Κυριακή Δ΄ Λουκά
(Λουκ. η΄ 5 – 15)
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς στο σημερινό κείμενό του χρησιμοποιεί μια εικόνα από την αγροτική ζωή των ανθρώπων για να φανερώσει με απλό και κατανοητό τρόπο την αλήθεια των λόγων του Χριστού στους ανθρώπους.
Οκτώβριος… περίοδος φθινοπωρινή που πραγματοποιείται στη γη η σπορά πολλών αγαθών και οι Πατέρες της Εκκλησίας τοποθετούν την Ευαγγελική περικοπή (του Σπορέως), σήμερα, αυτόν τον κατάλληλο καιρό, για να ξεκινήσει η σπορά του λόγου του Θεού, η διδασκαλία Του στον κόσμο.
Όταν ο Χριστός ξεκίνησε τη διδασκαλία Του χρησιμοποίησε μια διδακτική παραβολή, τη γνωστή παραβολή του Σπορέως, σύμφωνα με την οποίαν ένας γεωργός σπέρνει σπόρους σε διάφορους τύπους εδαφών.
Καθώς ο γεωργός ρίχνει τους σπόρους στη γη, ορισμένοι πέφτουν στο δρόμο όπου καταπατούνται από τους περαστικούς και τρώγονται από τα πουλιά. Άλλοι σπόροι πέφτουν ανάμεσα σε αγκάθια που τους πνίγουν και δεν τους αφήνουν να βλαστήσουν. Κάποιοι άλλοι πέφτουν πάνω στις πέτρες και ξεραίνονται γιατί δε μπορούν να ριζώσουν και ορισμένοι πέφτουν σε καλό έδαφος, γόνιμο, όπου φυτρώνουν και δίνουν αργότερα καρπό εκατό φορές περισσότερο.
Με αυτήν τη διδακτική παραβολή ο Κύριος μας λέει εν ολίγοις, ότι ο σπόρος του γεωργού είναι ο λόγος του Θεού και οι σπόροι που πέφτουν στο δρόμο είναι οι άνθρωποι που ενώ ακούνε το λόγο Του εξαπατώνται από το διάβολο και χάνονται.
Οι σπόροι που πέφτουν στο σκληρό έδαφος, είναι οι άνθρωποι που ενώ ακούνε το λόγο του Θεού δε διαθέτουν την ανάλογη πίστη ώστε να τον δεχτούν και δυστυχώς απομακρύνονται από τη Χάρη Του.
Οι σπόροι που πέφτουν μέσα στα αγκάθια, είναι όσοι ακούνε το λόγο του Κυρίου όμως παραμένουν στις βιοτικές μέριμνες από τις οποίες πνίγονται και δε δίνουν καρπό.
Οι σπόροι που πέφτουν στο γόνιμο έδαφος και καρποφορούν, είναι όλοι όσοι ακούνε, δέχονται και φυλάσσουν το λόγο του Θεού μέσα στην καρδιά τους και εργάζονται με αγαθή διάθεση, υπομονή, πίστη και διάκριση, έργα καλά και αγαθά προς «δόξαν Θεού».
«Ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού». Ο καλύτερος και ανώτερος όλων, αφού ο λόγος του Θεού είναι ο μόνος που ξεπερνάει και ακυρώνει κάθε κοσμική θεωρία και διδασκαλία και φωτίζει το σκοτάδι της ζωής του ανθρώπου.
Ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού και ο λόγος που προέρχεται από τον Λόγο είναι το φως που ξεπερνά όλα τα ανίσχυρα, αναποτελεσματικά και θαμπά φώτα του κόσμου τούτου που… «Ήταν φώτα, χίλια φώτα, μα δεν ήτανε το φώς» (Γ. Βερίτης), αφού το Φως το αληθινό είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός.
Ο Επίσκοπος Φαναρίου Αγαθάγγελος αναφέρει για την παραβολή του Σπορέως, ότι : «Η παραβολή του Σπορέως διαπραγματεύεται το μυστήριο της Βασιλείας του Θεού και αναγγέλλει τον λόγο του Θεού. Από την ώρα που γίνεται η σπορά μέχρι την εποχή του θερισμού μεσολαβεί αρκετός χρόνος. Αυτός ο χρόνος έχει μεγάλη σημασία, γιατί φανερώνει αφ΄ενός μεν ότι ο Θεός παρέχει χρόνο στον καθένα να καλλιεργήσει στην καρδιά του τον λόγο του Θεού και να τον καταστήσει καρποφόρο, αφ΄ ετέρου δε την εσχατολογική διάσταση της παραβολής, αφού ο θερισμός είναι η εικόνα της τελικής κρίσεως και της αιώνιας Βασιλείας του Θεού. Επίσης, το γεγονός ότι ο σπόρος σπείρεται στο έδαφος και δίνει την εντύπωση ότι χάνεται, συμβολίζει ακόμα και το γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου, που οδηγεί προς την κοινή Ανάσταση την εποχή του εσχατολογικού θερισμού».
Ο μεγάλος Απόστολος των Εθνών Παύλος αναφέρει, ότι ο λόγος του Θεού είναι πανίσχυρος, ζωντανός και καλύτερος από κάθε δίκοπο μαχαίρι και εισχωρεί στα πιο βαθιά μέρη του ψυχικού και σωματικού κόσμου του ανθρώπου : «Ζών γαρ ο λόγος του Θεού και ενεργής και τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον και διϊκνούμενος άχρι μερισμού ψυχής τε και πνεύματος, αρμών τε και μυελών».
Ο λόγος του Θεού είναι μοναδικός γιατί προέρχεται από Εκείνον που έχει αποδείξει ότι είναι η Οδός, η Αλήθεια, η Ζωή αλλά και το Φως του κόσμου.
Ο λόγος του Χριστού είναι ο αναλλοίωτος και αιώνιος λόγος του Θεού τον οποίον ουδείς δύναται να αντικαταστήσει, να απορρίψει ή να διαγράψει.
Ο λόγος του Θεού σύμφωνα με τον Ψαλμωδό Δαβίδ είναι «ο λύχνος που φωτίζει τα βήματά μου και το φως που διαλύει τα σκοτάδια στους δρόμους της ζωής».
Αγαπητοί μου.
Η σπορά του λόγου του Θεού αποτελεί την υψηλή και σπουδαία διακονία των Μαθητών και Αποστόλων του Χριστού αλλά και όλων των σύγχρονων μαθητών Του.
Ας ακούσουμε προσεχτικά το λόγο του Κυρίου και ας αφήσουμε το σπόρο Του να καρποφορήσει μέσα μας ώστε να προσφέρουμε μια γόνιμη και αναστάσιμη καρποφορία.
Ας καλλιεργήσουμε το έως σήμερα πετρώδες και ακανθώδες έδαφος της ψυχής μας ώστε να μη χαθεί η δωρεά και η Χάρη Του.
Ας εργαστούμε ανάλογα ώστε να υπάρξουμε ποιητές του λόγου Του και όχι απλοί ακροατές.
Ας προσφέρουμε και εμείς μια καλή και γόνιμη καρποφορία… τον «εκατονταπλασίονα καρπόν» από τη δική μας «αγαθή γη», ως γνήσιοι μαθητές και απόστολοί του μέσα στην Εκκλησία Του, ως οικονόμοι και διάκονοι Αυτού.
Γένοιτο!