Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024 | 11:04

Άλλο Ορθοδοξία κι άλλο Σοβιετία σεβασμιώτατε Φιλάρετε

Ανδρέας Λουδάρος
Ανδρέας Λουδάρος
Ο Ανδρέας Λουδάρος έχει σπουδάσει δημοσιογραφία στην Αθήνα. Είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ. Εργάζεται ως εκκλησιαστικός συντάκτης από το 1999

Του ιδίου συγγραφέα:

ORTHODOXIA.INFO | Ανδρέας Λουδάρος  Ένα από τα μεγαλύτερα σοκ που μπορεί να υποστεί στην ζωή του ένας άνθρωπος, είναι η διαπίστωση πως τελικά δεν είναι τόσο διαφορετικός, όσο νόμιζε, από τους γονείς του. Όταν μάλιστα αυτή η διαπίστωση γίνεται την περίοδο της εφηβείας τότε το σοκ είναι πολύ μεγαλύτερο.

Για φαντάσου, να είσαι ίδιος με αυτό το οποίο αμφισβητείς, να το αντιλαμβάνεσαι και την ίδια στιγμή να κάνεις ότι μπορείς για να το κρύψεις. Αλλά από ποιον;

Το τελευταίο διάστημα, η συμπεριφορά του μητροπολίτη πρώην Κιέβου Φιλαρέτου απέναντι στο Οικουμενικό Πατριαρχείο αλλά και την πραγματικότητα, δυστυχώς, μου θυμίζει πολύ έντονα αυτήν την περίπτωση.

Τριάντα χρόνια τώρα απομονωμένος σε έναν δικό του κόσμο, χωρίς την παραμικρή επικοινωνία με την παγκόσμια ορθόδοξη πραγματικότητα και με τη γνώση της ζωής που απέκτησε τη σοβιετική εποχή, έμαθε να ζει με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Κι αυτόν τον τρόπο έμαθε και στα παιδιά του. Στους πνευματικούς του απογόνους που όπως και αυτός κηρύττουν σε κάθε ευκαιρία πως «εμείς δεν έχουμε καμία σχέση με τους γονείς».

Στην προκείμενη περίπτωση, οι «γονείς» του μητροπολίτη Φιλαρέτου είναι η ρωσική Εκκλησία. Η δύναμη που με τόσο συνέπεια και επιμονή αποφεύγει, από τη μέρα εκείνη που δεν κατόρθωσε να ελέγξει.

ΣΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Το τελευταίο διάστημα, μέσα από την σχεδόν «εργαστηριακή» απομόνωση τους, ο Φιλάρετος και οι συνεργάτες του προσπαθούν να επιβάλουν με κάθε τρόπο τη δική τους ατζέντα. Ακόμη και σήμερα, δυο μέρες πριν την εκλογή του πρώτου Προκαθημένου της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας, ο Φιλάρετος λειτούργησε ως Πατριάρχης. Σε καμία χώρα του κόσμου δεν τον αναγνωρίζουν ως τέτοιο. Δεν τον ενδιαφέρει όμως. Συγκάλεσε και Σύνοδο για να πάρει αποφάσεις. Μια Σύνοδο που επίσης δεν υπάρχει. Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει η Εκκλησία η οποία υποτίθεται πως διοικεί αυτή η Σύνοδος. Και πάλι δεν τον ενδιαφέρει.

Σαν τους παίκτες στα καζίνο που ελλείψει παραθύρων αγνοούν αν είναι νύχτα ή μέρα, αν χιονίζει ή αν έχει λιακάδα, ο Φιλάρετος κινείται στον μικρόκοσμο που ο ίδιος δημιούργησε σαν να μην υπάρχει τίποτα άλλο έξω από τα σύνορα της Ουκρανίας.

Αυτό τελικά φαίνεται πως είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα στην γέννηση αυτής της νέας Εκκλησίας. Ο Φιλάρετος, που επαγγέλλεται την ελευθερία και τον απογαλακτισμό της Εκκλησίας της χώρας του από την «κακιά» ρωσική επιρροή δεν φαίνεται να είναι τελικά και τόσο φιλελεύθερος.

Αγνοώντας τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το σύνολο των Εκκλησιών αιώνες τώρα, προσπαθεί να επιβάλει τους δικούς του κανονισμούς, πότε ευθέως και πότε εμμέσως και υπογείως.

Ήθελε να κάνει την εκλογή ανοιχτή ώστε οι εκλέκτορες να ψηφίσουν μπροστά του. Όταν τελικά δεν κατόρθωσε να το επιβάλλει αυτό στο Φανάρι, το οποίο αρνήθηκε οτιδήποτε άλλο εκτός από μυστική ψηφοφορία, (σ.σ. όπως γίνεται σε όλες τις Εκκλησίες του κόσμου) κάλεσε τους αρχιερείς της «συνόδου» του και τους είπε πως όλοι μαζί θα πάνε για έναν. Τον 39χρονο πνευματικό του υιό επίσκοπο Επιφάνιο.

Τι κι αν απαράβατος κανόνας σε αυτές τις διεργασίες είναι η διατήρηση της ελευθερίας της βούλησης των εκλεκτόρων; Για τον Φιλάρετο τα πράγματα φαίνεται πως λειτουργούν περισσότερο σοβιετικά παρά ορθόδοξα. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε εκλογή Προκαθημένου και όχι Γ.Γ. του Ανωτάτου Σοβιέτ. Έχει παρέλθει η εποχή που το Πολιτμπιρό διόριζε Πατριάρχες, κι αυτό θα πρέπει να το γνωρίζει πρώτος ο μητροπολίτης Φιλάρετος.

Στις συζητήσεις για τον καταστατικό χάρτη, ο εκπρόσωπος του επέμεινε πως δεν θα πρέπει να επιτραπεί η υποψηφιότητα Αρχιμανδριτών. Έχει να φοβηθεί κάτι και από αυτό;

Και εν τέλει υπολογίζει κανείς την θεϊκή πλευρά σε όλο αυτό;

Όλη αυτή η συμπεριφορά στην οποία κατά την άποψη μου το Φανάρι έχει επιδείξει πρωτοφανή ανοχή σε βαθμό που στα μάτια ορισμένων το εκθέτει, έχει σαν αποτέλεσμα οι ιεράρχες της λεγόμενης ρωσικής Εκκλησίας στην Ουκρανία, που επιθυμούν να ενταχθούν στην Αυτοκέφαλη Εκκλησία να μην τολμούν να κάνουν κανένα βήμα. Και γιατί να το κάνουν δηλαδή; Για να ενταχθούν σε μια Εκκλησία την οποία θα διοικεί στα παρασκήνια ένας 90χρονος αρχιερέας με σοβιετικές πεποιθήσεις;

Όσο γράφω αυτό το κείμενο διαπιστώνω όλο και πιο πολύ πως ο χαρακτήρας και ο τρόπος λειτουργίας του Φιλαρέτου απέναντι στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και τις ιστορικές αρχές της Ορθόδοξης Εκκλησίας, είναι προσβλητικός. Ακόμη και η ρωσική Εκκλησία από την οποία θέλει να απογαλακτιστεί ο Φιλάρετος δεν χρησιμοποιεί τέτοιες μεθόδους.

Επιστρέφοντας λοιπόν στον αρχικό μου συλλογισμό πολύ φοβάμαι πως ο έφηβος που προσπαθεί με τόση ένταση να αποδείξει πως δεν είναι ίδιος με τον γονιό του δεν είναι απλά ίδιος… ίσως να είναι και χειρότερος.

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, στην οικογένεια αυτή που παρά τα προβλήματα και τις δυσλειτουργίες της είναι ενωμένη αιώνες τώρα υπάρχει ήδη μια ρωσική Εκκλησία, δεν χρειαζόμαστε κι ενα κακέκτυπο της.

ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ