Κυριακή προ της Υψώσεως
(Ιωάν. γ΄ 13 – 17)
Κυριακή πριν από τη μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης αναφέρει στο κείμενό του, ότι ο Θεός Πατέρας απέστειλε τον Υιό Του στον κόσμο για να σώσει και όχι για να κρίνει τον κόσμο : «Οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν Υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ᾿ ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι᾿ αὐτοῦ».
Ο Ίδιος ο Κύριος μας διαβεβαιώνει, ότι δεν υπήρξε ποτέ κανένας που να ανέβηκε στον ουρανό για να μάθει την αλήθεια του Θεού και να διδάξει τους ανθρώπους παρά μόνον Εκείνος που κατέβηκε από τον ουρανό και έγινε δια της ενανθρωπήσεως υιός του ανθρώπου, ο Κύριος Ιησούς Χριστός : «Οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ».
Ο Σταυρικός θάνατος και η Ανάσταση του Κυρίου Ιησού και Σωτήρα Χριστού αποτελούν το μέγιστο μυστήριο της φιλανθρωπίας του Θεού. Η διδασκαλία της Εκκλησίας για το Σταυρό και την Ανάσταση εκμηδενίζει όλες τις ανθρώπινες θεωρίες και δε συγκρίνεται με ξεφτισμένες και φθηνές ανθρώπινες ιδεολογίες και φιλοσοφίες.
Η Εκκλησία μιλάει για τον Τίμιο Σταυρό, το κορυφαίο σύμβολο της θυσίας και του αγιασμού. Η Εκκλησία ομιλεί όμως και για την Ανάσταση. Ο Σταυρός και η Ανάσταση αποτελούν τις δύο σημαντικές βάσεις πάνω στις οποίες στηρίζεται η ζωή όλων εκείνων που έχουν βαπτισθεί και ενδυθεί «εις Χριστόν».
Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αναφέρει σχετικά με τη Σταύρωση και το θάνατο του Κυρίου, ότι «οι άνθρωποι χρειάστηκαν ένα σαρκωμένο Θεό, ένα Θεό που πέθανε για να μπορέσουν να ζήσουν πραγματικά», άλλωστε δεν πέθανε απλά κάποιος αθώος αλλά ο ίδιος ο Θεός, ο σαρκωμένος Χριστός.
Πέθανε ο Θεός που έγινε «σπονδοφόρος της ψυχής μας, Εκείνος που χάρισε την ειρήνη στις ασυνείδητες συγκρούσεις μας», γράφει ο άγιος Κλήμης ο Αλεξανδρείας.
Η θυσία του Θεανθρώπου πάνω στο Σταυρό δόξασε την Εκκλησία Του, «γείωσε τις αμαρτίες του ανθρώπου όπως ο κεραυνός και ανέβασε τον άνθρωπο στον ουρανό», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος.
Η Σταύρωση του Χριστού λύτρωσε τον άνθρωπο από τα πάθη και του χάρισε το αιώνιο και μοναδικό δώρο που τον τρέφει και τον σώζει, το Πανάγιο Σώμα και το Πανάχραντο Αίμα Του. Το Αίμα που πηγάζει από το λυτρωτικό Ξύλο που κατήργησε το «δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού», από το οποίον έφαγαν και ασθένησαν πνευματικά οι Πρωτόπλαστοι.
Ο Σταυρός του Χριστού έχει τη δύναμη να απελευθερώσει και να σώσει εξαιτίας της άμετρης αγάπης του Χριστού και η Εκκλησία με τη Χάρη του Εσταυρωμένου και Αναστημένου Κυρίου θεραπεύει και λυτρώνει από κάθε πειρασμό.
Η δύναμη του Σταυρού πηγάζει από το Αίμα του Κυρίου που έρευσε επάνω στο Τίμιο Ξύλο, γιʼαυτό οι άνθρωποι προσκυνούν, υμνούν και δοξάζουν το «μακάριον ξύλον της ζωής».
Ο Ιερός Χρυσόστομος τονίζει : «ο Χριστός έγινε τα πάντα για να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία» και ο Απόστολος Παύλος αναφέρει : «Αυτόν που δεν είχε γνωρίσει αμαρτία, τον φόρτωσε ο Θεός με όλη την αμαρτία για χάρη μας, για να μπορέσουμε εμείς μέσω εκείνου να βρούμε τη σωτηρία κοντά στο Θεό».
Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι στην εορτή της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού «κρύβεται» μια πολεμική ψυχολογία. Για τους Βυζαντινούς η εορτή αυτή συνδέεται με μεγάλα και ιστορικά γεγονότα της Αυτοκρατορίας και έχει τη σημασία της νίκης και για τους πιστούς η Ύψωση δηλώνει την πρόγευση της νίκης που χάρισε ο Κύριος Ιησούς Χριστός.
Η νίκη που χάρισε ο Χριστός έρχεται μέσα από το «παθείν» και προσφέρει σε ολόκληρη την κτίση την πραγματική και καθολική θεραπεία και σωτηρία και όπως λέει ο Μέγας Αθανάσιος: «ο Σταυρός δεν προκαλεί πια φθορά και θάνατο αλλά μετά τον Χριστό καθίσταται θεραπεία της κτίσεως».
Ο Σταυρός δεν είναι πλέον εκείνο το φρικτό και ατιμωτικό όργανο του θανάτου αλλά η θύρα από την οποίαν εισέρχεται ο άνθρωπος και προσεγγίζει τον Θεό. Ο Σταυρός είναι ο τρόπος και το μέσον με το οποίο θα πορευθούμε για να πετύχουμε το σκοπό της υπάρξεώς μας να γίνουμε πολίτες της Βασιλείας του Θεού.
Η δύναμη του Τιμίου Σταυρού προστατεύει από τις δυνάμεις του δαίμονα, απελευθερώνει από την αμαρτία, ειρηνεύει και αγιάζει τη ζωή του ανθρώπου και τον καθοδηγεί προς την Ανάσταση.
Αγαπητοί μου.
Η πορεία προς το Γολγοθά είναι ανηφορική και δύσκολη, όμως η θέα του Σταυρού προσφέρει τη δύναμη που χρειάζεται ο άνθρωπος για να αντιμετωπίσει με αισιοδοξία αυτήν την πρόσκαιρη ζωή.
Η δύναμη του Σταυρού πηγάζει από την πίστη στον Εσταυρωμένο Χριστό και η Χάρη του Σταυρού λειτουργεί στον άνθρωπο που βιώνει την προσευχή, τη φιλανθρωπία και την αγάπη.
Η πορεία μας προς το Γολγοθά έχει ένα σημαντικό συνοδοιπόρο και συμπαραστάτη. Εκείνον που Σταυρώθηκε και Αναστήθηκε για κάθε άνθρωπο, Εκείνον που δεν πεθαίνει διότι ο θάνατος δε δύναται να τον κυριεύσει, Εκείνον για τον οποίον… «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» και «ο Σταυρός Του υπάρχει ως Ζωή και Ανάσταση» για το γένος των ανθρώπων.
Η ζωή μας είναι γεμάτη από σταυρούς, προβλήματα, πίκρες και προδοσίες, όμως … μην απογοητευόμαστε!
Ας στρέψουμε το βλέμμα μας στο Γολγοθά, εκεί που υψώθηκε ο δικό Του Σταυρός και ας ψελλίσουμε το… «μνήσθητί μου Κύριε»!
Ας στρέψουμε το βλέμμα μας στο Γολγοθά για να δούμε το εκθαμβωτικό φως που πηγάζει από το Σταυρό.
Ας κοιτάξουμε το Γολγοθά ώστε να φωτίσουμε το σκοτάδι των θλίψεων, αρκεί να πιστέψουμε στη θεϊκή δύναμη του Λυτρωτή Χριστού και στην απολυτρωτική Του Σταυρική θυσία.
Ας στρέψουμε το βλέμμα μας στον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου μας ώστε να λάβουμε δύναμη, φωτισμό και θείο αγιασμό.
Ας αποδεχτούμε τη Χάρη του Σταυρού και ας επιλέξουμε μεταξύ της πρόκλησης και της πρόσκλησης ενός σταυρικού δρόμου που οδηγεί στη Ζωή και το Φως ή… ενός φρονήματος κοσμικού που βασίζεται στη θεωρία της απιστίας που γεννά η ανθρώπινη και άνευ Χάριτος Θεού λογική… «Ἰουδαίοις μὲν σκάνδαλον, Ἕλλησι δὲ μωρίαν» (Α΄ Κορ. 1,23)..