Χαιρετισμός Αναστάσιμος
Ως εσείς, Μαγδαληνή, Σαλώμη, και ω Μαρία!
Απ’ τη δική σας την αφάνταστη ευτυχία
δώστε της γης, κάθε ψυχής, και κάθε ανθρώπου,
κάθε λαού, κάθε πατρίδας, κάθε τόπου!
(Κωστής Παλαμάς)
Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα ο Ευαγγελιστής Μάρκος παρουσιάζει ορισμένα πρόσωπα που πρωτοστάτησαν στη στιγμή της Αποκαθήλωσης, της Ταφής και της Ανάστασης του Κυρίου Ιησού Χριστού.
Πρόσωπα – προσωπικότητες που τόλμησαν, που δε δείλιασαν εξαιτίας του φόβου των Ιουδαίων και που απέδειξαν το θάρρος και την πίστη τους προς το Μεγάλο Διδάσκαλο Χριστό.
Σύμφωνα με τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά η Ανάσταση του Χριστού αποτελεί την ανάσταση της ανθρώπινης φύσης και την ανάκληση του παλαιού Αδάμ στην άφθαρτη και αθάνατη ζωή.
Ο πρώτος άνθρωπος που είδε τον παλαιό Αδάμ ήταν μια γυναίκα, η Εύα, και ο πρώτος άνθρωπος που είδε το νέο Αδάμ, το Χριστό, μετά την εκ νεκρών Ανάστασή Του ήταν πάλι μια γυναίκα, η μητέρα Του.
Η πρώτη γυναίκα που είδε Αναστημένο το Χριστό ήταν η Παναγία μητέρα Του, η Κυρία Θεοτόκος και αυτό φανερώνεται στην ανάλυση των αφηγήσεων της Ανάστασης στα τέσσερα Ευαγγέλια από τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά τον Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης.
Σε αυτές τις σημαντικές στιγμές υπήρξαν και άλλα πρόσωπα που διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο, όπως ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας ο οποίος «τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον», όπως ο Νικόδημος, αλλά και οι Μυροφόρες γυναίκες που υπήρξαν οι πιο θαρραλέοι και τολμηροί άνθρωποι του Ιησού Χριστού.
Η Εκκλησία μας τιμά δεόντως αυτές τις ανεπανάληπτες άγιες προσωπικότητες για ό,τι και όσα έπραξαν στη ζωή τους, αλλά και για τη μεγάλη αγάπη τους στο πρόσωπο του Κυρίου.
Η Εκκλησία τιμά αυτούς τους αγίους ανθρώπους γιατί απέδειξαν την πίστη τους στο Χριστό, ιδιαίτερα σε μια δύσκολη και μαρτυρική περίοδο που οι περισσότεροι και κυρίως οι άρχοντες και οι ισχυροί του κόσμου ήταν τυφλωμένοι από το μένος εναντίον του Χριστού.
Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος είχαν την τόλμη να ζητήσουν από τον Πιλάτο το σώμα του Ιησού για να το ενταφιάσουν. Το ίδιο θάρρος και την ίδια εσωτερική δύναμη είχαν και οι Μυροφόρες γυναίκες, μεταξύ των οποίων περιλαμβανόταν η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου και του Ιωάννου, οι αδελφές του Λαζάρου Μάρθα και Μαρία, αλλά και άλλες αφοσιωμένες γυναίκες, οι οποίες υπερνίκησαν το φόβο και πήγαν στον Τάφο για να αλείψουν με μύρα το νεκρό σώμα του Κυρίου τους.
Η δύναμη της πίστης και της αγάπης στο πρόσωπο του «Μεγάλου Νεκρού» τις αξίωσε να ακούσουν από το στόμα του απεσταλμένου αγίου Αγγέλου το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως : «ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε».
Η πρώτη επίσκεψη στον Πανάγιο Τάφο του Χριστού έγινε από την Παναγία και τη Μαρία τη Μαγδαληνή, όπως περιγράφεται από τον Ευαγγελιστή Ματθαίο : «Οψέ δε σαββάτων, τη επιφωσκούση εις μίαν σαββάτων, ήλθε Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία θεωρήσαι τον τάφον. Και ιδού εγένετο σεισμός μέγας άγγελος γαρ Κυρίου καταβάς εξ ουρανού προσελθών απεκύλισε τον λίθον από της θύρας και εκάθητο επάνω αυτού», οι υπόλοιπες Μυροφόρες επισκέφτηκαν τον Τάφο μετά το σεισμό και βρήκαν «τον λίθον αποκεκυλισμένον από του μνημείου».
Η Παναγία είναι η «άλλη Μαρία», η «Μαρία του Ιακώβου» όπως τη χαρακτηρίζουν και ήταν παρούσα κατά το σεισμό και την απομάκρυνση του λίθου από τον Τάφο.
Στην Παναγία παρουσιάστηκε ο Άγγελος και άνοιξε τον Τάφο του Χριστού και σε αυτήν απηύθυνε το χαρμόσυνο άγγελμα της Ανάστασης του μονάκριβου Υιού της.
Η Κυρία Θεοτόκος ενώπιον του γεγονότος της λαμπροφόρου Αναστάσεως αισθάνθηκε απέραντη χαρά. Η Μαρία η Μαγδαληνή τρόμαξε, ξαφνιάστηκε, φοβήθηκε, δεν κατάλαβε πολλά από τα γενόμενα, απλά διαπίστωσε ότι ο Τάφος είναι κενός και έσπευσε να ανακοινώσει αυτό το θαυμαστό γεγονός στον Πέτρο και τον άλλο μαθητή, δηλαδή τον Ιωάννη το Θεολόγο.
Οι πράξεις, οι ενέργειες και το παράδειγμα των παραπάνω αγίων προσώπων δείχνουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει κάθε πιστός, εάν επιθυμεί να υπάρξει πραγματικός μαθητής, μάρτυρας και απόστολος του Χριστού στο σύγχρονο κόσμο της επιστήμης και της τεχνολογίας.
Φίλοι μου.
Το Ευαγγέλιο του Χριστού δεν αποτελεί υπόθεση θεωρητική αλλά τρόπο ζωής.
Οι λόγοι του Ευαγγελίου του Χριστού οδηγούν στην Ανάσταση που ομολόγησαν τρανώς οι Μυροφόρες άγιες γυναίκες.
Ας παραδειγματιστούμε από αυτές και ας μιμηθούμε το θάρρος, την επιμονή, την υπομονή, την αγάπη και την πίστη των παραπάνω αγίων προσώπων και ας ακολουθήσουμε πιστά το βηματισμό τους που οδηγεί στο άδειο μνημείο από το οποίο ξεπρόβαλε η Ζωή, ο Βασιλεύς και Κύριος της Δόξης.
Ας ομολογήσουμε παντού την Ανάστασή Του και ας γίνουμε φλογεροί κήρυκες και αδιάψευστοι μάρτυρες της αληθινής πίστης του Εσταυρωμένου και Αναστημένου Κυρίου και Θεού Ιησού Χριστού … «σε κάθε λαό, σε κάθε πατρίδα, σε κάθε τόπο».
Γένοιτο!