Κυριακή Αγίων Πάντων
(Εβραίους ια΄ 33 – ιβ΄ 2)
Στο σημερινό αποστολικό κείμενο, ο ουρανοβάμων και μεγάλος απόστολος των εθνών Παύλος κάνει αναφορά στα πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης που αγωνίστηκαν μία ολόκληρη ζωή μέσα σε αμέτρητες δυσκολίες και τρομερούς πειρασμούς.
Ο Παύλος κάνει λόγο για τον Γεδεών, τον Βαράκ, τον Σαμψών, τον Ιεφθάε, τον Δαβίδ, τον Σαμουήλ, τον Δανιήλ, τους προφήτες, αναφέρεται σε όλα τα πρόσωπα που είχαν ακλόνητη πίστη και δύναμη, όλους εκείνους τους ανθρώπους που στάθηκαν απέναντι σε σκληρούς και δύστροπους άρχοντες, όλους εκείνους τους ανθρώπους του Θεού που αντιμετώπισαν ασθένειες, πολέμους, λιθοβολισμούς, μαστιγώσεις, εμπαιγμούς, συλλήψεις, φυλακίσεις και κάθε λογής φρικτά μαρτύρια.
Δικαίως και αξίως η Εκκλησία τους αναγνωρίζει και τους ονομάζει «προ Χριστού χριστιανούς» διότι ξεπέρασαν, δια της Χάριτος του Θεού, όλες αυτές τις δοκιμασίες προτιμώντας πολλές φορές το θάνατο του μαρτυρίου, ένα θάνατο που τους ανέδειξε σε διαχρονικούς μάρτυρες της μελλούσης Αναστάσεως, ένα τέλος που τελικά έγινε η αρχή μίας νέας ζωής.
Οι προ Χριστού χριστιανοί, οι άνθρωποι που έζησαν τα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης, δεν είχαν γνωρίσει τον Ιησού Χριστό, δεν είχαν γευτεί τη χαρά και το φωτισμό της λαμπρής παρουσίας Του. Οι άνθρωποι αυτοί ήταν ισχυρές προσωπικότητες, με δύναμη ψυχής, με Χάρη εκ του ουρανού που τους πληροφορούσε μυστικά, εσωτερικά, με μία πληροφορία που γινόταν φωτισμός και τους καθοδηγούσε προς την μόνη Αλήθεια.
Ο απόστολος Παύλος επιθυμεί να αναφέρει πολλά γι’αυτούς τους ανθρώπους που πέρασαν τη ζωή τους σαν πλανόδιοι, περιπλανώμενοι σε τόπους έρημους και αφιλόξενους, σε δυσπρόσιτα βουνά και σε υγρά σπήλαια, ρακένδυτοι, ενδεδυμένοι με γιδοδέρματα και προβατοδέρματα, θλιμμένοι και στερημένοι από κάθε αγαθό. Θέλει να πει πολλά ο Παύλος, όμως δεν τον φτάνει ο χρόνος για να διηγηθεί τα κατορθώματά τους: «Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει με γὰρ διηγούμενον ὁ χρόνος».
Η απλότητα, η ταπείνωση, ο καθημερινός αγώνας, η πίστη και η αγάπη αυτών των ανθρώπων τράβηξε το ενδιαφέρον, την προσοχή του Θεού, ο οποίος δεν τους εγκατέλειψε. Ο Θεός τους έδωσε πλούσια τη Χάρη Του κι εκείνοι αξιοποίησαν τα χαρίσματά τους και κατάφεραν να γίνουν παράδειγμα για κάθε άνθρωπο που επιθυμεί να υπάρξει μέτοχος της αιώνιας κληρονομιάς.
Σήμερα, η Εκκλησία εορτάζει και τιμά όχι μόνο τα ιερά πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο για την πίστη μας, αλλά και όλους τους ανθρώπους του Θεού, τους Αγίους όλων των αιώνων που χάρισαν ολόκληρη τη ζωή τους στον Χριστό, που με το αίμα και το πνεύμα τους πότισαν τις ρίζες του δέντρου που ονομάζεται Εκκλησία, στερεώνοντας την πίστη πάνω σε γερά θεμέλια, ακλόνητα και αμετακίνητα.
Σήμερα, η Εκκλησία εορτάζει όλα εκείνα τα πρόσωπα που ομολόγησαν την αλήθεια του Ευαγγελίου του Χριστού, όλους εκείνους που δέχτηκαν να σηκώσουν τον βαρύ προσωπικό τους σταυρό, τον οποίον εξέλαβαν ως μεγάλη δωρεά του Θεού στη ζωή τους.
Σήμερα, η Εκκλησία τιμά όλα εκείνα τα πρόσωπα που αγωνίστηκαν νυχθημερόν για την τήρηση των εντολών του Κυρίου.
Σήμερα, η Εκκλησία τιμά και εορτάζει πανηγυρικά όλους εκείνους που υπήρξαν άνθρωποι απλοί, με προτερήματα και ελαττώματα, με πτώσεις και ανατάσεις, όλους αυτούς που με τον προσωπικό πνευματικό τους αγώνα κατόρθωσαν να αναδειχθούν σε ανθρώπους της μετανοίας και της σωτηρίας.
Η πίστη αυτών των ανθρώπων δεν ήταν ιδεολογικό θεώρημα, ήταν πραγματικό βίωμα που τους έδωσε πνοή και τους χάρισε την αίσθηση της αιωνιότητας. Η πίστη αυτών των ανθρώπων τους έκανε να αντέξουν τους πόνους, τους κόπους, τα βάσανα, τα δάκρυα, το χλευασμό, την εγκατάλειψη και τον μαρτυρικό θάνατο.
Οι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι Ομολογητές, οι Όσιοι, οι Ιεράρχες και πατέρες μας, άγιοι άνδρες και άγιες γυναίκες που στολίζουν τις σελίδες του αγιολογίου της Εκκλησίας μας, είχαν ως καθημερινή απόλαυση τις κακουχίες, τη στέρηση και τους διωγμούς, αφάνταστες ταλαιπωρίες που αποτελούν τη δροσιά της ψυχής τους, μία δροσιά που αναβλύζει από την πηγή του Ζώντος Ύδατος.
Σήμερα, όλοι εμείς οι βαπτισμένοι χριστιανοί και σύγχρονοι μαθητές Εκείνου του Μεγάλου Διδασκάλου και Κυρίου μας, οφείλουμε να είμαστε συνειδητοποιημένοι. Οφείλουμε να είμαστε όχι απλά καλοί και ηθικοί άνθρωποι, αλλά γνήσιοι και πνευματικοί, με τη θεολογική έννοια του όρου.
Σήμερα, όλοι εμείς που ζούμε στα χρόνια της απολυτρώσεως του Χριστού και βρισκόμαστε σε μία πλεονεκτικότερη θέση από τα πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης, οφείλουμε να παραδειγματιστούμε από τη δράση και τη στάση ζωής αυτών των προσώπων.
Γι’ αυτό… ας στρέψουμε το βλέμμα μας στον Γολγοθά, στον Σταυρό του Κυρίου και Θεού μας, για να διαπιστώσουμε ότι ο σταυρικός θάνατος του Ιησού έγινε η απαρχή μίας νέας ζωής που καταφρονεί τη ντροπή και την ατίμωση του θανάτου. Η απαρχή μίας τέλειας ζωής, χωρίς μίση και πάθη που παρασύρουν τον άνθρωπο στην άβυσσο, στην καταστροφή. Η απαρχή μίας ζωής που οδηγεί στην Ανάσταση, στην πραγματική απόλαυση, στη χαρά του Παραδείσου.
Φίλοι μου…
Ας στραφούμε προς την Ανατολή… για να αντιμετωπίσουμε δυναμικά και αποτελεσματικά, όπως οι Άγιοι του Θεού, κάθε κίνδυνο, δυσκολία και πειρασμό που θα προσπαθήσει να σταθεί εμπόδιο στη δική μας πορεία προς τον ουρανό.
Ας προσπαθήσουμε να βαδίσουμε, έστω και λίγο, την οδό των Αγίων του Θεού, ένα δρόμο επίπονο, ματωμένο, αλλά και… σωτήριο. Ένα δρόμο που άνοιξε με το δικό Του βηματισμό ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος μας καλεί και μας προσκαλεί να ακολουθήσουμε και να βαδίσουμε, μέσω της Αγίας Εκκλησίας Του, για να φτάσουμε στο τέρμα που τελικά αποτελεί την αρχή μίας νέας ζωής… αφού Εκείνος είναι η Αλήθεια, η Ζωή, το Φως, η Ανάσταση.
*Ο αρχιμανδρίτης Δημήτριος Πολιτάκης είναι ιεροκήρυκας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης