Η είδησις της ελεύσεως στις αυλές της Μητρός Εκκλησίας προσκυνητών από τα Σκόπια, με επικεφαλής τον ηγούμενο της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Μπίγκορσκι Επίσκοπο Αντανίας Παρθένιο, ελληνομαθή και πεπαιδευμένο μοναστικώς στο Άγιον Όρος, μου έφερε στον νού την συνάντησι της αιμορροούσης γυναικός με τον Κύριο.
Η πάσχουσα γυναίκα που ταλαιπωρήθηκε πολύ από πολλούς ιατρούς, που δαπάνησε όλη την περιουσία της και δεν ωφελήθηκε καθόλου, αλλά μάλλον χειροτέρεψε, όταν άκουσε για τον Ιησού, διασχίζοντας το πλήθος έφθασε από πίσω και άγγιξε τα ενδύματά του. Έλεγε μέσα της: «Εάν και μόνον αγγίξω τα ενδύματά Του, θα σωθώ». Και αμέσως σταμάτησε η αιμορραγία της, και κατάλαβε ότι θεραπεύθηκε από την βασανιστική της ασθένεια.
Έτσι και οι αδελφοί μας (μακάρι αυτά τα συναισθήματα να κυριαρχούν μέσα τους) διαισθανόμενοι το αδιέξοδο του εθνοφυλετισμού, μετά την περιήγησί τους στους διαφόρους «ιατρούς» (Σερβία, Βουλγαρία), επιστρέφουν με τα αιμάσσοντα τραύματα του σχίσματος εκεί από όπου εξήλθαν, επιζητούντες την ίασι.
Μέγα πρόβλημα των Ορθοδόξων είναι ο «εθνοφυλετισμός». Νόσος δυσίατος πλειστάκις υπό της Μεγάλης Εκκλησίας ιεροσυνοδικώς καταδικασθείσα. Και το πρόβλημα των Σκοπίων τούτο αυτό εστι.
Είθε ν’ ακολουθήσουν το παράδειγμα της γυναικός που «ήλθε και προσέπεσεν αυτώ και είπεν αυτώ πάσαν την αλήθειαν». Η ειλικρινής εξομολόγησις θα φέρει την συγχώρησι και την θεραπεία : «Θύγατερ, η πίστις σου σέσωκέ σε· ύπαγε εις ειρήνην, και ίσθι υγιής από της μάστιγός σου» (Μαρκ. Ε΄, 33-34).
Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι κύριο διακόνημα της Μεγάλης Εκκλησίας είναι τα κατά την Θείαν Λειτουργίαν του Μεγάλου Βασιλείου ικετευτικώς προ του Κυριακού σώματος και αίματος αναπεμπόμενα: «..παύσον τα σχίσματα των Εκκλησιών· τους εσκορπισμένους επισυνάγαγε· τους πεπλανημένους επανάγαγε και σύναψον τη Αγία σου Καθολική και Αποστολική Εκκλησία». Το ιερό αυτό έργο της ιάσεως των πληγών αιώνας τώρα επιτελεί εν γνώσει και σπουδή η Μεγάλη Εκκλησία επιχέουσα στα τραύματα των τοπικών Εκκλησιών έλαιον και οίνον, επιμελουμένη της ιατρείας των ̇ ασχέτως εάν οι ιατρευθέντες φέρονται αγνωμόνως προς Αυτήν.
Η Μεγάλη Εκκλησία είναι το πανδοχείον της αγάπης, η πηγή της ευσεβείας του Γένους των Ορθοδόξων χριστιανών, που ζωοποιεί εν Χριστώ τους λαούς καθιστώντας αυτούς «λαόν περιούσιον, βασίλειον ιεράτευμα» και «έθνος άγιον». Ω, πόσο μεγάλη είναι η δύναμις αυτή, η κατά κόσμον άσημος και υπό αντίξοες συνθήκες επιτελουμένη υπό της Μεγάλης Εκκλησίας και του σοφού οιακοστρόφου της, του προσκυνητού μας Αυθέντου και Δεσπότου, του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου!