Κυριακή Ζ΄ Λουκά
(Λουκά η΄41 – 56)
Σήμερα, ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο κείμενό του κάνει λόγο για την επιτέλεση δύο θαυμάτων από τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Ο Λουκάς αναφέρει ότι ο αρχηγός της Ιουδαϊκής συναγωγής, ο Ιάειρος, πλησιάζει τον Χριστό και Τον καλεί να έρθει στο σπίτι του για να θεραπεύσει την ετοιμοθάνατη δωδεκάχρονη μοναχοκόρη του.
Ο Κύριος καθώς πορεύεται προς την οικία του Ιαείρου και μέσα στην όλη ταραχή του πλήθους που έχει συναχθεί για να δει και να ακούσει τον Χριστό, μια ταλαιπωρημένη γυναίκα η οποία επί δώδεκα ολόκληρα χρόνια πάσχει από διαρκή αιμορραγία, Τον πλησιάζει με διακριτικό τρόπο και αγγίζει κρυφά την άκρη του ενδύματός Του.
Η ασθενούσα γυναίκα προσπαθεί να προσεγγίσει τον Χριστό με τρόπο διακριτικό, μυστικό, αθόρυβο, χωρίς να την αντιληφθεί κάποιος, αφού όλοι την έχουν αποκλείσει από την κοινωνική και θρησκευτική ζωή του τόπου εξαιτίας της ασθένειάς της.
Η ταλαιπωρημένη από την ασθένεια γυναίκα δεν απελπίζεται, έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στον Χριστό και στη θεϊκή δύναμή Του γιʼαυτό και δε διστάζει να Τον πλησιάσει, αγνοώντας πλήρως όλους εκείνους που την αποστρέφονται και την έχουν καταδικάσει στη μοναξιά και στην απομόνωση.
Η γυναίκα προσεγγίζει προσεχτικά, διακριτικά και αθόρυβα τον Κύριο ελπίζοντας στην Πατρική αγάπη Του και Εκείνος τη δέχεται ως προσωπικότητα. Ο Χριστός την αγκαλιάζει πνευματικά όταν όλοι οι συνάνθρωποί της την έχουν περιθωριοποιήσει και την έχουν απορρίψει από κάθε κοινωνική και θρησκευτική δραστηριότητα.
Η ασθενούσα στο σώμα αλλά δυναμική στη θέληση γυναίκα νικάει όλους τους θρησκευτικούς και κοινωνικούς κανόνες της εποχής της και κερδίζει τη θεραπεία της. Ο Χριστός την εμπνέει, την ενδυναμώνει, τη φωτίζει και την καθοδηγεί προς μια νέα ζωή που είναι γεμάτη από τη Χάρη και την ευλογία Του.
Ο Χριστός δεν τη διώχνει από κοντά Του, δεν την απορρίπτει, δεν την αγνοεί. Αντιλαμβάνεται την αγωνία της και δέχεται το θάρρος και την πίστη της.
Ο Κύριος δε μένει σε εξωτερικούς τύπους και στο γράμμα του νόμου γιʼαυτό την ενθαρρύνει και της λέει ότι η πίστη της σε Εκείνον την έχει ήδη σώσει. Η πίστη της γυναίκας συνοδεύεται από την ταπείνωση που αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό ενός ευγενικού ανθρώπου.
Η αιμορροούσα δεν απαιτεί τη θεραπεία από τον Ιησού Χριστό. Με ταπείνωση και διάκριση, «αοράτως αγγίζει» όχι τον Ίδιο αλλά την άκρη του ενδύματός Του.
Η γυναίκα δεν ενοχλεί τον Ιησού με φωνές και παρακλήσεις, ούτε επιθυμεί να στρέψει πάνω της το βλέμμα Του και να την προσέξει, αλλά να τη θεραπεύσει.
Η ποιότητα της ταπείνωσης και το ήθος της τη δικαιώνει στα μάτια του Θεού και Εκείνος παρέχει την ευλογία Του σε αυτήν που δε γογγύζει και δεν αγανακτεί.
Έπειτα από αυτό το θαυμαστό γεγονός ο Ιησούς φτάνει στο σπίτι που βρίσκεται το νεκρό κορίτσι του αρχισυναγώγου. Εκεί, ενώπιον των γονέων της και των τριών μαθητών Του (Πέτρος, Ιάκωβος, Ιωάννης) δηλώνει ξεκάθαρα ότι το κορίτσι κοιμάται, ότι δεν έχει πεθάνει : «οὐκ ἀπέθανεν ἀλλὰ καθεύδει».
Τα ενθαρρυντικά λόγια του Χριστού προκαλούν τα ειρωνικά σχόλια των παρευρισκομένων ανθρώπων, οι οποίοι δεν έχουν αντιληφθεί το γεγονός ότι ενώπιον τους βρίσκεται ο ίδιος ο Θεός.
Ο Χριστός αγγίζει το χέρι της νεκρής κόρης του Ιαείρου και την καλεί να σηκωθεί από το κρεβάτι της. Η κόρη του αρχισυναγώγου υπακούει αμέσως στο κάλεσμα του Θεού και σηκώνεται από τη νεκρική κλίνη της και όλοι μένουν έκπληκτοι αφού βλέπουν με τα μάτια τους το γεγονός.
Η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου προλογίζει την Ανάσταση του Σταυρωμένου Χριστού, ο Οποίος θα συντρίψει τη δύναμη του θανάτου με το δικό Του θάνατο και θα τον μετατρέψει σε θύρα από την οποίαν ο άνθρωπος θα περνάει στο φως του Χριστού, στην αιωνιότητα.
Ο άνθρωπος που δεν έχει γνωρίσει τον Χριστό δε μπορεί να βιώσει την αληθινή πίστη γιατί εγκλωβίζεται στα δεδομένα της λογικής του.
Ο άνθρωπος που δεν έχει γνωρίσει τον Χριστό αναζητεί διαρκώς αποδείξεις για να πιστέψει σε Εκείνον.
Ο άνθρωπος που δεν έχει γνωρίσει τον Χριστό δε μπορεί να κατανοήσει πως ενεργεί η άκτιστη χάρη της Αγίας Τριάδας.
Ο Κύριος επιθυμεί να αποδείξουμε ότι εμπιστευόμαστε απόλυτα το Πρόσωπό Του.
Ο Κύριος επιθυμεί να Τον φιλοξενήσουμε μέσα μας και να Τον κάνουμε μόνιμο ένοικο της ψυχής μας.
Ας μη χτίζουμε πάνω στην άμμο της αβεβαιότητας για να μην παρασυρθούμε από τον άνεμο και τα τρικυμιώδη κύματα της απιστίας που θα μας παρασύρουν σε ανεξερεύνητους βυθούς.
Αγαπητοί μου.
Η σχέση ανθρώπου και Θεού είναι μυστική και βιωματική.
Η σχέση ανθρώπου και Θεού βρίσκεται πέρα και πάνω από την ανθρώπινη λογική.
Η σχέση ανθρώπου και Θεού είναι προσωπική και οικοδομείται στην επικοινωνία και στο διάλογο του ανθρώπου με τον Θεό. Αυτή η διακριτική επικοινωνία αποτελεί το θεμέλιο της υπάρξεώς μας.
Ας μη δίνουμε προτεραιότητα σε δευτερεύοντα στοιχεία, μάταια, ανθρώπινα, υλικά, φθαρτά και προσωρινά, παραγνωρίζοντας τις επιταγές της πίστεώς μας.
Ας απορρίψουμε την επικίνδυνη επιφανειακή θρησκευτικότητα και ας εμβαθύνουμε στην ουσία της πίστεως.
Ας απορρίψουμε κάθε υποκριτική επιτέλεση εξωτερικών τυπικών πράξεων που μας οδηγούν στη μη μετοχή του βιώματος της Χριστιανικής ζωής.
Η ανάσταση της κόρης του αρχισυναγώγου και η θεραπεία της ταπεινής γυναίκας αποτελούν θαυμαστά γεγονότα που φανερώνουν την αγάπη του Θεού προς το πλάσμα Του και διδάσκουν την πίστη και την πραγματική ταπείνωση σε κάθε άνθρωπο καλής διάθεσης.
Πίστη και ταπείνωση.
Πίστη… ήθος και βίωμα, τρόπος ζωής και ύπαρξης.
Πίστη… η ζωή του Χριστού γίνεται δική μου ζωή!
Πίστη και διάκριση. Δύο εφόδια με τα οποία προσεγγίζουμε τον Θεό.
Πίστη και διάκριση… για να αποκτήσουμε αμέτρητες ευλογίες και δωρεές.
Πίστη, ταπείνωση και διάκριση!
Έτσι, θα ζήσουμε μέσα στο φως που εκπορεύεται από την όντως ΖΩΗ και το ΦΩΣ, τον Κύριο Ιησού Χριστό.