Στους Έλληνες μας αρέσουν τα μεγάλα λόγια. Μας αρέσουν και οι υπερβολές. Αυτό κάνουμε πολλοί κι όταν θέλουμε να περιγράψουμε την Εκκλησία της Ελλάδος. Τι «μουλάδες» τους λέμε, τι «Ιράν» τους αποκαλούμε, τι «σκοτάδια», «μεσαίωνες» και άλλα παρόμοια κοσμητικά της αφιερώνουμε. Γενικά λέμε… πολλά λέμε!
Η αλήθεια είναι πως στις τάξεις του κλήρου στις μέρες μας υπάρχουν ορισμένοι που έχουν κερδίσει «επάξια» αυτούς τους χαρακτηρισμούς με λόγους και πράξεις που προκαλούν ανατριχίλα και φόβο. Ονόματα δεν λέμε… υπολείψεις δεν θίγουμε. Άλλωστε δεν είναι της παρούσης.
Αν βέβαια η τελευταία φορά που πήγες στην εκκλησία ήταν στα βαφτίσια σου, είναι πολύ εύκολο να θεωρήσεις πως η Εκκλησία της Ελλάδος είναι οι 5 – 6 γραφικο-ακραίοι που συχνά πυκνά μονοπωλούν την επικαιρότητα με τις υπερβολές και τις σκοτεινές ρητορικές τους. Όμως εάν έχεις έστω και μια μικρή επαφή με τον χώρο είναι πολύ εύκολο να αντιληφθείς πως αυτοί οι λίγοι δεν είναι η Εκκλησία της Ελλάδος.
Μια μικρή «βόλτα» στη γειτονιά μας, στα Βαλκάνια αλλά και πιο ψηλά, θα αποκαλύψει και μια ακόμη πραγματικότητα. Πως η Εκκλησία της Ελλάδος σήμερα, είναι ίσως η πλέον προοδευτική στον ορθόδοξο χώρο. Η Εκκλησία της Ελλάδος χρόνια τώρα, είναι ο μετρονόμος που δίνει τον ρυθμό στις περισσότερες Ορθόδοξες Εκκλησίες, αρκετές εκ των οποίων είτε λόγω της ιδιοσυγκρασίας των λαών είτε εξαιτίας του επιπέδου των κληρικών που τις υπηρετούν, βρίσκονται πολύ μακριά από αυτό που θεωρούμε στη χώρα μας προοδευτική σκέψη.
Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω πάρα πολλά παραδείγματα από τη ζωή των άλλων Εκκλησιών για να αποδείξω το αληθές των ισχυρισμών μου, αλλά στόχος αυτού του κειμένου δεν είναι να αναπαράγει το γνωστό νεοελληνικό ρητό πως «όταν εμείς φτιάχναμε παρθενώνες οι άλλοι ήταν πάνω στα δέντρα». Οι άλλοι κάνουν ό,τι μπορούν, το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε.
Σ’ αυτή τη συγκυρία τη δύσκολη για όλους μας λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση είχε δίπλα της όλους αυτούς τους μήνες μια απόλυτα συνεργάσιμη Εκκλησία. Μια Εκκλησία που τήρησε τα μέτρα, αποδέχθηκε το σφράγισμα των ναών σε περιόδους που κάτι τέτοιο θα θεωρείτο αδιανόητο, όπως τη Μεγάλη Εβδομάδα, σταμάτησε να χτυπά τις καμπάνες της, έβγαλε από την πρίζα τα ηχεία της και με σύνεση και υπομονή περίμενε, όπως όλοι μας, να περάσει η καταιγίδα.
Για την διοίκηση της Εκκλησίας αυτή η συμπεριφορά δεν ήταν ανέξοδη. Το κόστος ήταν μεγάλο και ιδιαίτερα σοβαρό. Όμως παρά τις διαρροές, τις προβληματικές και τις συγκρουσιακές δυναμικές που αναπτύχθηκαν στο εσωτερικό της, άντεξε.
Θα μου πει κάποιος… τα έκανε όλα σωστά; Όχι! Θα απαντήσω. Τα λάθη στη διαχείριση της κρίσης από πλευράς Εκκλησίας τόσο σε επικοινωνιακό όσο και σε πρακτικό επίπεδο, ήταν πολλά, σοβαρά και ακόμη δεν τα έχει πληρώσει. Αλλά και πάλι άντεξε.
Το ότι η Εκκλησία της Ελλάδος έκανε λάθη όμως, δεν σημαίνει πως θα την διαλύσουμε!
Το τελευταίο καιρό η Κυβέρνηση με τους χειρισμούς της και τον τρόπο της περισσότερο, απέναντι στην Εκκλησία δείχνει πως δεν έχει κατανοήσει το παραμικρό για όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της. Την ώρα που ολόκληρη η χώρα στενάζει, σταθερά και με περισσή αυθάδεια συγκεκριμένα δάχτυλα δείχνουν συνεχώς την Εκκλησία, επιχειρώντας να της φορτώσουν όλες τις αστοχίες της κοινωνίας και της ίδιας της Κυβέρνησης και να την «βαφτίσουν» εστία υπερμεταδοσης.
Με αυτά και με εκείνα, η Κυβέρνηση τραβάει την Εκκλησία με το ζόρι στην ριζοσπαστικοποίηση. «Αγιοποιεί» τους 5-6 αντιρρησίες και εκθέτει άτσαλα τη μεγάλη πλειονότητα των τηρητών των μέτρων. Κάνει «ήρωες» στα μάτια των πιστών αυτούς που τους «βομβαρδίζουν τα αυτιά από την πρώτη στιγμή με θεωρίες συνωμοσίας και μετατρέπει σε «προδότες» όλους εκείνους, με πρώτο τον Αρχιεπίσκοπο, που έλεγαν με συνέπεια από την αρχή «μην ανησυχείτε, μπόρα είναι θα περάσει».
Η σημερινή απόφαση είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Μια κακή απόφαση που ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα, που μόνο ζημιά κάνει αφού δεν παρέχει καμία λύση, καμία απάντηση και κανένα επιχείρημα, ακόμη και στον πλέον φανατικό των μέτρων, ώστε να μπορέσει να επιχειρηματολογήσει υπέρ της.
Έστω πως σε μια ενορία ο ιερέας πιστεύει 100% στην αναγκαιότητα των μέτρων και δεν ακούει τίποτα απ’ όσα του λένε οι συνωμοσιολόγοι. Αυτος ο άνθρωπος με τι κριτήρια θα επιλέξει τους 9 που θα παρακολουθήσουν τη χριστουγεννιάτικη Θ. Λειτουργία; Με τι τρόπο θα υλοποιήσει την κυβερνητική απόφαση; Το ανεφάρμοστο της απόφασης, κάτι το οποίο από την πρώτη στιγμή είχαν επισημάνει πολλοί, δεν επιτρέπει πλέον ακόμη και στον πλέον αγαθό και καλοπροαίρετο να πιστέψει πως αυτή η Κυβέρνηση βλέπει την Εκκλησία και τον κόσμο της με σεβασμό.
Βρέθηκαν λύσεις για κάθε ανάγκη. Για τους επαγγελματίες, για τους εργαζόμενους, για τα κατοικίδια, για τους αθλητές, για τα ντελίβερι… για κάθε τομέα της κοινωνίας που βάλλεται από την κατάσταση. Και πολύ καλά έγινε! Μόνο για το θέμα του εκκλησιασμού δεν βρέθηκε.
Πολύ φοβάμαι πως αν η Κυβέρνηση επιμείνει σε αυτήν την απόφαση, η σύγκρουση θα είναι «μονόδρομος» για την Εκκλησία. Όχι επειδή ξαφνικά δεν πιστεύει στα μέτρα, ούτε επειδή υιοθέτησε τις θεωρίες συνωμοσίας, αλλά για τον πολύ απλό λόγο πως πλέον η Κυβέρνηση στέρησε από την Εκκλησία κάθε επιχείρημα.
Οι 9 εκκλησιαζόμενοι είναι τόσο σχετικό με την πραγματικότητα όσο και το «φάτε παντεσπάνι αν δεν έχετε ψωμί».
Εάν λοιπόν στην κυβέρνηση και τον πολιτικό κόσμο της χώρας αρέσει το γεγονός πως αυτός ο τόπος έχει μια προοδευτική και λογική Εκκλησία, ας κάνει κάτι για να την προστατεύσει. Αν συνεχίσει με αυτές τις συμπεριφορές, το μόνο που θα κατορθώσει θα είναι να την παραδώσει στα χέρια όλων εκείνων που μήνες τώρα την πολεμούν από μέσα σπρώχνοντας την όλο και πιο πίσω. Και τότε θα δούμε τι σημαίνει σκοτάδι και Μεσαίωνας.