Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος χοροστάτησε το απόγευμα του Σαββάτου, κατά τον Μέγα Εσπερινό για την εορτή των Αγίων Αποστόλων Βαρθολομαίου και Βαρνάβα, ο οποίος τελέστηκε στην Μονή Ζωοδόχου Πηγής Βαλουκλή, συμπροσευχομένων πλήθους Ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου, καθώς επίσης και των Αρχιεπισκόπου Ντμανίσι και Άγαρα-Τασιρίσις κ. Ζήνωνα, εκ προσώπου του Πατριαρχείου Γεωργίας, Μητροπολίτου Τσερνίχιβ και Nιζχίν κ. Ευστρατίου, εκ προσώπου της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ουκρανίας, Μητροπολίτου Τετόβου κ. Ιωσήφ, εκ προσώπου του Αρχιεπισκόπου Αχρίδος κ. Στεφάνου, Ιεραρχών, κληρικών, μοναχών, Αρχόντων Οφφικιαλίων της Μ.τ.Χ.Ε., με επί κεφαλής τον Γενικό Γραμματέα της Αδελφότητος “Παναγία η Παμμακάριστος” Άρχοντα Διδάσκαλο του Γένους Εντιμολ. κ. Κωνσταντίνο Δεληκωσταντή.
Παρέστησαν, επίσης, ο Θεοφιλ. Επίσκοπος των εν τη Πόλει Ρωμαιοκαθολικών κ. Massimiliano Palinuro, o Eξοχ. κ. Viktor Yelensky, επι κεφαλής της Ουκρανικής Κρατικής Υπηρεσίας για τις εθνοτικές υποθέσεις και την ελευθερία της συνειδήσεως, εκ προσώπου της Ουκρανικής Πολιτείας, ο Εξοχ. Πρέσβης της Ουκρανίας στην Άγκυρα κ. Vasyl Bodnar, οι Γενικοί Πρόξενοι της Ελλάδος και της Ουκρανίας, Ευγεν. κ. Γεωργία Σουλτανοπούλου και Εντιμ. κ. Roman Nedilskyi, μαθητές και μαθήτριες των Ομογενειακών σχολείων της Πόλεως και της Ίμβρου, και πλήθος πιστών.
Στην ομιλία του ο Παναγιώτατος έκανε ιδιαίτερη αναφορά στο εφετινό Πάσχα, που είχε την ευλογία να βιώσει στη γενέτειρά του Ίμβρο, καθώς και στην παραχώρηση του Ι. Ν. Αγίου Νικολάου της Ελεήμονος Εταιρείας Αθηνών στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
“Χάριτι Θεού, το διαρρεύσαν έτος από της περυσινής εορτίου συνάξεώς μας ενταύθα υπήρξε πλήρες θείων δωρεών. Είχομεν την ευλογίαν να ζήσωμεν την Μεγάλην Εβδομάδα και το Άγιον Πάσχα εις την γενέτειραν ημών Ίμβρον, διά δευτέραν φοράν κατά την διάρκειαν της Πατριαρχίας μας. Δοξάζομεν τον δωρεοδότην Θεόν, επειδή επεδαψίλευσεν εις ημάς και αυτήν την χαράν. Μεγάλην ευφροσύνην εχαρίσατο εις ημάς και η παραχώρησις του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου της Ελεήμονος Εταιρείας Αθηνών εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, καθοριστική μερίμνη του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, καθώς και του Εντιμοτάτου Δημάρχου Αθηναίων κ. Κωνσταντίνου Μπακογιάννη. Διά πρώτην φοράν από της ιδρύσεως του Ελληνικού Κράτους η Μεγάλη Εκκλησία έχει το ιδικόν της θυσιαστήριον εις το κλεινόν άστυ.
Είναι όλα αυτά τιμαλφέστατα δωρήματα της θείας φιλανθρωπίας. Ημείς συνεργούμεν, τα πάντα όμως ευρίσκονται εις τας χείρας του Θεού, η χάρις του οποίου θεραπεύει τα ασθενή και αναπληροί τα ελλείποντα. Δεν επιτρέπει η γνησία πίστις εις Θεόν ζώντα αδιαφορίαν διά τα φλέγοντα προβλήματα και τα σημεία των καιρών, εσωστρέφειαν και αυτοεγκλεισμόν. Τουναντίον, μας ωθεί εις έξοδον προς τον συνάνθρωπον, εις κοινωνίαν και σχέσιν, εις διακονίαν, εις αγώνα διά την μεταμόρφωσιν του κόσμου, εις μαρτυρίαν «περί της εν ημίν ελπίδος». Όταν εις την ζωήν και εις την εν τω κόσμω αναστροφήν μας έχωμεν «συνέμπορον την πίστιν», τότε αναπτύσσονται αι δημιουργικαί μας δυνάμεις, καρποφορούν αι προσπάθειαί μας, ειρηνεύομεν με τον εαυτόν μας, τον συνάνθρωπον και την φύσιν, κατά το Παύλειον: «τοις αγαπώσι τον Θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν» (Ρωμ. η’, 28).
Η πίστις εις Χριστόν και η Αγία Εκκλησία Του, ως «ο τόπος και ο τρόπος με τον οποίον ο Θεός εργάζεται το σχέδιον της σωτηρίας μας», είναι η απάντησις εις τας αναζητήσεις και την ελπίδα του ανθρώπου. Το «Ευαγγέλιον του Χριστού» απελευθερώνει την ζωήν από τα «μάταια και ψευδή» και στρέφει την ύπαρξίν μας εις το «εν ου εστι χρεία» (Λουκ. ι’, 42).”
Προηγουμένως ο Οικουμενικός Πατριάρχης αναφέρθηκε και στον τιμώμενο Απόστολο Βαρθολομαίο, αλλά και στον συμπατριώτη του ιερομόναχο Βαρθολομαίο Κουτλουμουσιανό, προς τιμήν του οποίου έλαβε το όνομα που φέρει ως κληρικός.
“Ως άπαντες γνωρίζετε, το όνομα Βαρθολομαίος εδόθη εις ημάς από τον Γέροντα και πνευματικόν ημών πατέρα μακαριστόν Μητροπολίτην Χαλκηδόνος Μελίτωνα προς τιμήν του Βαρθολομαίου Κουτλουμουσιανού του Ιμβρίου. Είναι ένδοξον τέκνον της Ίμβρου και καύχημα ο ιερομόναχος Βαρθολομαίος, εις τον οποίον η γενέτειρα ημών οφείλει πολλά, και πρωτίστως την λειτουργίαν του πρώτου ωργανωμένου σχολείου εις το μετόχιον των Ταξιαρχών, πλησίον του χωρίου Γλυκύ. Η δύσκολος αυτή προσπάθεια παρήγαγε καρπούς εν καιρώ, εξόχως δε με την ίδρυσιν της Κεντρικής Σχολής Ίμβρου υπό του Μητροπολίτου Νικηφόρου Γλυκά και με την εκπαιδευτικήν έκρηξιν επί ποιμαντορίας του Ίμβρου και Τενέδου Μελίτωνος, την βιαίως ανακοπείσαν κατά το έτος 1964. Σήμερον λειτουργεί και πάλιν η ομογενειακή εκπαίδευσις εις την γενέτειράν μας. Αξίως και δικαίως ο Ιερώτατος αδελφός Μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου Κύριλλος εώρτασε το 2022 ως «έτος Βαρθολομαίου Κουτλουμουσιανού του Ιμβρίου», με πολλάς αξιολόγους εκδηλώσεις.
Ο ιερομόναχος Βαρθολομαίος ετίμησε το όνομα του Αποστόλου Βαρθολομαίου, διότι όλη του η ζωή υπήρξε μαρτυρία περί της δυνάμεως της εις Χριστόν πίστεως, και του ήθους και του πολιτισμού που αυτή εγέννησε και τρέφει. Ο Απόστολος Βαρθολομαίος, «εγκεχειρισμένος», ως και οι λοιποί Απόστολοι, «της οικουμένης την σωτηρίαν» και «φθεγγόμενος τα του αποστέλλοντος» (Ιωάννης ο Χρυσόστομος, (PG 60, 18 και 62, 43), ωμολόγησε Χριστόν σταυρωθέντα και αναστάντα, εκήρυξε το ευαγγέλιον της εν Χριστώ ελευθερίας και υπέμεινε το υπέρ του Σωτήρος Χριστού σταυρικόν μαρτύριον, κατά το παράδειγμα του Διδασκάλου. Το «ζην εν Χριστώ» και το «επακολουθείν τοις ίχνεσιν αυτού» (Α’ Πετρ. β’, 21) ήτο η έμπνευσις και η κινητήριος δύναμις των ιεραποστολικών αγώνων του «έως εσχάτου της γης». Εξαγγέλλων το ευαγγέλιον της πίστεως, της αγάπης και της ελπίδος, ομοτρόπως τω συνεορταζομένω σήμερον Αγίω Αποστόλω, εκ των Εβδομήκοντα, Βαρνάβα, έλαμψεν ως αστήρ φωτεινότατος, καταυγάζων άπαν το ανθρώπινον γένος.”
Νωρίτερα, στο τέλος του Εσπερινού, ο Οικουμενικός Πατριάρχης τέλεσε τρισάγιο στη μνήμη του Διδασκάλου του Γένους Βαρθολομαίου Κουτλουμουσιανού του Ιμβρίου (1772 – 1851).
Μετά τον Μ. Εσπερινό, στον αυλόγυρο της Μονής, πραγματοποιήθηκε δεξίωση, κατά την οποία ο Πατριάρχης δέχθηκε τα σέβη και τα συγχαρητήρια του πολυπληθούς κλήρου και λαού. Κατά τη διάρκειά της έψαλαν μοναχοί και μοναχές από Μονές της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, ενώ μαθητές του Λυκείου Ίμβρου προσφώνησαν τον συμπατριώτη τους και του προσέφεραν άνθη.
