Μέχρι και νεκρούς ανασταίνει ο «ουρανοκατέβατος» σταυρός του Λυκαβηττού σύμφωνα με τον κάτοχο του, ιερέα Δημήτριο Λουπασάκη, ο οποίος ισχυρίζεται πως έχει στην κατοχή του βίντεο που αποδεικνύει του λόγου του το αληθές. Μάλιστα έχει συμβεί από τον σταυρό της θείας του, νεκρανάσταση…
«Ήθελα μια μέρα, κι έχω μια επιθυμία, αλλά περιμένω όλα τα στοιχεία τα ανθρώπινα, γιατί τα ουράνια τα έχω, να ανακοινώσουμε ένα μήνα πριν και να πω τι εστί Τίμιος Σταυρός, από που προήλθε και να πω όλη του την ιστορία. Σας πληροφορώ ότι όταν ανακοινωθεί για να μιλήσω για τον Τίμιο Σταυρό, ο κόσμος θα φτάνει μέχρι την Ομόνοια», είχε πει τον Φεβρουάριο του 2020 ο ιερέας στους πιστούς που συρρέουν στο ναό του Λυκαβηττού ανακοινώνοντας πως «θα έρθει η ώρα αποδεδειγμένα που θα μιλήσω όχι μόνο για το δικό μου βίωμα, αλλά θα βγάλω κάποια στοιχεία και κάποια θαύματα τα οποία ας έρθουνε και οι πιο δύσπιστοι να τα αναλύσουνε και να τα εξηγήσουνε. Δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο».
Και για να υποστηρίξει του λόγου του το αληθές ο ιερέας συνεχίζει στον λόγο του ισχυριζόμενος πως «υπάρχει και βίντεο, υπάρχει γραμμένο σε cd, ανάσταση νεκρού, πιστοποιημένο από γιατρούς. Υπάρχουν όλα τα πάντα ο,τιδήποτε γίνεται είναι γραμμένο».
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Ποια όμως είναι η ιστορία του Τιμίου Σταυρού που υποσχέθηκε πως θα αποκάλυπτε ο κληρικός; Ένα χρόνο μετά, τον Μάρτιο του 2021, σε εκπομπή που παρουσίασε στο διαδικτυακό κανάλι του με θέμα «Η Αληθινή ιστορία για την Ειρήνη την προσκυνήτρια», ο ίδιος ιερέας με δάκρυα στα μάτια και συχνές διακοπές εξαιτίας της συγκινησιακής φόρτισης, αποκάλυψε ότι ο σταυρός ήρθε από το πουθενά. Ουρανοκατέβατος…
Πως όμως ξεκινά η ιστορία;
Σχεδόν έναν αιώνα πριν, σε ένα χωριό της Κρήτης ζούσε μια γυναίκα, η Φιλοθέη Τζαγκαράκη, η οποία είχε έναν σταυρό ξύλινο, σαν αυτόν του Λυκαβηττού και σταύρωνε τον κόσμο. Σύμφωνα με απογόνους της Τζαγκαράκη, που ήταν γνωστή στην τοπική κοινωνία ως «η Χατζίνα» ο σταυρός ήταν οικογενειακό κειμήλιο προερχόμενο από την Μικρά Ασία. Η πρώτη θαυματουργική εμφάνιση του σταυρού της «Χατζίνας» πραγματοποιήθηκε στο σπίτι της όταν ο γιος της, μετέπειτα ιερέας Σταύρος Τζαγκαράκης, είχε ένα ατύχημα. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες της εποχής, το παιδί έπεσε από ύψος με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή του. Μέσα στην αναστάτωση της στιγμής και μη γνωρίζοντας τι να κάνει, η μητέρα πήρε τον σταυρό από το εικονοστάσι της και σταύρωσε το παιδί της που θαυματουργικά επανήλθε.
Σύμφωνα με την ίδια παράδοση και τις μαρτυρίες που επικαλούνται όσοι πίστεψαν στο θαύμα, η Τζαγκαράκη έταξε το παιδί της στον σταυρό, είπε πως θα το ονομάσει Σταύρο και θα το αφιέρωνε στον Θεό.
Το παιδί πράγματι ονομάστηκε Σταύρος, έγινε ιερέας και έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών τον Μάϊο του 2018.
Σύμφωνα πάντα με τις τοπικές μαρτυρίες μετά την θεραπεία του παιδιού της η Φιλοθέη Τζαγκαράκη αφιέρωσε τη ζωή της στο να σταυρώνει όσους το ζητούσαν. Οι μαρτυρίες είναι πολλές και όπως συμβαίνει σε κάθε τέτοια περίπτωση είναι στην ευχέρεια του καθενός να αποδεχτεί ή όχι την ύπαρξη του θαύματος.
Η ιστορία του σταυρού άρχισε να περιπλέκεται μετά τον θάνατο της Χατζίνας η οποία τα τελευταία δυο με τρία χρόνια της ζωής της είχε δίπλα της μια άλλη γυναίκα την οποία απασχολούσε ως οικιακή βοηθό, την Ειρήνη Καπενεκάκη. Σύμφωνα με την αρχική θεώρηση περί της ιστορίας του Τιμίου Σταυρού του Λυκαβηττού, μετά τον θάνατο της Τζαγκαράκη ο σταυρός πέρασε στα χέρια της Καπενεκάκη και μετά τον θάνατο της, ο σταυρός κατέληξε στον ιερέα Λουπασάκη και στον Λυκαβηττό.
Ο σταυρός, δηλαδή, έγινε γνωστός, στους μη γνωρίζοντες την κρητική προϊστορία, ως «ο σταυρός της Χατζίνας». Όταν όμως οι απόγονοι του γιού της Χατζίνας, του ιερέα Σταύρου Τζαγκαράκη, αντιλήφθηκαν τι συνέβαινε στην Αθήνα στο όνομα του πατέρα και της γιαγιάς τους, προχώρησαν σε έντονες παρεμβάσεις τόσο προς την Αρχιεπισκοπή Κρήτης όσο και στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών διαμαρτυρόμενοι για τον διασυρμό του ονόματος της οικογένειας τους.
Σύμφωνα με την οικογένεια Τζαγκαράκη, με πρόσωπο της οποίας επικοινώνησε το orthodoxia.info, ο σταυρός δεν έφυγε ποτέ από τα χέρια τους, είχε περάσει από την μητέρα στον γιο, τον ιερέα Σταύρο, ο οποίος με την σειρά του τον παραχώρησε στην τοπική Μητρόπολη σε ναό της οποίας σήμερα φυλάσσεται.
Μετά την πίεση που ασκήθηκε από την πλευρά της οικογένειας Τζαγκαράκη, ο ιερέας του Λυκαβηττού άλλαξε το αφήγημα αποσυνδέοντας τον σταυρό που είχε στην κατοχή του από αυτόν της Χατζίνας, ισχυριζόμενος ότι ο δικός του σταυρός εμφανίστηκε θαυματουργικά στην Καπενεκάκη, την οικιακή βοηθό της Τζαγκαράκη, κάτι σαν… ουρανοκατέβατος.
Μάλιστα σε εκπομπή του στο κανάλι που διατηρεί στο youtube, περιγράφει το «θαύμα» στην τέλεση του οποίου δηλώνει πως ήταν αυτόπτης μάρτυρας και πρώτος ωφεληθείς. Αυτή τη φορά χωρίς να αναφέρει το παραμικρό για την Τζαγκαράκη, λέει μόνο πως μια μέρα «χτύπησαν την πόρτα της και της πήραν τον σταυρό». Πρόκειται ουσιαστικά για προέκταση του σεναρίου σύμφωνα με το οποίο αυτός που πήρε τον σταυρό ήταν ο γιός της Τζαγκαράκη, ο ιερέας Σταύρος, με το οποίο διαφωνεί κάθετα η οικογένεια Τζαγκαράκη που υποστηρίζει οτι ουδέποτε ζητήθηκε από τον πατέρα τους η επιστροφή του σταυρού γιατί απλά δεν τον είχαν δώσει ποτέ. Αυτό που είχε δοθεί στην Καπενεκάκη ήταν ένας άλλος σταυρός που είχε στο εικονοστάσι της η μακαρίτισσα ύστερα από αίτημα της οικιακής βοηθού, ώστε να έχει κάτι δικό της να την θυμάται.
Τι συνέβη όμως μετά την απώλεια του σταυρού που είχε η Καπενεκάκη; Η απάντηση που δίνει στο ερώτημα ο ιερέας Λουπασάκης είναι χαρακτηριστική:
«Στεναχωρημένη και περίλυπη -ήμουνα στο σπίτι στην κουζίνα μέσα και ήτανε και η κουμπάρα της μαζί με την οικογένειά της, κι ήτανε και άλλοι άνθρωποι της γειτονιάς – ήταν πολύ στεναχωρημένη και της είπε «κουμπάρα μου, μου πήρανε το σταυρό». Εμείς δεν μπορούσαμε να την παρηγορήσουμε γιατί αυτό το έργο ήταν στα χέρια της· της το είχε δώσει ο Θεός. Και το απεδείκνυε ότι της το είχε δώσει ο Θεός, από τα θαύματα τα οποία έκανε με τα χέρια της κρατώντας τον Τίμιο Σταυρό» περιγράφει ο ιερέας και συνεχίζει.
«Αφού λοιπόν καθόμαστε να φάμε, (ήταν μαζί μας), κάποια στιγμή σείστηκε όλο το σπίτι. «Παναγία μου» φωνάζω «σεισμός!». Η κουμπάρα της, της λέει: «Ειρήνη σεισμός, πάμε να βγούμε έξω». Όντως πεταχτήκαμε έξω, αλλά είδαμε ότι δεν είχε γίνει σεισμός στα άλλα σπίτια του Μαρμαρά» συνεχίζει ο ιερέας, που δηλώνει αυτόπτης μάρτυρας όλης της θαυμαστής σεισμικής δραστηριότητας η οποια συνέβη μόνο στο σπίτι της Καπενεκάκη. Η συνέχεια της αφήγησής του γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρουσα.
«Τότε μπήκαμε όλοι παρέα μαζί μέσα, και αυτό που αντικρίσαμε ήταν ένας ξύλινος Σταυρός να βρίσκεται μέσα στο προσκυνητάρι της, ενώ πριν από λίγα λεπτά όταν μπήκαμε μέσα δεν υπήρχε τίποτα τέτοιο. Κοίταξα πολύ καλά με τα μάτια μου. Σαν μικρό παιδί ήθελα πάντοτε να διαπιστώνω την αλήθεια. Ευωδίαζε όλο τα προσκυνητάρι της, ήρθε άρρητη ευωδία. Τότε την είδαμε να πέφτει κάτω και να κλαίει ασταμάτητα και να φωνάζει «παππούλη μου σε ευχαριστώ, παππούλη μου σε ευχαριστώ, είμαι το παιδί σου μη με αφήσεις ποτέ, αλλά πάρε με κοντά σου όταν εσύ θα κρίνεις» και τότε σηκώθηκε, μας κοίταξε μέσα στα μάτια, έπιασε τον ουράνιον αυτόν σταυρό και γύρισε και μου λέει «Έλα παιδί μου να σε σταυρώσω» κι αμέσως μου τον έβαλε πρώτο στην πλάτη και τον άφησε για αρκετή ώρα. Ευωδιαζε όλος ο τόπος…».
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι ο «παππούλης» στον οποίο αναφέρεται ο ιερέας, είναι ο άγιος Σπυρίδωνας με τον οποίο, σύμφωνα πάντα με τον ίδιο, η Καπενεκάκη είχε συχνή επικοινωνία.
Κι έτσι ξεκινά η ιστορία του σταυρού του Λυκαβηττού ο οποίος μετά τον θάνατο της Καπενεκάκη πέρασε στα χέρια του Λουπασάκη, που σύμφωνα με τον ίδιο, υπήρξε και ο πρώτος αποδέκτης θαύματος, αφού μετά το σταύρωμα που του έκανε η «αγία θεία» απελευθερώθηκε από σοβαρή ασθένεια που είχε.
Αξίζει να σημειωθεί στο σημείο αυτό η ταύτιση των ιστοριών των δυο σταυρών. Η Τζαγκαράκη σταύρωνε με τον δικό της σταυρό, έσωσε τον γιο της, τον ανάστησε για την ακρίβεια, ο οποίος στη συνέχεια έγινε ιερέας και συνέχισε το έργο της. Αντίστοιχα με τον σταυρό της Καπενεκάκη, πάλι έχουμε τη θαυματουργία σε έναν δικό της άνθρωπο, τον Δημήτριο Λουπασάκη, ο οποίος στη συνέχεια έγινε επίσης κληρικός και συνεχίζει την αποστολή της έχοντας και ο ίδιος μαρτυρία “αναστάσεως νεκρού”.
Η ΑΓΙΑ ΘΕΙΑ
Αν κάποιος αφιερώσει χρόνο να παρακολουθήσει τις ομιλίες και τις εκπομπές του ιερέα του Λυκαβηττού σχετικά με την Ειρήνη Καπενεκάκη, θα διαπιστώσει χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία πως για τον ίδιο η «θεία» του ήταν αγία… τουλάχιστον. Εν ζωή μιλούσε με αγίους, έβλεπε οράματα, περπατούσε και μυρόβλυζε, κατι το οποίο συνέχισε και μετά τον θάνατο της. Όπως ο ίδιος ο κληρικός υποστηρίζει, την μέρα της κηδείας της, η σορός άρχισε ξαφνικά να βγάζει μύρο. Μάλιστα σε μια από τις εκπομπές του, ο ιερέας, περιγράφει με γλαφυρότητα τις προσπάθειες των παρισταμένων να μαζέψουν το μύρο που αναδυόταν από το σώμα της, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία αφού το μύρο έρεε ασταμάτητα.
Η Καπενεκάκη βέβαια μυρόβλυζε ακόμη και όταν ήταν εν ζωή,αφού, σύμφωνα πάντα με τον ιερέα Λουπασάκη, που περιγράφει μια σκηνή κατά την οποία ο ίδιος έψαλλε σε κάποια λειτουργία στο χωριό της και ο ιερέας που λειτουργούσε διέκοψε την λειτουργία για να τον ενημερώσει πως η θεία του έρχεται. «Που το ξέρεις παπά Μανώλη;» ρώτησε ο τότε ψάλτης τον ιερέα. «Έρχεται παιδί μου, μου ήρθε άρρητη ευωδία και γέμισε η Εκκλησία μύρο» του απάντησε ο ιερέας. Τελικά, σύμφωνα με την μαρτυρία του ιερέα των αγίων Ισιδώρων, μετά από πέντε λεπτά ο ναός γέμισε μύρο και ευωδίες, όλοι άρχισαν να κλαίνε και η «αγία θεία» του τον ενημέρωσε πως άργησε να πάει στην Εκκλησία να ψάλλει μαζί του «γιατί σου έκαναν συντροφιά κάποιοι άγιοι».
ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ
Μια από τις μόνιμες επωδούς του ιερέα Λουπασάκη στα κηρύγματα του είναι η πρόσκληση που κάνει στους ανθρώπους να μην ακούν τι λένε οι άλλοι για τον σταυρό και τα θαύματα, αλλά να βλέπουν οι ίδιοι με τα μάτια τους την αλήθεια. «Γι’ αυτό σας λέω παιδιά μου πολλές φορές, μην ακούτε τον ένα και τον άλλο, ελάτε να γνωρίσετε τον Τίμιο Σταυρό ιδίοις όμμασι. Εάν θέλετε ελάτε…» λέει συχνά. Βέβαια επειδή ο αντίλογος είναι έντονος και η αμφισβήτηση της «βροχής» των θαυμάτων ακόμη πιο έντονη, το επιχείρημα είναι πως όσοι δεν τα πιστεύουν μάλλον έχουν πλανηθεί.
«Μην παρασύρεστε, ακόμα και από αγιώτατους ανθρώπους, διότι αυτοί μπορεί να πλανηθούν», λέει στους πιστούς ο ιερέας, χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα το ιερό Ευαγγέλιο. «Το λέει το Ευαγγέλιο μας και κάθε μέρα μιλάει το Ευαγγέλιο μας για αυτό. Για αυτό λοιπόν παιδιά μου όταν βλέπουμε ότι ένας σταυρός κάνει θαύματα, δεν τα κάνει ο διάβολος αλλά τα κάνει ο σταυρός, γιατί ο διάβολος δεν μπορεί να παρουσιαστεί σαν σταυρός. Καίγεται ολόκληρος».
Ακόμα λοιπόν και οι «αγιώτατοι άνθρωποι» μπορεί να πλανηθούν, κατά τον ιερέα του Λυκαβηττού, όταν πρόκειται για την περίπτωσή του. Αγιώτατοι μεν, πλανεμένοι δε…
Ο Αρχιεπίσκοπος πρώην Κρήτης Ειρηναίος, που πριν κατασταθεί στον αρχιεπισκοπικό θρόνο υπηρετούσε ως μητροπολίτης Κυδωνίας, στην περιοχή δηλαδή που δρούσε η Καπενεκάκη, ρωτήθηκε το 2016 από την Εκκλησία της Ελλάδος για το τι συμβαίνει εκεί. Η απάντηση που είχε δώσει ήταν αποκαλυπτική.
«Η εν γενει συμπεριφορά αυτής ουδόλως ήτο εκκλησιαστική, αληθής, αυθεντική, ειλικρινής. Ποιμαίνων κατά την εποχήν εκείνην την Ιεράν Μητρόπολιν Κυδωνίας και Αποκορώνου, ητησάμην παρ’ αυτής να παραδώση τον Τιμιον Σταυρόν, τον οποίον εχρησιμοποίει εσφαλμένως και ουχί Εκκλησιαστικώς, εκείνη δε ηρνήθη κατ’ αρχήν και εν συνεχεία παρέδωκεν αυτόν εις την οικογένειαν της κοιμηθείσης Φιλοθέης Τζαγκαράκη και εις τον υιόν αυτής ιερέα Σταύρον Τζαγκαράκην» γράφει ο τότε Αρχιεπίσκοπος Κρήτης, που φαίνεται ότι είχε ακούσει κι αυτός για την θαυματουργική εμφάνιση του νέου σταυρού αλλά και το σενάριο περί επιστροφής του σταυρού στην οικογένεια της Χατζίνας.
«Η ειρημένη Καπενεκάκη μετά την παράδοσιν του Τιμίου Σταυρού της Φιλοθέης Τζαγκαράκη εκ Ρεθύμνου είχεν έτερον Σταυρόν, τον οποίον διέδωκεν ότι “παρέδωκε εις αυτήν ο Θεός” και ήτο “καλύτερος του προηγουμένου”» γράφει χαρακτηριστικά ο Αρχιεπίσκοπος, που απαντώντας και στα περί αγιοσύνης της μακαρίτισσας ξεκαθαρίζει: «Προσωπικώς πιστεύω ότι εξ όσων έχω γνωρίσει, δεν είναι ορθόν και εκκλησιαστικόν να συζητήται καν το θέμα της “αγιοκατατάξεως” της εν λόγω κυρίας, ούτε κατά διάνοιαν».
Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΟΥΔΑ ΤΟΝ ΘΑΔΔΑΙΟ
Τα θαύματα στον Λυκαβηττό δεν γίνονται μόνο από τον σταυρό. Τελευταία έχει προστεθεί και ένας άγνωστος στους πολλούς άγιος, ο Ιούδας ο Θαδδαίος, ένας εκ των Αποστόλων του Χριστού. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ήταν διαδεδομένη η τιμή του, εξαιτίας των λιγοστών αναφορών που υπάρχουν για αυτόν, αλλά και της σύγχυσης που προκαλεί το όνομα Ιουδας, με τον γνωστό προδότη μαθητή. Στην καθολική Εκκλησία όμως υπάρχουν αρκετοί που θεωρούν τον συγκεκριμένο απόστολο προστάτη των χαμένων υποθέσεων και του ακατόρθωτου. Έχει κι αυτό τη σημασία του.
Όπως ο ίδιος ο ιερέας Λουπασάκης έχει πει δημόσια, ούτε ο ίδιος γνώριζε την ύπαρξη του συγκεκριμένου αγίου. Τον έμαθε όμως από μια «γιαγιάκα», μια «πολύ διορατική» νοσηλεύτρια, όπως ο ίδιος έχει πει, η οποία του αποκάλυψε πως «αυτός ο άγιος θα μπει στη ζωή σου».
Τελικά η «διορατική γιαγιάκα» είχε δίκιο, κατά τον ίδιο, αφού ο άγνωστος σε εκείνον άγιος μπήκε στη ζωή του μέσα από διάφορες θαυματουργικές ενέργειες. Άνθρωποι από το πουθενά άρχισαν να του κάνουν δώρο εικόνες του συγκεκριμένου αγίου ενώ μια πιστή σχεδόν απαίτησε από εκείνον να τοποθετήσει στον Λυκαβηττό ειδικό προσκυνητάρι του συγκεκριμένου αγίου. Κι έτσι, εκτός από τη ζωή του ιερέα, ο άγνωστος έως σήμερα Απόστολος έχει μπει και στις ζωές πολλών πιστών που τον θεωρούν θαυματουργό. Αποτέλεσμα αυτού ήταν και η δημιουργία ενός νέου εθίμου της «Θαδδαιόπιτας», που παραπέμπει ευθέως στις γνωστές «φανουρόπιτες».
Αντίστοιχα «προσκυνητάρια» υπάρχουν και σε άλλα σημεία του λόφου, άγνωστο πως και με ποιά άδεια της πολεοδομίας, στα οποία σπεύδουν οι πιστοί για να προσκυνήσουν και να ζήσουν το θαύμα. Το που θα γίνει το θαύμα όμως δεν το επιλέγουν ούτε οι πιστοί, ούτε καν ο ιερέας, αλλά ο σταυρός! Διαβάστε πως ακριβώς περιγράφει την διαδικασία ο ίδιος: «Πολλές φορές λέω στους ανθρώπους με τον τίμιο Σταυρό· κοιτάξτε να δείτε. Πηγαίνετε μέχρι τον άγιο Φανούριο.Σε άλλον λέω, πηγαίνετε μέχρι τον άγιο Ιούδα τον Θαδδαίο. Σε άλλον, πηγαίνετε μέχρι την Αγία Παρασκευή. Σε άλλον τον έναν, σε άλλον τον άλλο… Ο σταυρός το δείχνει που θα πάνε, δεν το λέω εγώ, γι’ αυτό γίνονται ιάσεις και θαύματα. Εγώ απλά τι είμαι; Ένας παπάς»…
ΕΝΑ ΑΒΕΒΑΙΟ ΑΥΡΙΟ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Αυτός ο “απλός παπάς” τελικά κατάφερε να προκαλέσει στην Εκκλησία μια απίστευτη αμηχανία. Βλέποντας από τη μια ουρές πιστών να συνωστίζονται στα γραφικά μονοπάτια του Λυκαβηττού για να ανάψουν ένα κερί και να προσκυνήσουν τον σταυρό κι από την άλλη να εισπράττει ισχυρές πιέσεις από μεγάλο μέρος της κοινωνίας που δεν πιστεύει στα μάτια της αντικρίζοντας σε ένα εκκλησάκι όσα θαύματα δεν έχουν καταγραφεί στους βίους και των δώδεκα Αποστόλων μαζί!
Κάποιοι αντιμετωπίζουν το θέμα πιο ρομαντικά· «καλό είναι που πηγαίνουν οι άνθρωποι στην Εκκλησία και επιδεικνύουν πίστη. Ο Θεός θα κρίνει στο τέλος», υποστηρίζουν. Από την άλλη οι περισσότερο αυστηροί θεωρούν όλο αυτό ξένο προς την ουσία της Εκκλησίας και μακροπρόθεσμα βλαπτικό για την ίδια και τον τρόπο σκέψης του πληρώματος. «Θαύματα κατά παραγγελία και σε ζωντανή μετάδοση δεν συμβαίνουν» σημειώνουν, για να συμπληρώσουν κόντρα στην άλλη προσέγγιση πως «η Εκκλησία δεν μπορεί να βλέπει θετικά αυτήν την κοσμοσυρροή αφού αυτό που ωθεί τους ανθρώπους αυτούς είναι η απελπισία και η έλλειψη ελπίδας την οποία αναζητούν ως έσχατη λύση στα προβλήματα τους».
«Μα απελπισμένοι δεν ήταν και όσοι θεράπευσε ο Ιησούς και όλοι οι άγιοι;» ανταπαντούν εκείνοι που θεωρούν πως ακόμη και από μια τέτοια διαδικασία, κάτι καλό θα βγει». Ο αντίλογος που δέχονται είναι επίσης σκληρός «Τι θα απαντήσει η Εκκλησία σε όλους αυτούς που όταν δουν πως δεν τους έγινε το θαύμα που ήθελαν, θα χάσουν την πίστη τους;».
Σε κάθε περίπτωση τα ερωτήματα είναι πολλά και βασανιστικά και ο μόνος που μπορεί να δώσει απαντήσεις είναι η ηγεσία της Εκκλησίας που για την ώρα απλά παρακολουθεί. Ίσως όμως ήρθε ο καιρός να λάβει θέση. Κι αν πράγματι είναι αληθινά όσα υποστηρίζει ο ιερέας να τον στηρίξει και να τον αναδείξει. Αν όμως όχι, κάποιος οφείλει να προστατεύσει τους πιστούς, την πίστη ίσως και τη λογική μας.
