Κυριακή ΣΤ΄Λουκά
(Λουκ. η΄, 27 – 39)
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας αναφέρει στο κείμενο που μας παρουσιάζει, ότι ο Ιησούς βρίσκεται στη χώρα των Γαδαρηνών, μία πόλη της σημερινής Ιορδανίας.
Ο Κύριος συναντά έναν άνθρωπο ο οποίος επί σειρά πολλών ετών βασανίζεται από πολλά δαιμόνια που έχουν εισέλθει μέσα του και του έχουν δημιουργήσει μια τραγική, φρικτή, ψυχοσωματική και πνευματική κατάσταση.
Ο ταλαιπωρημένος από τα δαιμόνια άνθρωπος κυκλοφορεί γυμνός, κατοικεί στα μνήματα, είναι άγριος, επικίνδυνος και επιθετικός.
Όταν αντικρίζει τον Χριστό ταράζεται, πέφτει στα πόδια Του και αρχίζει να φωνάζει δυνατά προς Αυτόν : «Ποια σχέση υπάρχει μεταξύ εμένα και εσένα; Τι ζητάς από εμένα Ιησού, Υιέ του Θεού του Υψίστου; Μη με βασανίσεις σε παρακαλώ!».
Οι δαίμονες φρίττουν και ομολογούν το πρόσωπο του Χριστού. Γνωρίζουν ότι δε μπορούν να αντιμετωπίσουν τον Ιησού Χριστό και γιʼαυτό παρακαλούν να τους επιτρέψει να φύγουν από τον άνθρωπο και να εισέλθουν μέσα σε ένα κοπάδι από χοίρους που κάποιοι άνθρωποι έβοσκαν εκεί κοντά.
Ο Θεός επιτρέπει στους δαίμονες να εξέλθουν από τον άνθρωπο και να εισέλθουν στους χοίρους, οι οποίοι με ασυγκράτητη μανία πέφτουν στο γκρεμό όπου και πνίγονται στα βαθιά νερά της λίμνης.
Ο διάβολος είναι αδύναμος, ανίσχυρος ενώπιον της δυνάμεως του Θεού. Ο Κύριος επιτρέπει, «παραχωρεί», στους δαίμονες να μπουν στους χοίρους και να εξαφανιστούν με τραγικό τρόπο και αυτό το κάνει γιατί θέλει να παραδειγματίσει τους «νηπίους πνευματικά» Εβραίους στους οποίους δεν επιτρέπεται η κατανάλωση χοιρινού κρέατος, ως μορφή άσκησης.
Οι βοσκοί των χοίρων βλέπουν τα γεγονότα που εκτυλίσσονται ενώπιον τους και ενοχλούνται, φοβούνται, γιʼαυτό σπεύδουν στην πόλη να αναγγείλουν όλα όσα έζησαν και ιδιαίτερα το γεγονός της θεραπείας του δαιμονισμένου ανθρώπου από τον Ιησού.
Όταν πληροφορήθηκαν οι κάτοικοι της πόλεως όλα όσα συνέβησαν πήγαν στο μέρος όπου βρισκόταν ο Χριστός. Εκεί, διαπίστωσαν, ιδίοις όμμασι, τη θεραπεία του γνωστού σε όλους και ταλαιπωρημένου από τα φρικτά δαιμόνια ανθρώπου τον οποίον είδαν να κάθεται κοντά στα πόδια του Κυρίου, υγιής και σωφρονισμένος.
Οι Γαδαρηνοί αντί να πλησιάσουν και να αγκαλιάσουν τον Κύριο, επέλεξαν να απομακρυνθούν από κοντά Του. Θεώρησαν οι ανόητοι και αχάριστοι, ότι ο Ιησούς ευθύνεται για το χαμό των χοίρων, δηλαδή της καταστροφής της περιουσίας τους και του ζήτησαν να απομακρυνθεί αμέσως από την περιοχή τους.
Πίστεψαν ότι θα πάθουν μεγαλύτερο κακό, άλλωστε θα έχαναν χρήματα από την παράνομη πώληση χοιρινού κρέατος στους Ρωμαίους κατακτητές. Η παρανομία και η αισχροκέρδεια τους έχει τυφλώσει πνευματικά και τους έχει απομακρύνει ολοκληρωτικά από τον Θεό.
Δυστυχώς, αντιμετωπίζουν την εργασία τους μόνο ως βιοπορισμό και όχι σαν ευκαιρία καλοσύνης και προσφοράς. Ο Χριστός κατ’ αυτούς έπληξε τα συμφέροντά τους, αφού το κοπάδι των χοίρων δηλώνει τον πλούτο και την ευμάρεια. Η προσκόλληση στα υλικά πράγματα μαζί με τη σκληροκαρδία τους, οδήγησε στη δαιμονοποίησή τους.
Το αποτέλεσμα είναι να απορρίψουν και να διώξουν τον Χριστό από κοντά τους, από τη ζωή τους. Προτίμησαν την ύλη περισσότερο από το Πνεύμα, τη φθορά περισσότερο από τη Χάρη, το χώμα περισσότερο από τον Ουρανό.
Ο Κύριος μετά από αυτό το γεγονός και διαπιστώνοντας για μία ακόμη φορά την αχαριστία των ανθρώπων έφυγε από το μέρος εκείνο.
Η σημερινή συνάντηση του Κυρίου με τον δαιμονισμένο άνθρωπο φανερώνει το σκοτεινό πρόσωπο του μισόκαλου και μισάνθρωπου διαβόλου και αποκαλύπτει το φθονερό έργο του.
Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή είναι ιδιαιτέρως διδακτική γιατί αποκαλύπτει περίτρανα τη θεϊκή αγάπη του Χριστού για τον πληγωμένο άνθρωπο.
Το σημερινό Ευαγγελικό κείμενο φανερώνει την ακατανίκητη δύναμη του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Ο διάβολος μισεί τον άνθρωπο και όλη τη δημιουργία του Θεού. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να υποδουλώσει τους ανθρώπους. Επιθυμεί να κρατά τον άνθρωπο δέσμιο, εξαθλιωμένο, ρακένδυτο, πεινασμένο, πληγωμένο, απομονωμένο, απελπισμένο, λερωμένο από τα πάθη, άγριο και επικίνδυνο.
Οι Γαδαρηνοί δεν έδειξαν ευγνωμοσύνη στον Χριστό για το θαύμα της αγάπης Του. Δε ζήτησαν να μείνει κοντά τους διότι δεν είχαν αγάπη στην καρδιά τους. Δε χάρηκαν με τη χαρά του θεραπευμένου και πρώην δαιμονισμένου, γιʼαυτό… έδιωξαν τον Χριστό.
Ο Χριστός παρέμεινε «ο Μεγάλος Ξένος» για εκείνους.
Σήμερα, στο σύγχρονο κόσμο της τεχνολογίας και της εξέλιξης κυριαρχούν τα συμφέροντα και οι κάθε λογής αντιλήψεις και μάταιες ιδεολογίες και φιλοσοφίες.
Σήμερα, η λεγόμενη «πρόοδος» παγιδεύει τον άνθρωπο και τον οδηγεί στην καταστροφική πνευματική υποδούλωση.
Όμως, η Εκκλησία του Χριστού ως ιατρείο αληθινό έχει τη δύναμη να προσφέρει τη θεραπεία και την πραγματική ελευθερία στον άνθρωπο, μέσω των Ιερών Μυστηρίων της, μέσω των αιωνίων και σωτηρίων φαρμάκων του Μεγάλου και μόνου Ιατρού των ψυχών και των σωμάτων.
Η Εκκλησία έχει τη δύναμη να πολεμήσει και να νικήσει κάθε σατανική επιρροή, όταν ασφαλώς οι άνθρωποι εργάζονται πνευματικά και ζητούν από τον Θεό να κατευθύνει τη ζωή τους, όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος: «κατευθύναι τα έργα των χειρών ημών προς τον σκοπόν της προς Αυτόν ευαρεστήσεως».
Η Εκκλησία χαρίζει την αληθινή θεραπεία στον άνθρωπο εκείνον που θα γίνει κοινωνός των Μυστηρίων της και ιδιαιτέρως του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
Φίλοι μου.
Εάν επιθυμούμε πραγματικά τη λύτρωση και τη σωτηρία, ας παραμείνουμε δίπλα Του, κοντά Του, ενωμένοι, προσαρμόζοντας τη ζωή μας στο θέλημά Του.
Εάν επιθυμούμε να μην κυριαρχεί στη ζωή μας ο φόβος, το σκοτάδι, η απελπισία, η ταραχή και ο πόνος, ας θρονιάσουμε στο κέντρο της καρδιάς και της ψυχής μας τον Κύριο του κόσμου και της ιστορίας.
Εάν επιθυμούμε ο σύνδεσμος Ουρανού και γης να παραμένει άρρηκτος, ας μη δείξουμε ποτέ την ίδια απανθρωπιά προς τους συνανθρώπους μας.
Εάν επιθυμούμε τη σωτηρία μας, ας μην υπάρξουμε αχάριστοι απέναντί Του… όπως οι Γαδαρηνοί.
Εάν επιθυμούμε την αγιότητα, ας αποκτήσουμε κοινωνία με τον Θεό.
Έτσι, θα αξιωθούμε της Χάριτος και της ευλογίας Του.
Γένοιτο!