Κυριακή ΙΔ΄ Λουκά
(Λουκά ιη΄ 35 – 43)
Σήμερα, ο Κύριος πορεύεται προς την Ιεριχώ και ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας παρουσιάζει ένα θαυματουργικό γεγονός, μια παρέμβαση του Θεού στη ζωή ενός ανθρώπου που έχει χάσει το φως των οφθαλμών του και βρίσκεται σε τραγική κατάσταση.
Ο τυφλός της Ευαγγελικής περικοπής βρίσκεται μόνος του στην άκρη του δρόμου και παρακαλεί τους περαστικούς να τον βοηθήσουν. Ο άνθρωπος αυτός δε μπορεί να εργαστεί λόγω της ασθένειάς του και έχει ανάγκη από τη συμπαράσταση των συνανθρώπων του.
Ξαφνικά, ακούει φωνές πολλών ανθρώπων όμως δε μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει. Αντιλαμβάνεται από το θόρυβο και την αναστάτωση που επικρατεί ότι κάποιος πλησιάζει και ρωτάει : «τί εἴη ταῦτα;». Η απάντηση που λαμβάνει είναι ότι πλησιάζει ο Διδάσκαλος, ο Ιησούς ο Ναζωραίος.
Ο τυφλός ίσως έχει ακούσει περί του Ιησού και ενθουσιάζεται. Ίσως έχει πληροφορηθεί περί της έλευσης του Μεσσία, του Λυτρωτή. Προφανώς γνωρίζει για τα θαύματα που επιτελεί στο λαό ο Χριστός και δεν αφήνει την ευκαιρία αυτής της μεγάλης συνάντησης να πάει χαμένη.
Αμέσως σηκώνεται όρθιος και αρχίζει να κραυγάζει, να φωνάζει δυνατά με όση δύναμη έχει : «Ιησού, υιέ Δαυΐδ, ελέησόν με». Ιησού, εσύ που είσαι ένδοξος απόγονος του Δαυΐδ, τον οποίον προανήγγειλαν και προεκήρυξαν οι Προφήτες, ελέησέ με.
Ο τυφλός δημιουργεί μεγάλη αναστάτωση με τις φωνές του και όσοι είναι κοντά του προσπαθούν να τον κάνουν να σταματήσει, να σιωπήσει διότι θεωρούν πως ο Ιησούς θα ενοχληθεί από τις κραυγές του, όμως εκείνος συνεχίζει … «Ιησού, απόγονε του Δαυΐδ, ελέησέ με!».
Ο Χριστός βλέπει και ακούει όλα αυτά που συμβαίνουν αλλά δεν απομακρύνεται, δεν αποφεύγει τον τυφλό που Τον παρακαλεί με έντονες φωνές να τον βοηθήσει, να τον ελεήσει. Σπλαχνίζεται τον ασθενή, το πλάσμα Του και αμέσως διακόπτει την πορεία Του και καλεί αυτόν τον άνθρωπο να έρθει κοντά Του.
Ο απεγνωσμένος τυφλός βρίσκεται πλέον ενώπιον του Μεγάλου Ιατρού και αμέσως… σιωπά! Αισθάνεται ότι στέκεται μπροστά σε Εκείνον που θα του χαρίσει τη θεραπεία. Νιώθει ότι ο Θεός άκουσε την προσευχή και τις ικετευτικές κραυγές του και έχει τη βεβαιότητα της μεγάλης αλλαγής στη ζωή του.
Ο τυφλός βρίσκεται πλέον ενώπιον του Λυτρωτή και θεραπευτή Χριστού, ο Οποίος τον ρωτά : «Τί σοι θέλεις ποιήσω;». Ο Κύριος δεν του χαρίζει αμέσως την ίαση, δεν προσπαθεί να εκβιάσει την ελευθερία του ανθρώπου, δε θέλει να θαυμάσει ο όχλος άλλη μία θαυματουργική παρέμβασή Του στη ζωή ενός ασθενή.
Ο Χριστός επιθυμεί να συνομιλήσει ελεύθερα με τον άνθρωπο και να ακούσει από το στόμα του τυφλού τα λόγια: «χάρισέ μου ξανά το φως των οφθαλμών μου. Άνοιξε τα μάτια της ψυχής και του σώματος και λύτρωσέ με από κάθε πάθος και ασθένεια».
Ο τυφλός αναγνωρίζει στο πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού τον απόγονο του Δαυΐδ, τον Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου και ο Κύριος επαινεί την πίστη του και του χαρίζει την πολυπόθητη θεραπεία.
Η πίστη και η βεβαιότητα στο πρόσωπο του Κυρίου σώζουν τον τυφλό, ο οποίος δεν αποκτά μόνο το αισθητό φως αλλά το Φως το αληθινό που γεμίζει την ύπαρξή του.
Η πίστη και η βεβαιότητα του τυφλού, όπως αναφέρει συγκεκριμένα ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο κείμενό του : «ἡ πίστις σου σέσωκέ σε», σώζει κυριολεκτικά τον άνθρωπο, αφού αναγνωρίζει τη θεότητα του Κυρίου και έπειτα … «ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν».
Ο τυφλός δέχεται αυτή τη μεγάλη αλλαγή στη ζωή του με ιδιαίτερη χαρά. Δοξάζει τον Θεό και ακολουθεί τον Χριστό. Πορεύεται πλέον υγιής με ανοικτούς τους οφθαλμούς της ψυχής και του σώματος.
Αγαπητοί μου.
Πίστη στη δύναμη του Σωτήρα Χριστού και αναγνώριση της θεότητάς Του.
Πίστη στο πρόσωπο του Κυρίου και εμπιστοσύνη στη Χάρη Του. Αυτό είναι το μήνυμα της σημερινής Ευαγγελικής διήγησης.
Έτσι, δε θα παραμείνουμε τυφλοί ψάχνοντας απεγνωσμένα τρόπο για θεραπεία και λύτρωση.
Έτσι, δε θα παραμείνουμε στην άκρη του δρόμου ζητιανεύοντας την αγάπη του κάθε «φιλάνθρωπου επαγγελματία».
Πίστη και ομολογία. Χωρίς να δειλιάζουμε ενώπιον της ειρωνείας και του χλευασμού του λεγόμενου σύγχρονου αλλά άθεου κόσμου.
Πίστη και… πιστοί στη Χάρη Του, ώστε να ακούσουμε και εμείς… «ἡ πίστις σου σέσωκέ σε».