Κυριακή της Ορθοδοξίας
Α΄ Νηστειών (Εβραίους ια΄ 24-26 32-40)
Στη σημερινή αποστολική περικοπή ο απόστολος Παύλος μας ομιλεί για τη χορεία των αγίων όλων των αιώνων. Αναφέρεται στους αγίους ανθρώπους της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, στις δυσκολίες που αντιμετώπισαν, στα μαρτύρια που υπέμειναν για χάρη όλων των ανθρώπων. Μαρτύρια που έπρεπε να γίνουν μαρτυρία αληθινή για να μάθει ο κόσμος την αλήθεια του Θεού και να οδηγηθεί στη σωτηρία.
Οι άνθρωποι αυτοί, οι άγιοι του Θεού, προσέφεραν θυσία τον ίδιο τους τον εαυτό και αποτελούν σπουδαία, τέλεια και αιώνια πρότυπα προς μίμηση, για κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.
Ο απόστολος Παύλος κάνει λόγο για τον Μωυσή και τον αναφέρει ως παράδειγμα τρανό στα λόγια και στις πράξεις. Είναι γνωστό ότι ο Μωυσής απαρνήθηκε την πολυτελή ζωή των ανακτόρων του Φαραώ και προτίμησε να κακοπαθήσει μαζί με το λαό του Θεού παρά να ζήσει άνετα, απολαμβάνοντας τιμές σαν Αιγύπτιος άρχοντας μαζί με τους ειδωλολάτρες που καταπίεζαν αφόρητα τους ταλαίπωρους Ισραηλίτες.
Ο Μωυσής επιθυμούσε να οδηγήσει το λαό του Θεού στη γη της σωτηρίας, μακριά από τη βασανιστική δουλεία, όμως αυτή η πορεία προς την απελευθέρωση είχε τεράστιες δυσκολίες. Ο λαός κουραζόταν από τις διώξεις και τις κακουχίες, αγανακτούσε και αρκετές φορές συμπεριφερόταν αχάριστα ακόμη και προς τον καθοδηγητή και ευεργέτη του.
Ο Χριστός με την ενανθρώπισή Του μας χάρισε την αληθινή και ελεύθερη πατρίδα που είναι η Εκκλησία Του. Ο τόπος συνάξεως όλων των πιστών, το σημείο της κοινής λατρείας και προσευχής, το μέρος στο οποίο αγιαζόμαστε και σωζόμαστε.
Μέσα στην Εκκλησία βρίσκουν στέγη όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως, όλοι όσοι εγκαταλείπουν, όχι τη γη της Αιγύπτου, αλλά τη ρυπαρή γη των παθών και των επιθυμιών. Όλοι όσοι προσπαθούν να βρουν έναν τόπο ελεύθερο για να μπορέσουν να ζήσουν χαρούμενοι και αδούλωτοι από κάθε «Φαραώ». Όλοι εκείνοι που δια των πνευματικών αγώνων και των ιερών μυστηρίων επιδιώκουν να συναντηθούν με τον Ελευθερωτή και Σωτήρα Χριστό.
Ο δρόμος της πρόσκαιρης ζωής είναι γεμάτος με ποικίλους πειρασμούς, αχάριστες ανθρώπινες συμπεριφορές και περιπέτειες πνευματικές. Η πορεία μας σε αυτόν τον κόσμο είναι μαρτυρική, όμως δεν πρέπει να χάνουμε το θάρρος μας γιατί έχουμε κοντά μας ως προστάτες και καθοδηγητές τους αγίους του Θεού, που είναι η παρηγοριά και η ελπίδα μας.
Έχουμε τον Παύλο, τον μεγάλο απόστολο των εθνών, ο οποίος με τους αποστολικούς λόγους του μας φωτίζει το σκότος, μας προστατεύει, μας καθοδηγεί προς την αλήθεια και γίνεται ο δικός μας μεσίτης προς τον ουρανό. Στο σημερινό κείμενό του ο μεγάλος Παύλος αναφέρει ότι οι άνθρωποι που πίστεψαν στη δύναμη του Θεού έκαναν τόσα πολλά πράγματα που δεν αρκεί ο χρόνος για να τα εξιστορήσει.
Οι άνθρωποι που πίστεψαν στη δύναμη του Θεού είχαν σταθερή και βέβαιη πίστη. Διέθεταν πίστη ουσιαστική, ακλόνητη, που τους έκανε να αντιμετωπίσουν ισχυρούς και αιμοσταγείς επίγειους άρχοντες, κινδύνους και φοβερές ασθένειες.
Οι άνθρωποι που πίστεψαν στη δύναμη του Θεού κατάφεραν με την πίστη τους να στρέψουν σε φυγή πολυπληθή στρατεύματα εχθρών, να κλείσουν στόματα μανιασμένων λιονταριών, να αναστήσουν νεκρούς, να αντιμετωπίσουν φρικτά μαρτύρια και μαστιγώσεις, να υπομείνουν εμπαιγμούς, φυλακίσεις, λιθοβολισμούς και αμέτρητες κακουχίες.
Ο απόστολος Παύλος λέει ότι μπροστά στην προσφορά και την όλη παρουσία των αγίων αυτών ανθρώπων οι οποίοι περιπλανήθηκαν σε κακοτράχαλα βουνά, σε υγρά σπήλαια και στις ερημιές της γης δε συγκρίνεται κανένας και τίποτα, ούτε καν ο κόσμος ολόκληρος.
Η προσφορά τους αποτελεί την καλύτερη μαρτυρία της πραγματικής πίστης, μιας πίστης όχι θεωρητικής αλλά έμπρακτης, όπως ακριβώς μας παρουσιάζει ο μεγάλος απόστολος του Χριστού, Παύλος.
Φίλοι μου …
Οι άνθρωποι εκείνοι διέθεταν θάρρος, ανδρεία, ακράδαντη πίστη και έγιναν μάρτυρες αίματος και μαρτυρία ζωντανή, παράδειγμα αιώνιο για όσους επιθυμούν να αγωνισθούν τον καλόν αγώνα της εν Χριστώ πίστεως.
Ο κόσμος σήμερα ίσως να μη ζητάει τη μαρτυρία του αίματος και της θυσίας, αλλά τη σωστή μαρτυρία της αληθινής διδασκαλίας του Χριστού και της αυθεντικής χριστιανικής παρουσίας απέναντι σε σύγχρονους αρνητές και ευγενικούς εις τον τρόπον διώκτες της πίστεως του Χριστού.
Γι’ αυτό … ας εγκαταλείψουμε την αυλή του δικού μας «Φαραώ» που μας καθιστά δούλους των επιθυμιών του, αδύναμους και υποτελείς.
Ας κατευθυνθούμε προς τη γη της πραγματικής Επαγγελίας που προσφέρει, όχι το μέλι και το γάλα, αλλά το Σώμα και το Αίμα του Εσταυρωμένου και Αναστημένου Σωτήρα Χριστού.
Για να επιτύχουμε τη μεγάλη έξοδο προς τη δική μας Χαναάν πρέπει να διαθέτουμε αποφασιστικότητα, τόλμη, σύνεση, αγάπη ανυπόκριτη και βεβαία πίστη, όπως ο Μωυσής. Μόνο με αυτές τις προϋποθέσεις θα οδηγηθούμε στη δική μας σωτήρια και ελεύθερη γη. Μόνον έτσι θα βιώσουμε και θα απολαύσουμε την πραγματική και λυτρωτική Ανάσταση.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν!