Κυριακή Δ΄Ματθαίου
(Ματθ. η΄5-13)
Σήμερα, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος κάνει λόγο για μία μεγάλη συνάντηση που είχε ως αποτέλεσμα τη θεραπεία ενός βασανισμένου νέου.
Ο Χριστός έχει επιστρέψει από το όρος και περνάει από την Καπερναούμ συνοδευόμενος από τους Μαθητές Του.
Εκεί, μεταξύ των ανθρώπων που τον συναντούν υπάρχει και ένας Ρωμαίος αξιωματικός, ο Εκατόνταρχος.
Ο στρατιωτικός πλησιάζει τον Κύριο και του λέει, ότι ο δούλος που έχει στο σπίτι του αρρώστησε βαριά και υποφέρει φρικτά από τους πόνους και την παραλυσία.
Ο Κύριος είχε αρχίσει να φανερώνει στον κόσμο τη θεϊκή Του δύναμη και να διδάσκει τους Μαθητές Του, μεταδίδοντας σε αυτούς λόγο θεϊκό και τα ανάλογα πνευματικά χαρίσματα.
Ο Χριστός διέκρινε την αγάπη, την καλοσύνη, την ευγένεια της ψυχής του Εκατοντάρχου για τον υπηρέτη του.
Η συμπεριφορά του Ρωμαίου αξιωματικού, του ειδωλολάτρη Εκατοντάρχου απέναντι στο δούλο είναι θαυμαστή γιατί φανερώνει ότι δεν είναι ανάλγητος και σκληρός, ούτε απάνθρωπος και αχάριστος, όπως συνήθως ήταν και είναι οι «αξιωματούχοι».
Ο Χριστός, εκτός από τη συμπεριφορά θαύμασε και την πίστη του Εκατοντάρχου ο οποίος είχε τη βεβαιότητα της θεραπείας του δούλου του από τον Κύριο: «Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός».
Ο Χριστός γνώριζε ότι η δύναμη της εξουσίας δεν έχει αλλοιώσει το χαρακτήρα του αξιωματικού.
Ο Εκατόνταρχος δε γνωρίζει προσωπικά τον Χριστό και όμως με τη στάση του δείχνει σαν να είναι πιστός μαθητής Του.
Η παράκλησή του προς τον Ιησού να επισκεφθεί την οικία του, γίνεται θερμή προσευχή που φανερώνει μία πίστη δυνατή, μία πίστη που βασίζεται στο ταπεινό φρόνημα και στην άδολη αγάπη που έχει προς τον πάσχοντα υπηρέτη του.
Ο Εκατόνταρχος αντιμετωπίζει το δούλο του σαν πραγματικό παιδί του, σε μία περίοδο που οι δούλοι και οι γυναίκες αντιμετωπίζονταν από την κοινωνία σαν αντικείμενα και όχι ως πρόσωπα.
Στην παράκληση του στρατιωτικού, ο Χριστός απαντά: «Ἐγὼ ἐλθὼν θεραπεύσω αὐτόν» και ο Εκατόνταρχος αναφωνεί: «Κύριε, οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς ἵνα μου ὑπὸ τὴν στέγην εἰσέλθῃς».
Ο Ρωμαίος αξιωματικός ήταν ένας άρχοντας με δύναμη και εξουσία πάνω στους ανθρώπους και όμως ένιωθε απλός και ταπεινός, ανάξιος για να επισκεφθεί το σπίτι του Εκείνος του οποίου τη βοήθεια είχε ζητήσει.
Ο Εκατόνταρχος έχει αντιληφθεί τη μικρότητά του και αισθάνεται ότι δεν του αξίζει μία τέτοια μεγάλη επίσκεψη και δωρεά από τον Ιησού Χριστό, όμως η κοινωνία και η επικοινωνία του με Εκείνον του χάρισε την ικανότητα της αυτογνωσίας και της θεογνωσίας.
Ο Εκατόνταρχος στο πρόσωπο του Χριστού είδε το Φως, τη Ζωή, την Αλήθεια.
Η απλότητα και η ταπείνωση που ήταν τρόπος ζωής για τον ίδιο τον οδήγησαν στη νέα ζωή, σε μία κατάσταση θαυμαστή, όπως ακριβώς εκείνην που είχαν βιώσει οι Προφήτες του Θεού.
Ο Χριστός συνομιλεί με τον στρατιωτικό και θαυμάζει την πίστη του.
Ο Ιησούς επαινεί τη σταθερή και δυνατή πίστη του Εκατοντάρχου, την οποίαν περίτρανα ομολογεί πριν ακόμη θεραπευθεί ο ασθενής δούλος του.
Ο Ιησούς Χριστός θαυμάζει την πίστη που έχει ο Ρωμαίος στρατιωτικός γιʼαυτό και τονίζει, ότι : «τέτοια πίστη δε βρήκα πουθενά, ούτε ανάμεσα στους Ισραηλίτες».
Μία ακλόνητη πίστη που προσδοκά την αλλαγή, το θαύμα, όπως αναφέρει σε ένα ωραιότατο και διδακτικό ποίημά του ο Γιώργος Δροσίνης: «Πίστη έχεις, όταν κάθε σου όνειρο το ανάφτεις στο βωμό της τάμα, κι αν κάποιο τάμα σου είναι αδύνατο, προσμένεις να γενεί το θάμα».
Φίλοι μου…
Το θεϊκό βλέμμα του Κυρίου Ιησού Χριστού μπορεί να διεισδύσει στο «βαθύτερο είναι» της ύπαρξης κάθε ανθρώπου.
Το θεϊκό βλέμμα του Κυρίου και Θεού έχει την ικανότητα και τη δυνατότητα να διακρίνει και να αξιολογήσει το εσωτερικό περιεχόμενο της ψυχής κάθε ανθρώπινης ύπαρξης.
Το θεϊκό βλέμμα του Κυρίου και Θεού μπορεί να διαπιστώσει αν ο άνθρωπος βρίσκεται δέσμιος και δούλος της ανθρώπινης λογικής ή παραδομένος ολοκληρωτικά στη Χάρη Του.
Γιʼαυτό…
Ας προσέξουμε, ώστε κατά τη συνάντηση μαζί Του να μην Τον απογοητεύσουμε.
Ας προσέξουμε, ώστε να διακρίνει με το αλάνθαστο θεϊκό βλέμμα Του και τη δική μας δυνατή και σταθερή πίστη σε Εκείνον… όπως του ταπεινού Εκατοντάρχου.