Η Βουλή των Ελλήνων την Παρασκευή 4 Ιουλίου ψήφισε νόμο για μεταβίβαση στην Ιερά Μητρόπολη Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος ακινήτου για την ανασύσταση και επαναλειτουργία της Ιεράς Μονής Εισοδίων της Θεοτόκου Πέτρας Ολύμπου.
Η εξέλιξη αυτή ήρθε να επιλύσει ένα χρόνιο αίτημα, που αφορά τη λειτουργία του ιστορικού αυτού μοναστηριού της Πιερίας. Επισημαίνεται, ότι ήδη η Ιερά Μονή λειτουργεί καθημερινά, ενώ έχει εκπονηθεί και εγκριθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού ειδική μελέτη για την αναστήλωση του Ιερού Ναού, μνημείο του 11ου αι.
ΛΙΓΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Η Μονή Παναγίας Πέτρας ιδρύθηκε τον 8ο αιώνα και έκτοτε ουδέποτε έπαυσε τη λειτουργία της. Η προσφορά της μέγιστη στην πνευματική στήριξη του λαού και τους εθνικούς αγώνες για την ελευθερία. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα υπήρξε και έδρα του Επισκόπου Πέτρας.
Το 1925 έγινε αναγκαστική απαλλοτρίωση, προκειμένου να μετατραπεί σε Σανατόριο και στη συνέχεια σε Ψυχιατρείο. Η Εκκλησία δεν διαμαρτυρήθηκε ούτε πρόσβαλε νομικά την παράνομη αυτή πράξη προσβλέποντας στην περίθαλψη φυματικών ασθενών ή ψυχικά πασχόντων. Η κοινωνική προσφορά της Μονής υπήρξε μέγιστη, αποτελώντας για χιλιάδες ανθρώπους καταφύγιο ψυχών.
Το 2004 έπαυσε να λειτουργεί το Ψυχιατρείο και οι εγκαταστάσεις αφέθηκαν στη φθορά του πανδαμάτορα χρόνου. Η Μονή ουδέποτε έπαυσε να λειτουργεί, ούτε ποτέ «διαλύθηκε» κατά τη νομική έννοια. Ήταν και είναι Μοναστήρι μέχρι σήμερα, άσχετα αν οι χώροι της χρησιμοποιήθηκαν για νοσηλεία συνανθρώπων μας. Ο Ναός ουδέποτε έπαυσε να λειτουργεί ως μοναστηριακός ναός, ακόμη και κατά την περίοδο λειτουργίας των Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων. Συνεπώς, δεν πρόκειται για ένα νέο Μοναστήρι.
Από το 2004, οπότε έκλεισε το Ψυχιατρείο, το Νοσοκομείο Κατερίνης και γενικότερα το Κράτος δεν προέβη ούτε ζήτησε αξιοποίηση των χώρων της Μονής. Αντίθετα, οι εγκαταστάσεις καταστράφηκαν, ιδιαίτερα κατά τα προηγούμενα χρόνια με τη λειτουργία στον περιβάλλοντα χώρο της Μονής Κέντρου Προσφύγων, το οποίο τελικώς έκλεισε.
Η συνέχιση λειτουργίας της Μονής αποτελεί αίτημα της τοπικής κοινωνίας. Η βούληση αυτή εκφράστηκε πολλαπλώς. Ιδιαίτερα αποτυπώθηκε με συλλογή χιλιάδων υπογραφών (άτυπο δημοψήφισμα) που έγινε το 2009. Η τοπική κοινωνία επανειλημμένως έχει εκφρασθεί υπέρ συνεχίσεως λειτουργίας της Μονής. Το ίδιο και Υπηρεσίες του Κράτους (Νοσοκομείο, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Αρχαιολογία κ.ἀ.).
Με την παρούσα νομοθετική ρύθμιση αποκαθίσταται το δίκαιο. Πρέπει να σημειωθεί ότι επιστρέφεται ένα πολύ μικρό μέρος (100 στρέμματα) της αρχικά αναγκαστικώς απαλλοτριωθείσας περιουσίας (συνολικά 30.000 στρέμματα). Έκταση 29.900 στρεμμάτων αποδίδεται (νομίμως πλέον) στο Δημόσιο και στους κατοίκους της περιοχής, γεγονός που αποτελεί μεγάλη προσφορά της Εκκλησίας υπέρ του κοινωνικού συνόλου. Δεν πρόκειται για «δωρεά δημόσιας έκτασης» στην Εκκλησία, αλλά για «επιστροφή» ενός πολύ μικρού μέρους της αρχικής μοναστηριακής εκτάσεως στην τοπική Ιερά Μητρόπολη.
Η επιστροφή της Μονής στην Εκκλησία, εκτός ότι ανταποκρίνεται στο δίκαιο, θα αποτελέσει και κίνητρο για περαιτέρω αξιοποίηση των κτιρίων και αναβάθμιση πνευματικών, φιλανθρωπικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δράσεων, προς όφελος ολόκληρης της τοπικής κοινωνίας. Αυτό άλλωστε συνέβη, με τον έναν ή άλλον τρόπο, κατά το διάβα των αιώνων λειτουργίας του ιστορικού αυτού Μοναστηριού.
Άλλοτε ως τόπος προσευχής, άλλοτε, ως κέντρο εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων, άλλοτε ως κρησφύγετο πατριωτών, άλλοτε ως Σανατόριο, άλλοτε ως Ψυχιατρείο, πρόσφατα ως Κέντρο Προσφύγων, σήμερα και στο μέλλον ως πνευματικό καταφύγιο χιλιάδων ανθρώπων.
