Μπορεί σήμερα η Αίγυπτος να εμφανίζει εαυτόν ως έναν φιλόξενο οικοδεσπότη που θα επιστρέψει στους μοναχούς της Μονής Σινά να συνεχίσουν να ζουν και να προσεύχονται στο μοναστήρι ιδιοκτησίας του αιγυπτιακού κράτους, όμως το 2002 υπογράφοντας την ένταξη της Μονής στον κατάλογο της UNESCO έλεγε ξεκάθαρα πως νόμιμος ιδιοκτήτης είναι η Αρχιεπισκοπή του Σινά.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του protothema.gr το επίσημο κείμενο που ενέκρινε η UNESCO είναι ξεκάθαρο και δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών:
«Η Μονή αποτελεί ιδιοκτησία της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας και ανήκει στην Αρχιεπισκοπή του Σινά. Υπό το ιεραρχικό σύστημα της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, είναι αυτοδιοικούμενη και ανεξάρτητη, υπό τη διοίκηση του Ηγουμένου, ο οποίος φέρει τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου».
Η προστασία του μοναστικού συγκροτήματος δεν περιορίζεται μόνο στα ιστορικά κτήρια αλλά καλύπτει κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής της μοναστικής κοινότητας:
«Οποιαδήποτε παρέμβαση για τη συντήρηση των κτηρίων αξιολογείται με εξαιρετική προσοχή τόσο από τις αρχές της Μονής όσο και από το Ανώτατο Συμβούλιο Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου. Δεν επιτρέπεται τίποτα που θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο, έστω και στο ελάχιστο, τον αυθεντικό χαρακτήρα των κτηρίων».
Αντίστοιχη βαρύτητα αποδίδεται και στη διαφύλαξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς:
«Επιπλέον, δεν προστατεύονται μόνο τα ίδια τα κτήρια, αλλά – και πιο σημαντικό – προστατεύεται η μοναστική ζωή εντός των τειχών της Μονής, ενώ η ζωή σε ολόκληρη την περιοχή αναπτύσσεται επίσης, όσο το δυνατόν περισσότερο, μέσω ενός αυστηρού σχεδίου διαχείρισης».
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η αναφορά στο νομικό καθεστώς της Μονής εντός της Αιγύπτου, όπου αναγνωρίζεται ρητά ως:
«Αιγυπτιακή Νομικά Αυτοδιοικούμενη Θρησκευτική Αρχή της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας» και «νομικός επόπτης» του μνημείου, με τον έλεγχο του φυσικού περιβάλλοντος να έχει ανατεθεί στην EEAA, και με σαφώς περιορισμένες αρμοδιότητες, αποκλειστικά για «την διατήρηση και διαχείριση του φυσικού τοπίου και των βιοτικών του στοιχείων, καθώς και για ορισμένες κοινωνικοοικονομικές δραστηριότητες που σχετίζονται με τη βιώσιμη ανάπτυξη της Βεδουινικής κοινότητας».
Το χρονικό σημείο δεν είναι τυχαίο: η Αίγυπτος διεκδικεί για πρώτη φορά την ηγεσία της UNESCO, προωθώντας την υποψηφιότητα του Χαλίντ Ελ Ενάνι, πρώην Υπουργού Τουρισμού και Αρχαιοτήτων. Η υποψηφιότητά του στηρίζεται από χώρες της Αφρικής, του αραβικού κόσμου αλλά και της Ευρώπης – μεταξύ των οποίων Ελλάδα και Κύπρος.
Όπως μάλιστα σημειώνει με νόημα ο συντάκτης του κειμένου Νίκος Μελέτης, «η πλέον αρμόζουσα κίνηση από την αιγυπτιακή πλευρά, αν θέλει πράγματι να ενισχύσει την εικόνα της διεθνώς, είναι να τιμήσει τη δέσμευση που η ίδια υπέγραψε: να σεβαστεί, δηλαδή, τις αρχές της UNESCO τις οποίες σήμερα επικαλείται».
(Πηγή Πρώτο Θέμα)
