«Στην Αγάπη που έπλασε τον άνθρωπο,
στην Αγάπη που δώρισε το φως…
γιατί η Αγάπη είναι το φως και η δωρεά!
Γιατί η Αγάπη είναι ο άνθρωπος!»
(Μελισσάνθη)
Σήμερα, το Ευαγγελικό ανάγνωσμα μας περιγράφει μια συγκινητική ιστορία. Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος κάνει λόγο για μια μεγάλη συνάντηση που έχει ως αποτέλεσμα τη θεραπεία ενός βασανισμένου νέου ανθρώπου.
Ο Χριστός έχει επιστρέψει από το Όρος και περνάει από την Καπερναούμ συνοδευόμενος από τους Μαθητές Του. Εκεί, μεταξύ των ανθρώπων που τον συναντούν βρίσκεται και ένας Ρωμαίος αξιωματικός, ο Εκατόνταρχος.
Ο Εκατόνταρχος έχει πίστη στο πρόσωπο του Χριστού και ο Κύριος αυτή την πίστη επιθυμεί να φανερώσει ενώπιον όλων των παρευρισκομένων, γιʼ αυτό το λόγο ο Ίδιος ο Κύριος ζητάει από το Ρωμαίο αξιωματικό να επισκεφτεί το σπίτι του για να δει από κοντά τον ασθενή υπηρέτη του.
Ο Κύριος θέλει να αποκαλυφθεί αυτό το μέγεθος της πίστης του αξιωματικού στους Μαθητές Του που Τον ακολουθούν. Θέλει να διδαχθούν από το θάρρος του Εκατόνταρχου και να τον μιμηθούν. Θέλει επίσης να ταπεινώσει τους φαντασμένους, φανατισμένους και εγωιστές Ιουδαίους που νομίζουν ότι είναι ανώτεροι από τους άλλους ανθρώπους εξαιτίας της καταγωγής τους από τον Αβραάμ.
Ο Ρωμαίος άρχοντας με το σπουδαίο και ζηλευτό αξίωμα του Εκατόνταρχου δε διστάζει να πλησιάσει τον Ιησού και να του ζητήσει μια μεγάλη χάρη και αυτή η πράξη φανερώνει το ταπεινό φρόνημα και την άδολη αγάπη που έχει για έναν άνθρωπο και μάλιστα δούλο.
Ο Εκατόνταρχος πλησιάζει με ταπείνωση θαυμαστή το Χριστό και δε διστάζει να εκτεθεί στα μάτια των ανθρώπων της περιοχής που εξουσιάζει για να ζητήσει μια χάρη από έναν άγνωστο και ανίσχυρο για εκείνον άνθρωπο.
Ο Εκατόνταρχος ζητάει από το Χριστό να θεραπεύσει το δούλο του, τον υπηρέτη που έχει στο σπίτι του, γιατί αρρώστησε και υποφέρει φρικτά εξαιτίας της παραλυσίας του: «ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος».
Η συμπεριφορά του Ρωμαίου αξιωματικού απέναντι στο δούλο του είναι θαυμαστή, εξαιρετική, γιατί φανερώνει ότι δεν είναι ανάλγητος άνθρωπος και σκληρός, ούτε αχάριστος και ατομιστής, όπως συνήθως ήταν και είναι οι «αξιωματούχοι αυτού του κόσμου».
Ο Χριστός εκτός από τη συμπεριφορά θαυμάζει και την πίστη του Εκατόνταρχου, ο οποίος έχει τη βεβαιότητα της θεραπείας του δούλου του από τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Το θεϊκό βλέμμα του Κυρίου διακρίνει την αγάπη, την καλοσύνη, την ευγένεια της ψυχής του Εκατόνταρχου για τον υπηρέτη του και γνωρίζει ότι η δύναμη και η αλαζονεία της εξουσίας δεν έχει αλλοιώσει το χαρακτήρα του ισχυρού αξιωματικού του Ρωμαϊκού στρατού.
Ο Εκατόνταρχος δε γνωρίζει προσωπικά το Χριστό, δεν τον έχει δει ποτέ και όμως με τη στάση του δείχνει σαν να είναι πιστός μαθητής και ακόλουθός Του.
Η παράκληση του αξιωματικού προς τον Ιησού γίνεται θερμή ικεσία και προσευχή που φανερώνει και αποδεικνύει τη δύναμη της πίστης και την ανθρωπιά του που βασίζονται στο ταπεινό φρόνημα, στο πραγματικό ενδιαφέρον και στην αγάπη του προς τον πάσχοντα υπηρέτη και συνάνθρωπό του.
Ο Εκατόνταρχος αντιμετωπίζει το δούλο του σαν συγγενή του, σαν φίλο του, σαν πραγματικό παιδί του, σε μία περίοδο που οι δούλοι και οι γυναίκες αντιμετωπίζονταν από την κοινωνία σαν αντικείμενα με μηδαμινή αξία και όχι ως πρόσωπα και προσωπικότητες.
Στην παράκληση του αξιωματικού, ο Χριστός απαντάει: «Ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν» και ο Εκατόνταρχος αναφωνεί: «Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς».
Ο Ρωμαίος αξιωματικός είναι ένας άρχοντας με δύναμη και εξουσία πάνω στους ανθρώπους και όμως νιώθει απλός και ταπεινός, ανάξιος για να επισκεφτεί το σπίτι του Εκείνος του οποίου τη βοήθεια ζητάει, γιʼ αυτό το λόγο ενώ επιθυμεί να πλησιάσει το Χριστό δεν το κάνει αμέσως, πρώτα στέλνει άλλους: «ἀπέστειλεν πρὸς αὐτὸν πρεσβυτέρους τῶν Ἰουδαίων» γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς και αργότερα πηγαίνει ο ίδιος για να συναντήσει το Σωτήρα και να παρακαλέσει για τη θεραπεία του δούλου του, αναφέρει ο Ματθαίος.
Ο Εκατόνταρχος είναι ένας άνθρωπος ισορροπημένος, συνετός, έχει αντιληφθεί τη μικρότητά του και αισθάνεται ότι δεν του αξίζει μια τέτοια μεγάλη και σημαντική επίσκεψη και δωρεά από το Χριστό, όμως η κοινωνία και η επικοινωνία του με Εκείνον του χαρίζει την ικανότητα της αυτογνωσίας και της θεογνωσίας.
Ο Εκατόνταρχος στο πρόσωπο του Κυρίου βλέπει καθαρά το Φως, τη Ζωή, την Αλήθεια.
Η απλότητα, η ταπείνωση, η διάκριση, η σοβαρότητα και η σύνεση αποτελούν τρόπο ζωής για τον Εκατόνταρχο και τον καθοδηγούν σε μια καινούργια ζωή, σε μια κατάσταση θαυμαστή, όπως ακριβώς εκείνη που είχαν βιώσει οι Προφήτες του Θεού που αξιώθηκαν να δουν την Αλήθεια προτού φανερωθεί στον κόσμο.
Ο Χριστός συνομιλεί με τον Εκατόνταρχο και θαυμάζει τη δυνατή πίστη του την οποία επαινεί. Η πίστη του Ρωμαίου αξιωματικού είναι σταθερή και ισχυρή και φανερώνεται περίτρανα από την ομολογία του, πριν ακόμη θεραπευτεί ο ασθενής υπηρέτης του.
Ο Ιησούς θαυμάζει την πίστη που έχει ο Ρωμαίος στρατιωτικός, γιʼ αυτό τονίζει ότι: «τέτοια πίστη δε βρήκα πουθενά, ούτε ανάμεσα στους Ισραηλίτες».
Ο Εκατόνταρχος έχει πίστη δυνατή, δυσεύρετη, ζηλευτή.
Ο Εκατόνταρχος πιστεύει και ελπίζει «στην Αγάπη που έπλασε τον άνθρωπο, στην Αγάπη που δώρισε το φως… γιατί η Αγάπη είναι το φως και η δωρεά! Γιατί η Αγάπη είναι ο άνθρωπος!», όπως όμορφα αναφέρει σε ένα ωραιότατο ποίημά της η Μελισσάνθη.
Γιατί η Αγάπη είναι… ο Ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός.
Φίλοι μου.
Το θεϊκό βλέμμα του Κυρίου έχει τη δύναμη και τη δυνατότητα να διεισδύσει στο «βαθύτερο είναι» κάθε ανθρώπινης ύπαρξης.
Ο Χριστός έχει την ικανότητα να διακρίνει τον εσωτερικό κόσμο κάθε ανθρώπου.
Ο Κύριος έχει την ικανότητα να διακρίνει πότε ο άνθρωπος είναι παραδομένος στη Χάρη Του και πότε είναι δέσμιος, δούλος και υπηρέτης της ανθρώπινης λογικής.
Ας προσέξουμε, ας αφεθούμε ολοκληρωτικά στη Χάρη Του, ας Τον εμπιστευτούμε απόλυτα, ώστε όταν έρθει η στιγμή να συναντηθούμε μαζί Του να μην Τον απογοητεύσουμε.
Ας Τον αφήσουμε να ερευνήσει ελεύθερα «το βαθύτερο είναι μας» με το διεισδυτικό θεϊκό βλέμμα Του για να διαπιστώσει τη σταθερή και ακλόνητη πίστη μας προς Εκείνον.
Την πίστη που θα αποδεικνύει και θα φανερώνει την εμπιστοσύνη μας προς «την Αγάπη που έπλασε τον άνθρωπο».
Την πίστη εκείνη που θα φανερώνεται μέσα στην απλότητα και στη διάκριση που… γεννάει το θαύμα!