«Τα ιερά λείψανα περιβάλλονται από την χάρη του αγίου πνεύματος η οποία είναι μεγαλύτερη δύναμη από την ψυχή» τόνισε ο μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος με αφορμή την έλευση αποτμήματος της δεξιάς χειρός του αγίου Πολυκάρπου το οποίο φυλάσσεται στην ιερά μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αμπελακιωτίσσης στην ενορία του αγίου Πολυκάρπου Μαμουλάδας το απόγευμα του Σαββάτου.
«Αυτό δείχνει ότι ο άνθρωπος έχει ψυχή και σώμα αλλά πρέπει να έχει και το Άγιο Πνεύμα και να είναι πνευματικός άνθρωπος. Αυτό είχαν οι άγιοι. Όταν η ψυχή χωρίζεται από το σώμα παραμένει η Χάρη του Θεού στα σώματα των αγίων. Έτσι εξηγούνται η αφθαρσία, η μυροβλυσία, η θαυματουργία των ιερών λειψάνων», σημείωσε ο ιεράρχης που αμέσως μετά χοροστάτησε στον πανηγυρικό εσπερινό.
Όμως τόνισε μάλιστα, «η ωφέλεια του ασπασμού των ιερών λειψάνων γίνεται ανάλογα με την πνευματική κατάσταση αυτών που τα ασπάζονται. Άλλοι από αυτούς δέχονται την καθαρτική, άλλοι την φωτιστική και άλλοι την θεοποιό ενέργεια του Θεού, ανάλογα με την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Έτσι, έχουν αξία τα ιερά λείψανα των αγίων αλλά πρέπει να τα προσεγγίζουμε με τις κατάλληλες προϋποθέσεις».
Ο μητροπολίτης Ναυπάκτου κατέληξε ωστόσο υπογραμμίζοντας ότι, «με τέτοια προοπτική πρέπει να τα υποδεχόμαστε τα ιερά λείψανα και τις ιερές εικόνες στις ενορίες μας. Να διακατεχόμαστε από την θεολογία τους και να προετοιμαζόμαστε κατάλληλα για να τα ασπαστούμε και όχι να τα δεχόμαστε για κοινωνικούς, οικονομικούς και επικοινωνιακούς σκοπούς».
Το πρωί της Κυριακής, ο μητροπολίτης Ναυπάκτου ιερούργησε στον ίδιο ιερό ναό και αναφέρθηκε στο ευαγγέλιο που έκανε λόγο κατά σάρκα για την γενεαλογία του Χριστού, για την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού. «Αυτό έχει μεγάλη αξία διότι η εκκλησία είναι σώμα Χριστού και μπορούμε να κοινωνήσουμε του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Έτσι, ο Χριστός εισήλθε στην ιστορία για να την μεταμορφώσει. Η Εκκλησία εργάζεται στην ιστορία το ίδιο και οι άγιοι. Συνδέεται η θεολογία με την ιστορία», επεσήμανε.
Στη συνέχεια, ανέφερε τον λόγο του π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ ότι, «η αδιαφορία για την ιστορία οδηγεί πάντα σε μια αιρετική ξηρότητα» και ως παράδειγμα χρησιμοποίησε τον λόγο του αγίου Πολυκάρπου με τον οποίον αντιμετώπισε τους γνωστικούς της εποχής του, οι οποίοι αρνούνταν την σάρκωση του Χριστού και έλεγαν ότι η σταύρωσή του δεν ήταν πραγματική.
Ο Σεβασμιώτατος κατέληξε ωστόσο λέγοντας ότι, «πρέπει να ομολογούμε το μυστήριο της ενανθρωπήσεως του λόγου του Θεού και να ζούμε τους καρπούς της που είναι η θεία λειτουργία και η θεία κοινωνία του Σώματος και Αίματος του Χριστού. Να ενώνουμε την ιστορία με την θεολογία της θείας αποκαλύψεως. Ευχήθηκε, τέλος, να εορτάσουμε την κατά σάρκα Γέννηση του Χριστού με την κατάλληλη πνευματική προετοιμασία».
