Σήμερα, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας παρουσιάζει στο κείμενό του την κλήση των τεσσάρων πρώτων Μαθητών τους οποίους κάλεσε ο Ιησούς να τον ακολουθήσουν αφήνοντας τους συγγενείς, τους φίλους και την εργασία τους για να γίνουν εργάτες και κήρυκες του λόγου Του, ψαράδες σε ένα άλλο πέλαγος, στο πέλαγος του κόσμου.
Ο Χριστός περπατάει κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας. Εκεί, συναντάει δύο αδέλφια, το Σίμωνα που αργότερα τον ονόμασε Πέτρο και τον Ανδρέα, οι οποίοι έριχναν τα δίχτυα τους στο νερό για να ψαρέψουν, «ἦσαν γὰρ ἁλιεῖς».
Στην ίδια περιοχή, λίγο πιο μακριά, γνωρίζει τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, τους γιους του Ζεβεδαίου, ψαράδες και αυτοί που εργάζονται σκληρά πάνω στο μικρό πλοίο του πατέρα τους.
Ο Κύριος δε χάνει την ευκαιρία και αμέσως προσκαλεί τους εργατικούς, ταπεινούς και απλούς ψαράδες, σε μια ειρηνική αλλά και επαναστατική πορεία μαζί Του, μια πορεία που θα αλλάξει τη ζωή των φτωχών αλιέων αλλά και ολόκληρη την ιστορία του κόσμου.
Ο λόγος – πρόσκληση του Χριστού: «Δεῦτε ὀπίσω μου, καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων» έχει ως σκοπό την αλιεία των ψυχών των ανθρώπων, δηλαδή τη σωτηρίας τους.
Σήμερα ξεκινάει η μεγάλη πορεία των Μαθητών του Χριστού. Σήμερα αρχίζει ο μεγάλος αγώνας με μπροστάρη και αρχηγό τον Κύριο Ιησού Χριστό και με συνεργό το Άγιο Πνεύμα που ενδυναμώνει και φωτίζει τους Μαθητές για να διδάξουν και να κηρύξουν «εις πάντα τα έθνη» την αλήθεια του Θεού.
Ο Κύριος καλεί ελεύθερα και οι τέσσερις ταπεινοί άνθρωποι που εργάζονται νυχθημερόν στη θάλασσα για το μεροκάματο εγκαταλείπουν αμέσως τα δίχτυα και τους οικείους τους και ακολουθούν πιστά τον Ιησού.
Ο Σίμωνας, ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, ανταποκρίνονται θετικά στην πρόσκληση του Χριστού. Προφανώς ενθουσιάζονται από τα θεϊκά λόγια και την παρουσία του Διδασκάλου και αμέσως διώχνουν κάθε φόβο από μέσα τους και απορρίπτουν την όποια επιφυλακτικότητα που ίσως έχουν για το «Μεγάλο Ξένο».
Η δύναμη του Χριστού ειρήνευσε κάθε λογισμό των τεσσάρων αλιέων και τους ενδυνάμωσε. Έτσι, απελευθερωμένοι από κάθε δισταγμό και χωρίς να σκέφτονται τις δυσκολίες που θα έρθουν, δέχονται με χαρά την ουράνια πρόσκληση για μια νέα ζωή και… « εὐθέως ἀφέντες τά δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ».
Ο Πέτρος, ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, έγιναν οι πρώτοι Μαθητές του Ιησού και η ύπαρξή τους στράφηκε ολοκληρωτικά σε Εκείνον.
Η συμπεριφορά των Μαθητών, η εργατικότητα, η αφοσίωση, η αγάπη και η πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό ήταν τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που τους έκαναν υπόδειγμα για τους άλλους ανθρώπους.
Η αποστολική παρουσία και δράση των Μαθητών είναι γεμάτη από ταπείνωση, αγάπη και πίστη στον Ιησού Χριστό, γιʼ αυτό κατάφεραν να αντιμετωπίσουν κάθε κίνδυνο και δυσκολία χωρίς να απελπιστούν, χωρίς να απογοητευτούν.
Η ζωή των Μαθητών είναι πράγματι ζωντανή και τρανή απόδειξη της βαθιάς πίστης και αφοσίωσης που έχουν στο Χριστό. Αυτή η ισχυρή και απόλυτη πίστη και εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Κυρίου τους κάνει να δεχτούν και να αποδεχτούν το κάλεσμά Του και να συμβαδίσουν μαζί Του προς μια άγνωστη πορεία.
Σήμερα, ο Ιησούς Χριστός εγκαινιάζει την επίγεια δημόσια δράση Του και ξεκινάει τον ευαγγελισμό των ανθρώπων, δηλαδή αρχίζει η αλλαγή της πορείας ολόκληρου του κόσμου.
Η στάση και το ήθος των τεσσάρων Μαθητών καθορίζει και τη δική μας ζωή και μας προσφέρει όλα εκείνα τα στοιχεία που πρέπει να μας εμπνέουν όπως ο ζήλος, η αγάπη, η προθυμία, η εργατικότητα, η απόλυτη αφοσίωση στο Θεό, η βέβαιη πίστη, η αυταπάρνηση και το πνεύμα της θυσίας.
Αγαπητοί μου.
Ο Χριστός μετά τη συνάντησή Του με τους πρώτους Μαθητές που επέλεξε, «περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν διδάσκων ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας».
Ποια όμως είναι η Βασιλεία για την οποία μιλάει;
Μήπως είναι η εγκόσμια Ιουδαιοκεντρική Βασιλεία την οποίαν περίμεναν οι Ιουδαίοι που στηρίζεται πάνω σε μαρμάρινους θρόνους, φανταχτερά μέγαρα και κοσμικές δυνάμεις;
Μήπως είναι «κράτος του Θεού που πραγματώνεται στον κόσμο;»
Ασφαλώς όχι!
Η Βασιλεία για την οποία μιλάει και προσκαλεί ο Χριστός δεν είναι «εκ του κόσμου τούτου» αφού ο Ίδιος δεν είναι Βασιλιάς εθνών αλλά Άρχοντας ανθρώπινων ψυχών και καρδιών.
Ο Χριστός δεν κατακτάει τους ανθρώπους με όπλα και πολέμους αλλά με την αγάπη, γιʼ αυτό και η Βασιλεία Του είναι ασύγκριτα ανώτερη και σπουδαιότερη από αυτήν την οποίαν περίμεναν οι Ιουδαίοι.
Η Βασιλεία του Χριστού είναι ατελεύτητη και αιώνια. Αρχίζει στη γη με την Εκκλησία Του και συνεχίζεται στον ουρανό.
Η Βασιλεία του Θεού είναι γεμάτη από την αγάπη και την ευσπλαχνία Του και ο κάθε πολίτης αυτής της Βασιλείας απολαμβάνει την πληρότητα και τη θεία Χάρη μέσα στο φως της πραγματικής πίστης.
Η Βασιλεία του Θεού είναι «η μετοχή στη ζωή του Θεού», που είναι τρυφή όπως αναφέρει ο άγ. Ιωάννης ο Δαμασκηνός.
Η Βασιλεία του Θεού δεν είναι τόπος αλλά τρόπος που ζούμε από αυτήν τη ζωή.
Ας δεχτούμε την κλήση του Κυρίου, όπως την αποδέχτηκαν με ιδιαίτερη χαρά ο Σίμωνας – Πέτρος, ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης.
Ας αποκτήσουμε τα γνωρίσματα της πραγματικής Χριστιανικής ζωής που φανερώνουν την αληθινή πνευματική βιωτή, μακριά από υποκρισίες θρησκευτικές που διώχνουν το Θεό από κοντά μας και μας απομακρύνουν από τη Χάρη Του.
Ας απαντήσουμε θετικά στην πρόσκλησή Του, ώστε να υπάρξουμε και εμείς «αλιείς ανθρώπων» και πολίτες της δικής Του Βασιλείας.
Ας Τον ακολουθήσουμε ελεύθερα και ας Τον αφήσουμε να βασιλεύσει «εντός ημών», στη σκέψη, στην καρδιά, στη θέληση και στα αισθήματά μας.
Έτσι, «δια της Θείας Ευχαριστίας», θα βιώσουμε τη Βασιλεία του Θεού «τροπικά» μέσα στην Εκκλησία Του… «ως εμπειρία, ως δικαιοσύνη, ως χαρά εν Πνεύματι Αγίω».