Κυριακή Α΄ Λουκά
(Λουκ. ε΄ 1-11)
Σήμερα ο Χριστός βρίσκεται στην όχθη της λίμνης Γεννησαρέτ. Γύρω Του συνωστίζονται αρκετοί άνθρωποι που επιθυμούν να τον δουν και να ακούσουν τα λόγια Του, όμως το πλήθος πολύ, οι φωνές δυνατές και Εκείνος πρέπει να βρει έναν τρόπο για να επικοινωνήσει μαζί τους.
Ο Κύριος παρατηρεί δύο μικρά πλοία που βρίσκονται αραγμένα. Οι ιδιοκτήτες τους έχουν κατεβεί στη στεριά για να καθαρίσουν τα δίχτυα τους και ο Χριστός βρίσκει την ευκαιρία να ανεβεί σε ένα από αυτά.
Το πλοιάριο στο οποίο ανέβηκε ο Κύριος ανήκει στον Σίμωνα (Πέτρο), τον οποίον παρακαλεί να το τραβήξει λίγο από την ξηρά, ώστε να αρχίσει την ομιλία του προς το πλήθος.
Όταν ο Κύριος τελείωσε τη διδασκαλία του προέτρεψε τον Πέτρο να ρίξει στη λίμνη τα δίχτυα του και να ψαρέψει. Ο Πέτρος ακούει την προτροπή του Χριστού όμως πριν την πραγματοποιήσει αναφέρει, ότι όλη τη νύχτα ο ίδιος και οι συνεργάτες του έχουν καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να ψαρέψουν χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Ο Πέτρος εμπιστεύτηκε απόλυτα τον Ιησού και έκανε αυτό που του πρότεινε. Έριξε τα δίχτυα του στα νερά της λίμνης και μέσα σε λίγα λεπτά γέμισαν από ψάρια, τόσα πολλά που το βάρος τους άρχισε να σκίζει τα δίχτυα, γιʼαυτό κάλεσε και άλλους αλιείς να βοηθήσουν.
Ο Πέτρος θαυμάζει το γεγονός της ανεξήγητης αλιείας, τρομάζει όμως από τον κίνδυνο της βύθισης των πλοίων εξαιτίας του πλήθους των ιχθύων.
Ο Πέτρος διαπιστώνει εκείνη τη στιγμή ότι Εκείνος που βρίσκεται δίπλα του δεν είναι ένας απλός άνθρωπος. Αισθάνεται τη θεϊκή δύναμη του Χριστού την οποίαν αναγνωρίζει στο γεγονός του θαύματος και αυτό τον κάνει να ομολογήσει τη δική του αδυναμία, την αποτυχία της νυχτερινής εργασίας του.
Ο Πέτρος συναισθάνεται και ομολογεί την αμαρτωλότητά του και παρακαλεί τον Χριστό να απομακρυνθεί από αυτόν, να φύγει από το πλοίο του γιατί θεωρεί τον εαυτό του ανάξιο για μια τέτοια ευεργεσία: «ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε».
Η ομολογία του Πέτρου φανερώνει τον ειλικρινή χαρακτήρα του, την πίστη του, τον υγιή εσωτερικό κόσμο του, γιʼαυτό ο Χριστός τον βεβαιώνει ότι δεν πρέπει να φοβάται και τον καλεί με το δικό Του μοναδικό τρόπο να τον ακολουθήσει και να γίνει μαθητής Του… «μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν».
Ο Πέτρος δεν εμπιστεύεται τη λογική του αλλά τον Χριστό και τη θεϊκή δύναμή Του. Εμπιστεύεται Εκείνον που τον διαβεβαιώνει ότι θα έχει μια καλή ψαριά, γιʼαυτό και υπακούει : «Ἐπί τῷ ῥήματί σου χαλάσω τό δίκτυον».
Ο Πέτρος απορρίπτει τη δύναμη του νου και δεν κάνει διάλογο με τον εαυτό. Δεν επιζητεί το θαύμα, ούτε παραμένει στο γεγονός του θαύματος. Δέχεται στη ζωή του να εισέλθει η Χάρη του Θεού και ξεκινάει μια νέα ευλογημένη πορεία σε μια νέα «θαυμαστή αλιεία».
Αγαπητοί μου.
Σήμερα, ο Πέτρος διδάσκει δια της ομολογίας και της μετανοίας του.
Σήμερα, ο Πέτρος εξομολογείται και αλλάζει ζωή.
Σήμερα, ο Πέτρος υπακούει στο λόγο του Θεού υπερβαίνοντας τη λογική του.
Σήμερα, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης αποδέχονται την πρόσκληση του Χριστού να γίνουν «από του νυν αλιείς λογικών ιχθύων».
Σήμερα, ο Κύριος απευθύνεται στον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη δοκιμάζοντας την ετοιμότητα και τη δεκτικότητά τους, χωρίς να εκβιάσει ή να παραβιάσει την ελεύθερη βούλησή τους… «ηρώτησεν αυτόν».
Ο Χριστός σήμερα σαγηνεύει με τα λόγια Του και θέλγει με το αποτέλεσμα της θαυματουργίας Του τους άγνωστους, ασήμαντους, φτωχούς και αγράμματους ψαράδες.
Άραγε… είμαστε έτοιμοι για μία μεγάλη ή μικρή μεταστροφή στη ζωή μας;
Άραγε… πόσοι είναι έτοιμοι να απαγκιστρωθούν από τις ανασφάλειες και τις όποιες δεσμεύσεις δημιουργεί ο σύγχρονος τρόπος ζωής;
Άραγε… πόσοι είναι πρόθυμοι να δεχτούν την καλή αλλοίωση της θερμουργού αγάπης του Θεού;
Άραγε… πόσοι είναι πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τα δίχτυά τους και να γίνουν αλιείς ψυχών προς δόξαν Θεού και της σωτηρίας των ψυχών όλων;
Άραγε… πόσοι είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν το δικό Του ματωμένο αλλά σωτήριο βηματισμό;
Ας αναρωτηθούμε…