Κυριακή του Τυφλού
(Ιωάν. θ΄ 1 – 38)
Στη σημερινή ευαγγελική διήγηση ο ευαγγελιστής Ιωάννης κάνει λόγο για τη θεραπεία ενός εκ γενετής τυφλού από τον φιλάνθρωπο Κύριο.
Ο Ιωάννης αναφέρεται σε ένα γεγονός που γίνεται αφετηρία της αληθινής θεραπείας και της σωτηρίας του ταλαιπωρημένου ανθρώπου.
Οι μαθητές επιθυμούν να μάθουν ποια είναι η αιτία της ασθένειας του τυφλού. Ποιος είναι ο λόγος που αυτός ο άνθρωπος έχει γεννηθεί τυφλός… «ραββί, τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἢ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῇ;».
Ο Χριστός αντιλαμβάνεται την απορία των μαθητών Του και απαντάει… «οὔτε οὗτος ἥμαρτεν οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ».
Ο Χριστός απευθύνεται με λίγα λόγια στους μαθητές Του και τους εξηγεί, ότι αυτός ο άνθρωπος που βασανίζεται εξαιτίας της τυφλότητας έχει κληθεί να γίνει όργανο της Θείας Οικονομίας με σκοπό να φανερωθεί στους ανθρώπους ποιος είναι ο αληθινός Θεός.
Ο Ιησούς Χριστός γνωρίζει την τραγικότητα της κατάστασης του τυφλού. Γνωρίζει όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει και θέλει να τον βοηθήσει.
Ο Κύριος επιθυμεί τη θεραπεία και τη σωτηρία του ανθρώπου.
Επιθυμεί να τον καταστήσει ζωντανό παράδειγμα στην κοινωνία ώστε να βεβαιωθούν όλοι, ότι το έργο του Θεού είναι σωτήριο για εκείνον που πιστεύει στη δύναμη του πραγματικού και Παντοδύναμου Θεού.
Ο Θεός κατά τη δημιουργία έπλασε τον άνθρωπο από το χώμα, γιʼαυτό και παίρνει ξανά χώμα και το ανακατεύει με το σάλιο Του φτιάχνοντας πηλό τον οποίο τοποθετεί πάνω στις ανύπαρκτες οφθαλμικές κόγχες του ανθρώπου. Έτσι, με αυτή τη θαυμαστή ενέργεια χαρίζει ξανά το φως των οφθαλμών στον δυστυχισμένο άνθρωπο, αφού πρώτα τον στέλνει να πλυθεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Το θαύμα έγινε. Ο πρώην τυφλός ομολογεί σε όλους όσοι τον ρωτούν πως θεραπεύθηκε από έναν άνθρωπο που ονομάζεται Ιησούς… «ἄνθρωπος λεγόμενος Ἰησοῦς πηλὸν ἐποίησε καὶ ἐπέχρισέ μου τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἶπέ μοι· ὕπαγε εἰς τὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ νίψαι· ἀπελθὼν δὲ καὶ νιψάμενος ἀνέβλεψα» και αυτό το γεγονός προκαλεί μεγάλο θαυμασμό αλλά και κάποια αναταραχή στο λαό.
Αυτό το θαυμαστό γεγονός δεν πέρασε απαρατήρητο από τους εγωιστές και τυφλωμένους από την κακία και τυπολάτρες Φαρισαίους, οι οποίοι άρχισαν να ταλαιπωρούν τους γονείς του τυφλού με βασανιστικές ερωτήσεις.
Οι φρικτοί Φαρισαίοι ήθελαν να μάθουν τον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιήθηκε η θεραπεία του τυφλού. Η πνευματική τύφλωσή τους δεν τους επέτρεπε να δουν το θαύμα. Δε μπορούσαν να πιστέψουν στη μαρτυρία του θεραπευμένου νέου, γιʼαυτό και … «ἐφώνησαν τοὺς γονεῖς αὐτοῦ τοῦ ἀναβλέψαντος καὶ ἠρώτησαν αὐτοὺς λέγοντες· οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς ὑμῶν, ὃν ὑμεῖς λέγετε ὅτι τυφλὸς ἐγεννήθη; πῶς οὖν ἄρτι βλέπει;».
Οι Φαρισαίοι δε μπορούν να δουν το θαύμα. Δεν επιθυμούν. Ο φθόνος και το μίσος κατά του Ιησού έχει κυριεύσει την ύπαρξή τους.
Τώρα… σκέφτονται να εφαρμόσουν τη γνωστή γιʼαυτούς μέθοδο της δημιουργίας κατηγοριών και συκοφαντιών… «τὸ σάββατον οὐ τηρεῖ» και «πῶς δύναται ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς τοιαῦτα σημεῖα ποιεῖν;».
Οι γονείς του πρώην τυφλού βρίσκονται σε δύσκολη θέση. Φοβούνται να ομολογήσουν και να παραδεχτούν Εκείνον που χάρισε το φως των οφθαλμών στο παιδί τους.
Οι αδίστακτοι Φαρισαίοι καραδοκούν και απειλούν ότι θα τους αποκηρύξουν και θα τους εκδιώξουν από τη συναγωγή… « ἐφοβοῦντο τοὺς ᾿Ιουδαίους· ἤδη γὰρ συνετέθειντο οἱ Ἰουδαῖοι ἵνα, ἐάν τις αὐτὸν ὁμολογήσῃ Χριστόν, ἀποσυνάγωγος γένηται».
Δυστυχώς, οι φοβισμένοι γονείς δίστασαν, παρέμειναν αδιάφοροι ενώπιον της ευεργεσίας του Θεού.
Δυστυχώς, επέλεξαν να μείνουν «τυφλοί» και υπάκουοι στο άδικο σύστημα των Φαρισαίων … «Διὰ τοῦτο οἱ γονεῖς αὐτοῦ εἶπον ὅτι ἡλικίαν ἔχει, αὐτὸν ἐρωτήσατε».
Ο τυφλός κέρδισε το αισθητό φως γιατί κατάφερε να ατενίσει το νοητό φως του Χριστού.
Ο Χριστός πλήρωσε την ύπαρξη του νέου και με τη Χάρη Του τον ενδυνάμωσε.
Η σωματική θεραπεία αποτέλεσε την αφετηρία της σωτηρίας του η οποία εκφράζεται πανηγυρικά με την ομολογία της πίστεώς του… «πιστεύω, Κύριε· καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ».
Ο άνθρωπος τις περισσότερες φορές ζητάει αποδείξεις για να πιστέψει στη δύναμη του Θεού.
Ο άνθρωπος θέλει να δει, να αγγίξει, όπως ο απόστολος Θωμάς… «ἐάν μή ἴδω ἐν ταῖς χερσίν αὐτοῦ τόν τύπον τῶν ἥλων, καί βάλω τόν δάκτυλόν μου εἰς τόν τύπον τῶν ἥλων, καί βάλω τήν χεῖρά μου εἰς τήν πλευράν αὐτοῦ, οὐ μή πιστεύσω».
Ο άνθρωπος θέλει να διαπιστώσει με τα αισθητά μάτια του, ενώ τα νοητά είναι ερμητικά κλειστά.
Ο Θεός όμως τις περισσότερες φορές απαντάει με τη σιωπή. Μία σιωπή ηχηρότατη και ανερμήνευτη.
Μία σιωπή ιερή που φανερώνει κατανόηση, αγάπη και σεβασμό στην απόλυτη ελευθερία του ανθρώπινου προσώπου.
Ο Θεός δεν προσπαθεί να πείσει με αποδείξεις.
Ο Θεός δε συνομιλεί με τη λογική, ούτε προσπαθεί να μας πείσει για τη δύναμή Του.
Ο Θεός το μόνο που επιθυμεί είναι η σωτηρία του πλάσματός Του.
Ο Κύριος απευθύνει σήμερα ένα ερώτημα στον τυφλό… «πιστεύεις εἰς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ;» και εκείνος απαντάει με βεβαιότητα… «πιστεύω, Κύριε».
Η ζωή του τυφλού ήταν σκληρή. Ζούσε με την ελπίδα να δει το φως… «όλη μέρα κοιμάται και ονειρεύεται πως ξυπνά στο άπλετο φως»… γράφει σε ένα ποίημά του ο Γιώργος Χουλιάρας.
Ο πρώην τυφλός γίνεται ζωντανό παράδειγμα θάρρους και πίστης.
Ο πρώην τυφλός διακηρύττει χωρίς να φοβάται τους Ιουδαίους, ότι εκείνος που τον θεράπευσε είναι ο Χριστός, ο εκ Θεού προερχόμενος.
Ο πρώην τυφλός γίνεται ζωντανό παράδειγμα θάρρους και πίστης γιατί δεν υπολογίζει την απόρριψη από τους «ισχυρούς Φαρισαίους».
Ο πρώην τυφλός γίνεται ζωντανό παράδειγμα θάρρους και πίστης γιατί ομολογεί και δημόσια εκφράζει την ευγνωμοσύνη του στον Θεό.
Ο πρώην τυφλός γίνεται ζωντανό παράδειγμα αυτοσεβασμού γιατί δε συμβιβάζεται με την κακία των τυπολατρών Φαρισαίων που τηρούν το Σάββατο αλλά ταλαιπωρούν τον άνθρωπο.
Ο πρώην τυφλός δίδαξε ήθος και αξιοπρέπεια, γιʼαυτό και αξιώθηκε να βιώσει τη δική του μεταμόρφωση.
Ο τυφλός θεραπεύτηκε από το Φως, τον Χριστό.
Όμως… οι άνθρωποι είναι και παραμένουν μικροί και τυφλοί… «ω πόσο τυφλοί οι άνθρωποι είναι, πόσο τυφλοί. Ά πόσο μικροί οι άνθρωποι μοιάζουν πόσο μικροί»… γράφει ο Γιώργος Περού.
Αγαπητοί μου…
Η «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» υπάρχει και σήμερα.
Η «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» είναι η Εκκλησία του Χριστού.
Η αγία μας Εκκλησία, που έχει τη δύναμη να μας αναγεννήσει και να μας αναβαπτίσει, αρκεί να πιστέψουμε και να δεχτούμε τη νέα ζωή που μας προσφέρει.
Μία νέα ζωή που παρέχει το ουσιαστικό νόημα και χαρίζει το Φως το Αληθινό.
Μία νέα ζωή… «εν Χριστώ».