Την πολιούχο και έφορο της Νέας Φιλαδέλφειας, την Παναγία Βουρλιώτισσα ή αλλιώς Καρά-Παναγιά όπως την έλεγαν οι πρόσφυγες της Μικρασίας, πανηγύρισαν οι πιστοί στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Ν. Φιλαδελφείας.
Ο φετινός ήταν ο πρώτος εορτασμός της Παναγίας με το παρεκκλήσι διαθέσιμο μετά τα περυσινά θυρανοίξια που τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος. Μάλιστα έχει ήδη αρχίσει η αγιογράφησή του με τους νεομάρτυρες των Βουρλών Νεκτάριο και Δημήτριο καθώς και τον Άγιο Γεώργιο το Νεαπολίτη.
Στον αποψινό πανηγυρικό εσπερινό χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Παροναξίας Καλλίνικος, προσκεκλημένος του οικείου Μητροπολίτη Νέας Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Γαβριήλ.
Συμμετείχε πλειάδα ιερέων με εξέχοντες τον Πρωτοσύγκελλο της Μητροπόλεως Νέας Ιωνίας π. Επιφάνιο Αρβανίτη.
Ο κ. Καλλίνικος ευχαρίστησε θερμά για την τιμητική πρόσκληση τον οικείο Μητροπολίτη κ. Γαβριήλ, λέγοντας πως υπάρχουν δεσμοί αίματος μεταξύ της Νάξου και των Βουρλών της Μικράς Ασίας, καθώς πολλοί Αξιώτες έφυγαν και πήγαν να ζήσουν και να μεγαλουργήσουν στη γη της Ιωνίας. Και μετά την μικρασιατική καταστροφή ξεριζώθηκαν και ήρθαν πρόσφυγες στην Ελλάδα. Και το μόνο που έφεραν μαζί τους ήταν εικονίσματα και λείψανα. Κυρίως δε την Παναγία την Βουρλιώτισσα, που όπως την ονομάζει ο υμνογράφος είναι η “κραταιά καταφυγή”.
“Η μόνη και πραγματική καταφυγή είναι η Παναγία μας. Τα προβλήματα και οι δοκιμασίες στη ζωή του ανθρώπου είναι πάμπολλα και πολλές φορές τον αναγκάζουν να γονατίζει από το βάρος και να ζητά την λύτρωση. Και μόνη λύτρωση είναι η Υπεραγία Θεοτόκος, που πρεσβεύει και μεσιτεύει ακούραστα προς τον Υιό και Θεό μας. Και επειδή έζησε το Πάθος του Υιού Της, είναι η μόνη που μπορεί να καταλάβει τον ανθρώπινο πόνο και να παρηγορήσει σε δύσκολες στιγμές όπως η μικρασιατική καταστροφή”.
Σε άλλο σημείο ο κ. Καλλίνικος τόνισε “ότι η Παναγία μας η Βουρλιώτισσα είναι το στερρό και γλυκύ προσφύγιον. Οι Έλληνες έφυγαν από την ακμάζουσα Μικρά Ασία, ήλθαν πρόσφυγες στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω τα αιματοβαμένα χώματα και προσέφυγαν στο γλυκύ και ισχυρό προσφύγιο την Παναγία. Σήμερα ζούμε σε άλλες ιστορικές στιγμές. Κάποτε μιλούσαμε για τις χαμένες πατρίδες. Όμως βλέπουμε ότι σιγά σιγά ανατέλλει κάποια ελπίδα, κάποια σπίθα που δεν έσβησε ποτέ, μπορεί να ξαναγίνει λαμπάδα φωτεινή, να ανάψουν ξανά η λυχνίες των Εκκλησιών της Μικράς Ασίας, αν θελήσει ο Θεός”.
Πολύ ωραίες οι εκτελέσεις των ύμνων από το Πρωτοψάλτη του Ναού, κ. Στέφανο Τσάρα και την χορωδία του.
