Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024 | 22:06

Σκέψεις στην ολοκλήρωση μιας πολύκροτης δίκης

Του ιδίου συγγραφέα:

Η «πολύκροτη δίκη» για τις κλεμμένες εικόνες από ξωκκλήσια και μοναστήρια των Ιωαννίνων και άλλων περιοχών ολοκληρώθηκε. Το δικαστήριο μετά από πολυήμερη ακροαματική διαδικασία αθώωσε ομόφωνα το φερόμενο ως «αρχηγό της εγκληματικής οργάνωσης» Αρχιμανδρίτη Φ.Δ και ακόμη τρεις κατηγορουμένους. Ο γνωστός κληρικός που είχε μπει στο στόχαστρο αποδείχθηκε ότι δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τις κατηγορίες που του είχαν αποδοθεί.

Όπως λέει και ο Πυθαγόρας: «Καθώς φαίνεται, η δικαιοσύνη είναι τετράγωνη, σ’ όλα τα μέρη ίση και όμοια.» Ορισμένες σκέψεις προς συζήτηση μετά και το πέρας της διαδικασίας και την απόφαση θα ήταν χρήσιμες όσο και αναγκαίες ως προς την εξαγωγή συμπερασμάτων και την κατανόηση ίσως ορισμένων συμπεριφορών και στάσεων από παράγοντες της δίκης.

Η αθωωτική απόφαση, ιδίως για τον «αρχηγό του κυκλώματος αρχαιοκαπηλίας» -κατά το κατηγορητήριο- όπως αντιλαμβάνεται κανείς, εγείρει το ερώτημα: αφού δεν είναι αυτός ο αρχηγός, ποιος είναι τότε; Και ποιοι είναι στο κύκλωμα αφού αθωώθηκαν και οι άλλοι;

Όλοι θυμούνται πριν από χρόνια τους πανηγυρισμούς για την επιτυχία της εξάρθρωσης του κυκλώματος και φυσικά της αναμενόμενης τιμωρίας τους. προσμένοντας ότι θα πέσει βαρύς ο πέλεκυς της δικαιοσύνης. Γιατί λοιπόν εκ μέρους μαρτύρων κατηγορίας τόσο και τέτοιο πάθος και μένος ιδίως κατά του συγκεκριμένου κληρικού; Και ποιοι λόγοι υπαγόρευαν την άσκηση πιέσεων προς εξωδικαστικούς παράγοντες προκειμένου να επιτευχθεί σίγουρη καταδίκη, γιατί αυτοί ήταν οι ένοχοι;

Τελικά το κύκλωμα, κατά την απόφαση του δικαστηρίου δεν ήταν αυτό!

Όπως ακούστηκε και κατά την ακροαματική διαδικασία οι «ένοχοι δεν βρίσκονται μέσα στην αίθουσα». Εύλογα διερωτάται κανείς γιατί οδηγήθηκαν τελικά στο εδώλιο αυτοί οι άνθρωποι; Όλοι μπορεί να αντιληφθούν το «φορτίο» των ανθρώπων που υποστηρίζουν από την πρώτη στιγμή ότι δεν έχουν καμία απολύτως σχέση και παλεύουν επί δεκατρία σχεδόν χρόνια να αποδείξουν την αθωότητά τους. Ποιος θα ήθελε να είναι αλήθεια στη θέση τους. Τους φόρτωσαν με βαρύτατες κατηγορίες, για τις οποίες κινδύνευαν με πολυετείς ποινές φυλάκισης, κάτι που τους στοίχησε την προσωπική, οικογενειακή, φιλική και επαγγελματική τους ζωή, στηριζόμενοι μόνο σε πληροφορίες και φήμες

Στοχοποιήθηκαν, σπιλώθηκαν, διασύρθηκαν, «κρεμάστηκαν στα μανταλάκια» όλα αυτά τα χρόνια στήθηκε ένας ανηλεής πόλεμος εξόντωσης ανθρώπων και χαρακτήρων. Αν κανείς θέλει να αναζητήσει τα αίτια αυτής της λυσσαλέας πολεμικής αρκεί να διαβάσει τα πρακτικά της δίκης, όταν αυτά δοθούν, και ιδίως τις καταθέσεις των βασικών μαρτύρων κατηγορίας. Κάθε σκεπτόμενος πολίτης θα αντιληφθεί ότι πίσω από τις φήμες περί εγκληματιών δεν κρύβεται τίποτε άλλο παρά μίσος και προσωπικό πάθος εναντίον του συγκεκριμένου κληρικού, ο οποίος στα πολλά χρόνια παρουσίας του στη Μητρόπολη Ιωαννίνων περιορίστηκε στην άσκηση και μόνο των ποιμαντικών και εκκλησιαστικών του καθηκόντων, ενώ είναι γνωστό σε όλους ότι πρωτοστάτησε στην αναστήλωση και διάσωση πολλών ιστορικών μονών της περιοχής.

Αίσθηση προκάλεσε επίσης το γεγονός των δημοσίων παρεμβάσεων διαρκούσης της ακροαματικής διαδικασίας από μάρτυρες κατηγορίας κόντρα σε κάθε έννοια δικαίου και του τεκμηρίου αθωότητος, με σκοπό να επηρεαστεί αφενός μεν η κοινή γνώμη, αφετέρου δε να ανασχεθεί το αρνητικό κλίμα εξαιτίας της απρόσμενης γι’ αυτούς εξέλιξης της ακροαματικής διαδικασίας, καθώς κατέρρεε το αφήγημα. Αυτό άλλωστε επισημάνθηκε και καταγγέλθηκε από τους συνηγόρους υπεράσπισης. Όσοι πόνταραν στη σίγουρη ενοχή και καταδίκη η αθώωση ξεβόλεψε την αλήθεια τους, ξέπεσαν στα μάτια των οπαδών τους, ο ηρωισμός τους αποδείχτηκε κίβδηλος, ο προστατευτισμός της παράδοσης διαψεύστηκε, η υπεράσπιση της πίστης, των οσίων και ιερών φάνηκε ανεπαρκής, το κυνήγι και η τιμωρία των επίορκων ατελέσφορη, η απόδοση της δικής τους δικαιοσύνης κατέληξε άδοξη.

Εύλογη και η απορία: πως θα κυκλοφορήσουν οι άνθρωποι αυτοί; Με τι πρόσωπο; Από την άλλη η παραίνεση του εισαγγελέα της έδρας απευθυνόμενος προς τους αθωωθέντες να μην επιδιωχθεί αποκατάσταση της τρωθείσας προσωπικότητάς τους μέσω της δικαστικής οδού, θα μπορούσε πρωτίστως να είχε υποδειχθεί στους κατηγόρους.

Δευτερευόντως δε, μπορεί κανείς να φαντασθεί την ευκολία με την οποία θα μπορούν όσοι θέλουν να «καθίσουν» στο εδώλιο του κατηγορουμένου εκείνους που αντιπαθούν να το κάνουν χωρίς να φοβούνται τις συνέπειες των πράξεων τους. Κάποια στιγμή ίσως θα έπρεπε να ανοίξει η συζήτηση σχετικά με την απόδοση δικαιοσύνης όχι μόνο προς εκείνους που συκοφαντούνται, αλλά προς εκείνους που συκοφαντούν.

Σε ένα κράτος δικαίου οφείλεται να προστατεύεται η τιμή και υπόληψη του ανθρώπου, να επιδεικνύεται ο απαιτούμενος σεβασμός στα ατομικά δικαιώματα, καθώς σε άλλη περίπτωση παράγονται έκνομες και απάνθρωπες συμπεριφορές. Ας μην «κρώζουν» όσοι θα έπρεπε να σιωπούν διότι η σιωπή τις περισσότερες φορές είναι η χρυσή γλώσσα του δικαίου.

Σε μια συνέντευξή του ο Οδυσσέας Ελύτης είχε πει: «Ήδη, σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του».

Στην τελευταία από τις 30 εκδόσεις της Ιεράς Μονής Ελεούσης Νήσου Ιωαννίνων το 2015 έγραφε ό ίδιος κληρικός που πανηγυρικά «κρεμάστηκε» για ν’ αθωωθεί τελικά: «Εύχομαι στους σύγχρονους σκοτεινούς χρόνους που διανύουμε με έσωθεν δημαγωγικές τυραννίες και έξωθεν καιροσκοπικές και ιδιοτελείς «βοήθειες» να αποκομίσουμε τα αναλογούντα στις περιστάσεις διδάγματα».

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ