Αγιοκατατάχθηκε ο ιερέας Δημήτριος Γκαγκαστάθης με καταγωγή από τον Πλάτανο Τρικάλων με επίσημη ανακήρυξη της αγιοποίησής του από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
Ως πρώτη λατρευτική τιμή προς τον Άγιο Δημήτριο Γκαγκαστάθη, την Πέμπτη 10 Ιουλίου και από ώρα 9 π.μ. έως 12:30 μ.μ., θα τελεστεί στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Τρικάλων πανηγυρική Αρχιερατική Αγρυπνία.
Επιπλέον, τη Δευτέρα 14 Ιουλίου και ώρα 9:00 μ.μ. έως 12:30 π.μ., θα τελεστεί Αρχιερατική Ιερά Αγρυπνία στον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Πλατάνου, ιερουργούντος του Μητροπολίτη Τρίκκης κ. Χρυσοστόμου.
Να σημειωθεί, ότι την Τετάρτη το απόγευμα σήμαναν χαρμόσυνα οι καμπάνες των ενοριών της Μητροπόλεως, προς τιμήν του νέου Αγίου της Εκκλησίας, ενώ για την επίσημη ημερομηνία της αγιοκατάταξης, καθώς και για τις υπόλοιπες πανηγυρικές εκδηλώσεις, θα υπάρξει αναλυτική ενημέρωση.
ΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
Συνῆλθεν, ὑπό τήν προεδρείαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τάς τακτικάς κατά μῆνα συνεδρίας αὐτῆς τήν Τρίτην, 8ην, καί τήν Τετάρτην, 9ην Ἰουλίου 2025.
Κατά τήν δευτέραν συνεδρίαν, εἰσηγήσει τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς, κατετάγη εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς κατ᾿ Ἀνατολάς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὁ ἱερεύς Δημήτριος Γκαγκαστάθης, ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Τρίκκης, Γαρδικίου καί Πύλης, διακριθείς διά τάς κατά Χριστόν ἀρετάς τῆς ἐλεημοσύνης, τῆς φιλανθρωπίας καί τῆς ἀπολύτου ἀφοσιώσεως καί ἐμπιστοσύνης εἰς τό θέλημα τοῦ Κυρίου.
Κατά τάς συνεδρίας ταύτας ἐθεωρήθησαν ἅπαντα τά ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει ἀναγεγραμμένα θέματα, ἐφ᾿ ὧν καί ἐλήφθησαν αἱ προσήκουσαι ἀποφάσεις.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο εν αγίοις ιερεύς π.Δημήτριος (Γκαγκαστάθης) γεννήθηκε στο χωριό Πλάτανο Τρικάλων, την 1ην Αυγούστου του έτους 1903, από γονείς πτωχούς. Από μικρό παιδί διακρινόταν για την παραδοσιακή ευλάβεια και βοηθούσε τον ιερέα στις ακολουθίες, ενώ ως παιγνίδια έκαμε ο,τι έβλεπε να εκτελεί και ο ιερεύς.
Αγαπούσε πολύ την ανάγνωσι βίων αγίων και ζωγράφιζε βόσκοντας τα πρόβατά του απλοικές εικόνες των. Πολλές φορές οι δαίμονες εμφανώς τον επείραζαν με διαφόρους τρόπους, όπως με την ξαφνική κατάρρευσι του σπιτιού από την οποία σώθηκε με την εμφάνισι ενός γέροντος Αγίου.
Επιστρατεύθηκε κατά την Μικρασιατική εκστρατεία και πολλές φορές με την θαυματουργική επέμβασι των αγαπημένων του Ταξιαρχών σώθηκε από σίγουρο θάνατο. Επιστρέφοντας σώος στο χωριό, στις 18 Ιουνίου 1924, νυμφεύθηκε το 1928 την ευλαβή χωριανή του Ελισάβετ με την οποία απέκτησε εννέα θυγατέρες, εκ των οποίων η μικρότερη έγινε θεοφιλής μοναχή και ηγουμένη με το όνομα Ισιδώρα.
Ο μητροπολίτης Τρίκκης Πολύκαρπος τον χειροθέτησε αναγνώστη και στις 24 Μαίου 1931 τον χειροτόνησε διάκονο και σε δύο μέρες ιερέα. Εφοίτησε στην ιερατική σχολή Τριπόλεως και ανέλαβε την επί 42 έτη εφημερίαν εις τον ιερόν αγίου Νικολάου του χωρίου του καθώς και την επίβλεψιν των άλλων παρεκκλησίων, ιδίως των προστατών του Αγίων Ταξιαρχών, όπου τις νύκτες αποσυρόταν αγρυπνών και προσευχόμενος.
Όλη του η ζωή πέρασε με αδιάλειπτη προσευχή, κρυφή ελεημοσύνη, επίσκεψι σε πολλά προσκυνήματα και μάλιστα στις Μετωρίτικες Ιερές Μονές, όπου ανέβαινε για εξομολόγησι στον Γέροντα Αιμιλανό και μεσονύκτιο Θεία Λειτουργία, αφού του ήτο φυσικώς αδύνατον να επισκέπτεται τον βασικώς πνευματικόν του όσιο Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο στην Πάρο. Ήθελε, όπως έλεγε, δίπλα του τον πνευματικό.
Ιδιαιτέρως εδιηγείτο με μεγάλη συγκίνησι την συμμετοχή του στις γιορτές της Χιλιετηρίδος του Αγίου Όρους και την γνωριμία του με τους οσίους Γέροντες Αβιμέλεχ Μικραγιαννανίτη, Γερόντιο Δανιηλαίο και την συνοδία του και του οσίου Εφραίμ του Κατουνακιώτη, στον οποίο έκαμε ιδιαίτερη εντύπωσι η όλη του πνευματική κατάστασις και με τον οποίον αντήλλαξε και σπουδαία αλληλογραφία.
Από τους Αγίους της Εκκλησίας μας, εκτός των κατ’ εξοχήν αγαπημένων του αγίων Ταξιαρχών, ιδιαιτέρως αγαπούσε τον άγιο Νικόλαο, τον άγιο Σπυρίδωνα, τον άγιο Δημήτριο και τον άγιο Νεκτάριο.
Όλως ιδιαίτερη σχέσι συνήψε με τον θαυματουργό προστάτη των Τρικάλων άγιο Βησσαρίωνα Λαρίσης, και εκστατικός διηγείτο την σωματική παρουσία του Ιεράρχου σε Θεία Λειτουργία που ετέλεσε μαζί με τον Γέροντα Αιμιλιανό στην Ιερά Μονή του Δουσίκου.
Συγχρόνως συνήψε στενές πνευματικές σχέσεις με τους Οσίους Γέροντες Ιουστίνο Πόποβιτς και τα πνευματικά του τέκνα, Αμφιλόχιο της Πάτμου, Αθανάσιο Χαμακιώτη, και δη με τον αοίδιμο ομολογητή Μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών Διονύσιο, ο οποίος πολύ τον αγαπούσε και τον θεωρούσε καύχημα της Μητροπόλεως και υπόδειγμα ευλογημένου ποιμένα, όπως υπήρξαν οι παλαιοί χαριτωμένοι ιερείς. Κατά την διάρκεια της ιερατικής διακονίας του έζησε πολλά θαύματα, υπερφυσικές αποκαλύψεις και ιάσεις ασθενειών, αλλά και υπέστη σκληρούς διωγμούς κατά την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου (1941-1948), από τους οποίους με την χάρι του Θεού και την επέμβασι των Αγίων διασώθηκε. Με ακράδαντη πίστι ζητούσε την θαυματουργική επέμβασι του Κυρίου διά μέσου των Αγίων λέγοντας «Τώρα θέλω θαύμα» και ο Κύριος απαντούσε αμέσως στον φιλάγγελο και φιλαγιώτατο λειτουργό Του, που διακονούσε εν φόβω και τρόμω το άγιον Θυσιαστήριον και από το οποίο αδιαλείπτως εξεχύνετο θαυμαστή ευωδία.
Έτσι ο άγιος του Θεού ιερεύς Δημήτριος «ο πάντων έσχατος και αμαρτωλός παπαδάκος, μάλλον το σκύβαλον της γης», όπως συνήθως υπέγραφε τις χαριτωμένες επιστολές του προς τους πάμπολλους γνωστούς και αγνώστους εκζητητάς των αγίων προσευχών και των οποίων το πλήθος των ονομάτων μνημόνευε και στην αγία Πρόθεσι, αλλά και στις κατά μόνας αγρυπνίες του στους αγίους Ταξιάρχες.
Ο νόμος της φθοράς όμως εδοκίμασε τον άνθρωπο του Θεού επί τριετία με την λίαν επώδυνη ασθένεια του καρκίνου, την οποία υπέμεινε αγογγύστως δοξάζοντας, ως άλλος Ιώβ, τον Κύριο και δεχόταν μέχρι τελευταίας ημέρας τους πολυαρίθμους επισκέπτας στο κρεβάτι του πόνου στο χωριό του, έχοντας δίπλα του την ισόβια πιστή σύζυγο και εκλεκτή πρεσβυτέρα η οποία τον συνόδευε στην μνημόνευσι των αναρίθμητων ονομάτων επαναλαμβάνοντας συνεχώς το «Κύριε ελέησον».
Ο Άγιος ανεπαύθη στις 29 Ιανουαρίου 1975, η δε πάνδημος κηδεία του έγινε 30 Ιανουαρίου 1975 στον Ιερό ναό του αγίου Νικολάου του χωριού Πλατάνου, πρωτοστατούντος του τότε Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών Στεφάνου και συμμετεχόντων δεκάδων ιερέων και πλήθους πιστών.
Ο μακαριστός ήδη ζων εθεωρείτο υπό πάντων ως άγιος του Θεού και βιωμένον Ευαγγέλιον και την πίστι αυτή επεσφράγισε η υπό την Α. Θ. Παναγιότητα τον Οικουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαίον Ιερά Σύνοδος του σεπτού Οικουμενικού Πατριαρχείου, που στις 9 Ιουλίου 2025 αποφάσισε την αγιοκατάταξί του και ώρισε η μνήμη του να τελείται στις 29 Ιανουαρίου, ημέρα της κοιμήσεώς του.
