαποστόλου Κωνσταντίνου, “τοις εγγύς και τοις μακράν” το ανέσπερο φως της Ορθόδοξης πίστης μας, είναι ανυπολόγιστη» όπως είχαμε τονίσει κατά την Ειρηνική μας Επίσκεψη στη Πατριαρχική Σταυροπηγιακή Mονή της Παναγίας του Βαλουκλή το 2010, όπου είχαμε συν τοις άλλοις επισημάνει ότι “η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως έτεινε προς
την Κυπριακή Εκκλησία, πάντοτε, χείραν βοηθείας”.
Επαναλαμβάνοντας αυτούς τους λόγους μας δεν αισθανόμεθα ότι επαναλαμβανώμεθα ή ότι επαναπροσανατολιζόμεθα στην ορθή πορεία της Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας, την οποίαν Εκκλησιολογίαν διηκόνησαν με στερήσεις και μόχθους οι Πατέρες των Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων. Έκκλητο, Σταυροπήγια, Άγιο Μύρο είναι μόνο μερικές από τις εξώφθαλμες ευθύνες του Κωνσταντινουπόλεως. Αλλά και αν κοιτάξουμε στο διάβα των αιώνων, ποιά Εκκλησία θα ήταν εκείνη από τις παλαιές που δεν ευεργετήθηκε από την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, και ποιά από τις νεώτερες δεν δημιουργήθηκε από τα σπλάχνα της; Θα ήμαστε επιλήσμονες και αγνώμονες αν ομολογούσαμε κάτι το διαφορετικό. Οι κανονικές ευθύνες του Κωνσταντινουπόλεως γεννούν ζωή, Παναγιώτατε. Χάριν αυτής της ζωής Εσείς θανατώνεσθε, σταυρώνεσθε, υπομένετε το βάρος της ημέρας και τον καύσωνα ολόκληρης της Ορθοδοξίας. Γι΄αυτό ήρθα αυτήν την σημαδιακή και ιστορική ημέρα κοντά Σας. Hρθα για να Σας πω ότι δέν είσθε και ούτε πρόκειται να Σας αφήσουμε εμείς μόνο.
Μία τέτοια ημέρα, μόνο εκχύλισμα εκκλησιολογικών σκέψεων μπορεί να παράγει κάθε ψυχή συνειδητού Χριστιανού. Διότι με λανθασμένη Εκκλησιολογία, η Ορθόδοξη Θεολογία μας μπορεί να καταλήξει σε πλάνη και εμείς δέν την θέλουμε. Θέλουμε την ανόθευτη πίστη των πατέρων μας, έτσι όπως την παραλάβαμε από τους μακαρία τη λήξει Προκατόχους μας. Θέλουμε μία αρραγή ενότητα στην Ορθοδοξία μας. Ως εκ τούτου, Παναγιώτατε, έχουμε ήδη συνεννοηθεί με μερικούς εκ των Αδελφών Προκαθημένων για να εργασθούμε προς αυτή την κατεύθυνση, διότι η Ορθοδοξία είναι Μία, Καθολική και Αποστολική.
Περαίνοντας και ευχαριστώντας για τη χαρά της υποδοχής και της φιλοξενίας στον κοινό μας Οίκο, στο πατρικό σπίτι των Πανορθοδόξων, εδώ στην Πόλη, επιλέγω να επαναλάβω μία φράση μου και πάλι από την εισήγησή μου κατά τη Σύναξη Προκαθημένων το 2014, Παναγιώτατε, προς όλα τα μήκη και πλάτη της Εκκλησίας:
“Και να μην είχαμε, λοιπόν, Πρώτον, θα τον αναζητούσαμε. Πρώτον μεταξύ Ίσων, έχουμε. Τον καθιέρωσε η ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας κατά τους διαρρεύσαντας αιώνας. Κύριε φυλάττε αυτόν εις πολλά έτη.”
