Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα ο μεγάλος απόστολος των εθνών Παύλος αναφέρεται στα χαρακτηριστικά του ανθρώπου ο οποίος ανακαινίζεται εν Χριστώ. Αυτό σημαίνει ότι ο ανακαινισμένος άνθρωπος έχει πλέον καθοδηγητή και συνοδοιπόρο τον ίδιο τον Κύριο που φανερώνεται περίτρανα στη νέα, καθαρή, πνευματική ζωή την οποίαν ξεκινά.
Όταν η θεία Χάρη απουσιάζει από τη ζωή του ανθρώπου κυριαρχούν τα πάθη με αποτέλεσμα να γίνεται υποχείριο του διαβόλου, γι’ αυτό και ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει τον άνθρωπο να αξιοποιήσει την εν Χριστώ Χάρη, το βάπτισμά του, ώστε να εκριζώσει και να μεταμορφώσει τα όποια πάθη του που κατά τον Παύλο θεωρούνται ειδωλολατρία.
Τα πάθη του ανθρώπου μπλέκονται μεταξύ τους, μπερδεύουν τον άνθρωπο και τον καθιστούν αξιολύπητο αφού πνευματικά και όχι μόνον ταλαιπωρείται, βασανίζεται, πικραίνεται και οδηγείται με ακρίβεια μαθηματική σε φοβερά αδιέξοδα.
Ο Παύλος επιθυμεί με αυτήν την επιστολή να συνετίσει τους Κολασσαείς, αλλά και κάθε χριστιανό κάθε εποχής, γι’ αυτό παρακαλεί να απεκδυθούν, να διώξουν από πάνω τους κάθε κακό όπως είναι η οργή, το ψέμα, η πονηρία, η κακολογία, η αισχρολογία και έτσι να προοδεύσουν «εις την τελείαν γνώσιν του Θεού», δηλαδή να ανακαινισθούν «εις επίγνωσιν κατ’ εικόνα του κτίσαντος αυτόν».
Όταν ακολουθούμε έναν προβληματικό τρόπο ζωής αδικούμε τον εαυτό μας και το Θεό. Μία ζωή χωρίς πνευματικό αγώνα, άνευ συμμετοχής στα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας, ιδιαιτέρως στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, δε θεωρείται ζωή με ενεργοποιημένη τη θεία Χάρη που οδηγεί στη σωτηρία.
Στο κείμενό του ο απόστολος Παύλος τονίζει ότι εκείνος που είναι άνθρωπος του Θεού, δηλαδή άνθρωπος «νέος», ανακαινισμένος, δεν επιτρέπεται να κάνει διακρίσεις. Δεν έχει το δικαίωμα να διακρίνει άνδρα από γυναίκα, πλούσιο από φτωχό, αμαρτωλό από δίκαιο, Έλληνα από ξένο. Δε νοείται ο άνθρωπος του Θεού να διακρίνει ανάλογα με το αξίωμα, τον τίτλο και τη θέση.
Ενώπιον του Θεού όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι και ίσοι. Άλλωστε ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο μεγάλος υμνογράφος της Εκκλησίας μας, αναφέρει με ανυπέρβλητο ποιητικό τρόπο στη νεκρώσιμη ακολουθία: «Εμνήσθην τοῦ Προφήτου βοῶντος· Ἐγώ εἰμι γῆ καὶ σποδός, καὶ πάλιν κατενόησα ἐν τοῖς μνήμασι καὶ εἶδον τὰ ὀστᾶ τὰ γεγυμνωμένα καὶ εἶπον: Ἄρα τὶς ἐστι, βασιλεύς ἢ στρατιώτης, ἢ πλούσιος ἢ πένης, ἢ δίκαιος ἢ ἁμαρτωλός;».
Αγαπητοί μου…
Ας εκμεταλλευτούμε τη θεία Χάρη με το μοναδικό τρόπο που μας καλεί ο Παύλος. Ας απολέσουμε τον παλαιό άνθρωπο και να ενδυθούμε το νέο με όλα τα χαρίσματά του, τα στολίδια του, που είναι η αγαθή διάθεση, η μακροθυμία, η πραότητα, η πονετική καρδιά, η ανοχή, η ταπεινοφροσύνη, η συγχώρηση και ιδιαιτέρως η αγάπη προς όλους που αποτελεί το σύνδεσμο, όπως χαρακτηριστικά τονίζει, που συγκρατεί όλες τις παραπάνω αρετές σε ένα τέλειο σύνολο.
Με αυτόν τον τρόπο θα κατανοήσουμε τον Χριστό που έπαθε, που σταυρώθηκε και αναστήθηκε για χάρη μας, για όλο το ανθρώπινο γένος. Με αυτόν τον τρόπο θα κατανοήσουμε την επιθυμία Του να οδηγηθούμε στη λύτρωση ώστε να απολαύσουμε τη σωτηρία μας, χωρίς εξαιρέσεις και διαχωρισμούς.
* Ο αρχιμανδρίτης Δημήτριος Πολιτάκης είναι ιεροκήρυκας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης.