«Δεύτε ίδωμεν πιστοί, που εγεννήθη ο Χριστός, ακολουθήσωμεν λοιπόν ένθα οδεύει ο αστήρ, μετά των Μάγων Ανατολής των Βασιλέων. Άγγελοι υμνούσιν, ακαταπαύστως εκεί. Ποιμένες αγραυλούσιν, ωδήν επάξιον΄ Δόξα εν υψίστοις λέγοντες, τω σήμερον εν Σπηλαίω τεχθέντι, εκ της Παρθένου, και Θεοτόκου, εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας».
Ο υπέροχος αυτός ύμνος ψάλλεται το πρωί των Χριστουγέννων και περιγράφει άριστα τη σκηνή της γέννησης του θεανθρώπου. Η «Βηθλεέμ της Ιουδαίας» είναι μια πόλη δέκα χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Ιερουσαλήμ, στην περιοχή της Παλαιστίνης. Το όνομά της στα εβραϊκά σημαίνει «Οίκος του άρτου», του «Άρτου της Ζωής». Γνωστή άλλοτε και ως Εφραθά, που σημαίνει «γόνιμος», σήμερα από τους Άραβες λέγεται Μπέιτ-ουλ-λαμ, που σημαίνει «Οίκος Κρέατος», λόγω της ανεπτυγμένης κτηνοτροφίας στην περιοχή.
Ήδη από τον 2ο μ.Χ. αιώνα, το Σπήλαιο της Γέννησης ήταν φημισμένο προσκύνημα για τους Χριστιανούς. Ο ναός κτίζεται λίγο αργότερα, τον 4ο αιώνα (γύρω στα 330 μ.Χ.) από την αγία Ελένη.
Την βασιλική της Γεννήσεως σεβάστηκαν ακόμα και οι Πέρσες, οι οποίοι σύμφωνα με την παράδοση όταν επέλασαν στην Παλαιστίνη το 614 μ.Χ. και έφτασαν στην Βηθλεέμ, άφησαν ανέγγιχτο τον ναό όταν είδαν στον νάρθηκα ένα ψηφιδωτό με τους τρείς (Πέρσες) Μάγους να προσφέρουν δώρα στον νεογέννητο Χριστό.
Κάτω από το καθολικό, δεκατρία σκαλοπάτια σε οδηγούν στο Σπήλαιο όπου γεννήθηκε ο θείος Λόγος, έναν χώρο που άλλοτε κατακλυζόταν από προσκυνητές, όπως μαρτυρούν και οι προ πανδημίας φωτογραφίες. Ένα δεκατετράκτινο αστέρι φανερώνει το ακριβές σημείο όπου η Παναγία «έτεκεν τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εσπαργάνωσεν αυτόν και ανέκλισεν αυτόν εν τη φάτνη», όπως περιγράφει ο ευαγγελιστής Λουκάς. Το σημείο αυτό χρησιμοποιείται ως Αγία Τράπεζα κατά τη θεία λειτουργία της εορτής των Χριστουγέννων.
Δίπλα από τη βασιλική της Γεννήσεως, χαμηλά μέσα σε ένα άλλο σπήλαιο, αναπαύονται τα χιλιάδες λείψανα των αθώων νηπίων, των θυμάτων του Ηρώδη, ο οποίος καθώς «εθυμώθη λίαν» μετά τον εμπαιγμό που δέχθηκε από του μάγους, «αποστείλας ανείλε πάντας τους παίδας τους εν Βηθλεέμ και εν πάσι τοις ορίοις αυτής από διετούς και κατωτέρω, κατά τον χρόνον ον ηκρίβωσε παρά των μάγων», όπως μας πληροφορεί ο ευαγγελιστής Ματθαίος στο δεύτερο κεφάλαιό του, που διαβάζεται την Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα.
«Μυστήριον ξένον, ορώ και παράδοξον! ουρανόν το Σπήλαιον, θρόνον Χερουβικόν, την Παρθένον, την φάτνην χωρίον, εν ω ανεκλίθη ο αχώρnτος, Χριστός ο Θεός, ον ανυμνούντες μεγαλύνομεν» ψάλλουμε σε άλλον ένα υπέροχο ύμνο των Χριστουγέννων. Όντως παράδοξο το μυστήριο της Σάρκωσης του Θεού Λόγου, όπου το Σπήλαιο μετατράπηκε σε ουρανό και η φάτνη σε τόπο που χώρεσε τον αχώρητο!
Ας ευχηθούμε «ο εν σπηλαίω γεννηθείς και εν φάτνη ανακλιθείς διά την ημών σωτηρίαν, Χριστός ο αληθινός Θεός ημών» να φωτίσει τις καρδιές μας με το αληθινό Φως «το της γνώσεως» το οποίο ανέτειλε στον κόσμο με τη Γέννησή Του!
Στον ναό της Γεννήσεως βρίσκεται και η εικόνα της Παναγίας, που επονομάζεται “Βηθλεεμίτισσα”, με την πολύ χαρακτηριστική, “γλυκιά” και γαλήνια όψη και το στοργικό της βλέμμα.
Ο Σταυρός πλάι στην ημισέληνο.
Βηθλεέμ: Μία πόλη, δύο πολιτισμοί που συνυπάρχουν αιώνες τώρα.
