«Ο σκοπός της Τουρκίας είναι ξεκάθαρος. Δεν υπάρχουν αμφιβολίες και δεν δυσκολεύεται κάποιος να τον βρει. Στόχος είναι η τουρκοποίηση της Κύπρου». Με τα λόγια αυτά ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Γεώργιος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την στάση της Άγκυρας στο Κυπριακό.
Όπως δηλώνει χαρακτηριστικά στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε στο euronews και τον Απόστολο Στάικο, «πρέπει να μείνουμε ανυποχώρητοι σε κάποιες αρχές που γίνονται παγκόσμια δεκτές, στις αρχές της Ενωμένης Ευρώπης και του ελεύθερου κόσμου».
Προειδοποιεί μάλιστα πως «κινδυνεύουμε με μια νέα υποχώρηση να φέρουμε μια άλλη απαίτηση της Τουρκίας», όπως προκύπτει από την στάση της Άγκυρας εδώ και περίπου μισό αιώνα.
Εξάλλου, αναφερόμενος στις αυξημένες μεταναστευτικές ροές με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η Μεγαλόνησος, σημειώνει πως το μεταναστευτικό «έχει γίνει όργανο στα χέρια της Τουρκίας για αλλοίωση των δημογραφικών αποτελεσμάτων στην ελεύθερη περιοχή της Κύπρου».
Ο Αρχιεπίσκοπος επαναλαμβάνει την πρόθεση του προκατόχου του, μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου, να μεσολαβήσει ανάμεσα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και το Πατριαρχείο Μόσχας για το θέμα της αυτοκεφαλίας της Ορθόδοξης Ουκρανικής Εκκλησίας. Σπεύδει όμως να τονίσει πως «το δίκαιο βρίσκεται αυτή τη στιγμή με το μέρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου».
Όταν ερωτάται για το ποιο είναι το όνειρό του, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, κ. Γεώργιος υπογραμμίζει πως «αν συμβάλλω κι εγώ ώστε να κρατηθεί ο τόπος ελληνικός να να δημιουργηθούν και οι προϋποθέσεις για την απελευθέρωση του τόπου, θα είναι το μόνο το καλύτερο πράγμα που θέλω».
Ολόκληρη η συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Γεωργίου
Για το ποιες είναι οι προτεραιότητές του, ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος σημείωσε πως “η Εκκλησία είναι ο χώρος στον οποίον απευθύνονται όλοι και μπορούν να βρουν καταφύγιο όλοι. Και επομένως ξεκινούμε για τις πνευματικές και τις υλικές ανάγκες του κόσμου αλλά και για τα σύγχρονα προβλήματα και τα πνευματικά και ο,τιδήποτε απασχολεί τον κόσμο. Έτσι ξεκινήσαμε και είπαμε ότι θα επεκτείνουμε το διαχρονικό έργο της Εκκλησίας, που είναι η φιλανθρωπία και η κοινωνική προσφορά. Στη φιλανθρωπία, όλα τα κληροδοτήματα που έχει η Ιερά Αρχιεπισκοπή θα τα ενεργοποιήσουμε και θα τα διαθέσουμε για τον σκοπό που διατέθηκαν από τους ανθρώπους που μας τα άφησαν.
Είναι για υποτροφίες άπορων παιδιών, είναι για γιατρούς, για ασθενείς, άπορους ασθενείς και είναι για να στηριχθούν κάποιοι άνθρωποι για τις βιοτικές τους ανάγκες, τις καθημερινές. Θα επεκταθεί ο ρόλος της Εκκλησίας και σε όλα αυτά τα θέματα. Το κοινωνικό έργο θα επεκταθεί και ήδη ξεκινήσαμε με τις φοιτητικές εστίες που είχαμε εξαγγείλει. Το πιο εύκολο που ήταν για εμάς, ήταν κάποιες παλιές οικοδομές που είχαμε, πολυκατοικίες στην παλιά Λευκωσία, να τις διορθώσουμε και να τις μετατρέψουμε σε διαμερίσματα φοιτητικά. Ένα παλιό βιβλιοπωλείο που είχαμε της Αρχιεπισκοπής και αυτό μετατρέπεται σε διαμερίσματα φοιτητικά. Ξεκινούμε έτσι με αυτόν τον τρόπο και επισημάναμε και οικόπεδα της Εκκλησίας κοντά σε πανεπιστήμια για να ξεκινήσουμε και την ανέγερση νέων φοιτητικών εστιών, όπως εξαγγείλαμε. Διότι έγινε μεγάλο πρόβλημα η εξεύρεση κάποιας φοιτητικής στέγης για τα παιδιά που σπουδάζουν 4-5 χρόνια σε κάποια πόλη.
Για το αν πρέπει να δοθεί επίδομα σε όποια οικογένεια ή σε όποιο ζευγάρι προσπαθεί να αποκτήσει τρίτο παιδί και πάνω, ο κ. Γεώργιος τόνισε πως “ναι αυτό είπαμε ότι θα επιχορηγήσουμε αυτό το πράγμα για να αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες που δικαιολογημένα πολλές φορές έχουν τα νέα ζευγάρια για να μην επεκτείνονται σε μια μεγάλη οικογένεια. Θέλουν σήμερα να εξασφαλίσουν ποιότητα ζωής στα παιδιά τους, τις σπουδές τους και λοιπά. Έτσι η Εκκλησία θα έρθει η αρωγός σε αυτό το πρόβλημα γιατί αυτό το πρόβλημα της υπογεννητικότητας παίρνει εθνικές διαστάσεις. Και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Η Εκκλησία πρέπει να έρθει αρωγός για τους Ορθοδόξους Έλληνες Χριστιανούς του τόπου.
Για το αν η υπογεννητικότητα απειλεί την ελληνικότητα της Κύπρου, ο Αρχιεπίσκοπος επεσήμανε πως και από αυτό απειλείται. “Όταν ο δείκτης των γεννήσεων είναι μεταξύ 1,2- 1,3 δεν ανανεώνεται (ο πληθυσμός). Δύο άνθρωποι θα πρέπει να ανανεώνονται με το να κάνουν δύο κόμμα κάτι. Εδώ είμαστε πολύ χαμηλά και επομένως και γηράσκει ο πληθυσμός αλλά και δεν ανανεώνεται. Υπάρχουν προβλήματα και στην Εθνική Φρουρά και στην η κοινωνία και αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί. Και νομίζω ότι η Εκκλησία πρέπει να συμβάλει στην αντιμετώπιση αυτού του εθνικού προβλήματος”.
Για το αν οι δυο πλευρές μπορούν να συζητήσουν, να συνεργαστούν και να καταλήξουν σε μία συμφωνία ως προς το Κυπριακό, ο κ. Γεώργιος υπογράμμισε πως “πιστεύω και το έχω πει πολλές φορές ότι δεν μας χωρίζει τίποτε με τους Τουρκοκύπριους. Ζήσαμε χρόνια πολλά με τους Τουρκοκύπριους, δεν έχουμε διαφορές. Ούτε στη θρησκεία. Εκείνοι έχουν τη θρησκεία τους, εμείς έχουμε τη θρησκεία μας. Ούτε μας ενοχλεί η φωνή του μουεζίνη. Τη σεβόμαστε και τη θρησκεία τους, τα ήθη και τα έθιμά τους. Εκείνο που μας ενοχλεί είναι η κατοχή και εκείνο που αφάνταστα μας δυσκολεύει είναι η Τουρκία η οποία ήρθε εδώ ως κατοχική δύναμη και όχι ως προστάτης τάχα των Τουρκοκυπρίων. Ο σκοπός της Τουρκίας το ξέρουμε και είναι ξεκάθαρος. Δεν υπάρχουν αμφιβολίες και δεν δυσκολεύεται κάποιος να τον βρει. Στόχος είναι η τουρκοποίηση της Κύπρου.
Και στέκω πολλές φορές σε κάποια που ένας διακεκριμένος Κύπριος, ο Περικλής Νεάρχου, στο βιβλίο του «Η Ελλάδα σε κίνδυνο» μας άφησε και μας είπε: ότι λίγους μήνες μετά την τουρκική εισβολή πήγαν επιφανείς Τουρκοκύπριοι στον Ετσεβίτ και του είπαν να ανακηρύξουμε τη διχοτόμηση. Είναι επίσημο, αφού για αυτήν εργαζόμασταν τόσα χρόνια. Και τους είπε ότι από την στιγμή που έχουμε τη διχοτόμηση επί του εδάφους, από την ημέρα της εισβολής, δεν είναι αυτός ο τελικός μας στόχος. Στόχος μας επί του παρόντος, τους είπε, είναι μια λύση στην οποία να έχουμε λόγο και επί της υπολοίπου Κύπρου, με τελικό στόχο να έχουμε το μονό λόγο επί της Κύπρου και να ελέγχουν απόλυτα την Κύπρο με την τουρκοποίηση της Κύπρου σε εύθετο καιρό.
Επομένως, ξέρουμε ποιες είναι οι επιδιώξεις της Τουρκίας και οι πολιτικοί μας το ξέρουν. Και πιστεύω ότι οι κινήσεις για να βρούμε κάποιο σημείο για να ξεκινήσουμε συνομιλίες είναι μεν επαινεταίες, δείχνουν και στον κόσμο ότι δεν είμαστε αδιάλλακτοι αλλά πρέπει να πάμε προγραμματισμένα για να αποδείξουμε και το αδιάλλακτο της Τουρκίας και πρέπει να μείνουμε ανυποχώρητοι σε κάποιες αρχές που γίνονται παγκόσμια δεκτές. Οι αρχές της Ενωμένης Ευρώπης και όλου του ελεύθερου κόσμου. Όταν στην Ενωμένη Ευρώπη στην οποία μπήκαμε με πολλές θυσίες του λαού μας, υπάρχει ελεύθερη διακίνηση όλων των ανθρώπων σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, ελεύθερη εγκατάσταση, ελεύθερη απόκτηση περιουσίας γιατί εμείς να μην έχουμε αυτά τα δικαιώματα στην πατρίδα μας; Να μην κινούμαστε ελεύθερα στην πατρίδα μας; Την ίδια την περιουσία μας να μην μπορούμε να την χρησιμοποιήσουμε και στα ίδια τα σπίτια μας, να μην μπορούμε να πάμε να κατοικήσουμε; Και όταν αλλού ένας άνθρωπος έχει μια ψήφο, εδώ το 18% να επιβάλλεται στο 82%;”.
Για το ουκρανικό και την αυτοκεφαλία της Ορθόδοξης Ουκρανικής Εκκλησίας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ο Αρχιεπίσκοπος σημείωσε “πιστεύω ότι έχουμε την καλή διάθεση ως Εκκλησία της Κύπρου να συνεχίσουμε κάτι που είχε κάνει ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος, ο Χρυσόστομος Β’ αλλά δεν τον άφησε δυστυχώς η ασθένειά του να το ολοκληρώσει. Προσφέρθηκε να μεσολαβήσει μεταξύ των δύο Εκκλησιών για να βρεθεί μια κοινή συνισταμένη μια λύση. Εμείς είχαμε καλές σχέσεις και με τη Μόσχα. Μάλιστα της ζητήσαμε και την βοήθεια της, παρενέβη και προς την κυβέρνηση της Ρωσίας, μας βοήθησε και στο Κυπριακό. Παρενέβη η Εκκλησία τους λόγω παράκλησης της δικής μας Εκκλησίας. Επομένως δεν έχουμε καμιά διαφορά με εκείνους. Εκείνο το οποίο είδαμε όμως είναι ότι το δίκαιο βρίσκεται αυτή τη στιγμή με το μέρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Όλες οι οικουμενικές σύνοδοι που συγκροτήθηκαν πριν οι Ρώσοι γίνουν Χριστιανοί, έδωσαν κάποια δίκαια, κάποια δικαιώματα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αναγνώρισαν την αυτοκεφαλία των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων και της Εκκλησίας της Κύπρου, όρισαν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις αυτών των αυτοκέφαλων εκκλησιών. Είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο που έδωσε αυτοκεφαλία και στην Εκκλησία της Ρωσίας και στην Εκκλησία της Ελλάδος, της Σερβίας, της Ρουμανίας, της Βουλγαρίας, της Αλβανίας. Με αυτήν την αυτοκεφαλία έδινε και κάποιο τόμο που έλεγε και τα όρια αυτών των αυτοκεφάλων εκκλησιών αλλά και τα δικαιώματα των προκαθημένων τους. Επομένως, μέσα στα όρια που έδωσε στην αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ρωσίας δεν υπάρχει η Ουκρανία. Είναι δικαίωμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου με τα μέχρι στιγμής ισχύοντα, τα οποία επιβλήθηκαν από έγκυρες πηγές, από τις Οικουμενικές Συνόδους να δώσει την αυτοκεφαλία σε ένα κράτος που απέκτησε την ανεξαρτησία του”.
Για το αν πιστεύει ότι η Μόσχα προσπαθεί να πάρει τα ηνία από το Φανάρι και να αποκτήσει την πρωτοκαθεδρία στον ορθόδοξο κόσμο, ο κ. Γεώργιος τόνισε “πιστεύω πως είναι μια φιλοσοφία που ξεκίνησε από τον 19ο αιώνα, να συνδέουν τον αριθμητικό πληθυσμό μιας χώρας με την ηγετική θέση της στην ορθοδοξία. Ουδέποτε όμως τα πράγμτα ήταν ποσοτικά εις την Εκκλησία. Ο Χριστός είπε ότι «οὗ γάρ εἰσιν δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν». Επομένως, ας δουν ότι και από την άλλη μεριά για 10 αιώνες, όταν εμείς ήμασταν Χριστιανοί και όταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο ρύθμιζε με τις Οικουμενικές Συνόδους τον χριστιανικό κόσμο, εκείνοι ακόμα δεν είχαν εισέλθει στην Ορθοδοξία και επομένως δεν είναι τούτο το οποίο είναι το πρώτιστο. Η πρωτοκαθεδρία του Πατριαρχείου σημαίνει πρώτος μεταξύ ίσων. Δεν έχει να κάνει με κάτι άλλο. Πιστεύω ότι με καλή διάθεση μπορεί να βρεθεί λύση και είπα ότι μπορούμε να θέσουμε τον εαυτό μας, λόγω των καλών σχέσεων που είχαμε με τις δύο Εκκλησίες να βρεθεί μια λύση”.
Για το πόσο σοβαρό ζήτημα είναι το μεταναστευτικό για την κυπριακή κοινωνία και τι πρέπει να γίνει, ο Αρχιεπίσκοπος επεσήμανε πως “άνθρωποι οι οποίοι έρχονται λόγω πολεμικών συγκρούσεων στον τόπο καταγωγής τους, να τους δεχτούμε και να τους βοηθήσουμε. Αυτό όμως δεν συμβαίνει αυτή τη στιγμή. Το μεταναστευτικό αυτή τη στιγμή έχει γίνει όργανο στα χέρια της Τουρκίας για αλλοίωση των δημογραφικών αποτελεσμάτων στην ελεύθερη περιοχή της Κύπρου, στην Κυπριακή Δημοκρατία αλλά και για τη δημιουργία πολλών προβλημάτων, στην κοινωνία μας, στην παιδεία μας, στην οικονομία μας. Στην κοινωνία, όταν αρχίζουν να τσακώνονται μεταξύ τους μπαίνουν οι δικοί μας στα σπίτια τους, γιατί φοβούνται μην εμπλακούν σε κάποια ανεπιθύμητα γεγονότα.
Και αν κοιτάξουμε, έρχονται το 95% έτσι λένε οι στατιστικές παράνομα από την Κωνσταντινούπολη. Μας τους μεταφέρουν οι τουρκικές αερογραμμές στο παράνομο αεροδρόμιο της Κύπρου και διοχετεύονται από εκεί με αυτόν τον σκοπό προς τις ελεύθερες περιοχές. Μάλιστα είναι κάποιας νεαράς ηλικίας οι περισσότεροι εμπόλεμοι, σε κατάσταση που μπορούν να πολεμήσουν. Είναι μουσουλμάνοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία και σε περίπτωση που θα συμβεί κάτι δεν θα πάρουν το μέρος μας.
Και συνηθίζω να λέω στον θρησκευόμενο κόσμο μας εκείνο το οποίο διαβάζουμε τη Μεγάλη Δευτέρα το πρωί στην εκκλησία, μια περικοπή από το βιβλίο της Εξόδου, όταν ο Φαραώ είδε ότι υπήρχε κίνδυνος από την αύξηση του πληθυσμού των Εβραίων στην πόλη του ανησύχησε. Αν κάποτε γίνει πόλεμος, αυτοί θα πάρουν το μέρος των αντιπάλων δεν θα πάρουν το δικό μας. Θα έχουμε «πέμπτη φάλαγγα» στις τάξεις μας και επομένως είναι πολύ μεγάλο το πρόβλημα μας. Ως Εκκλησία δεν είμαστε εθνικιστές, δεν μισούμε τους άλλους αλλά πρέπει να προστατέψουμε τον τόπο μας. Είμαστε σε κίνδυνο ακριβώς από αυτές τις ροές και πρέπει να καταβάλουμε κάθε προσπάθεια ώστε να αποδεχτούν και οι εταίροι μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι δεν μπορεί ένας μικρός τόπος, με τόσα προβλήματα να δέχεται τόσο τοις εκατό του πληθυσμού της σε ξένους και εκείνοι να μην δέχονται τους μετανάστες. Πρέπει κι εκείνοι να πάρουν ισόποσο ποσοστό”.
Για το πώς μπορεί η εκκλησία να κερδίσει τους νέους και να τους φέρει πιο κοντά, ο κ. Γεώργιος επεσήμανε πως “τους προσεγγίζει και πρέπει να τους προσεγγίσει με τη γλώσσα που μιλούν και δεν μιλώ απλώς τα Νέα Ελληνικά σε σχέση με τα Αρχαία Ελληνικά, αυτό είναι το ευκολότερο πράγμα. Νομίζω δεν είναι τόσο δύσκολη η γλώσσα της Εκκλησίας και των κειμένων των λειτουργικών. Μπορούν μάλιστα να βοηθηθούν και με ένα βοήθημα που υπάρχει στα στασίδια, το κείμενο, το λειτουργικό και η μετάφραση. Είναι όμως η στάση μας απέναντι σε κάποια νευραλγικά σημεία στα οποία στέκει κοινωνία μας, τα ζουν οι νέοι και πιστεύω ότι αν δείξουμε εμείς η θρησκευτική ηγεσία εκείνο το οποίο πρέπει, που είναι το σωστό ως προς τα κείμενα μας και ως προς τα δόγματά μας, θα γίνουμε πειστικοί.
Όταν γράφτηκε η Αγία Γραφή ο περίγυρος ήταν ποιμενικός και γεωργικός. Γι’ αυτό και υπάρχουν στα Ευαγγέλια αναφορές για σπορά, ζιζάνια, ποίμνια, απολωλός πρόβατο. Αν γράφονταν σήμερα τα κείμενά μας, θα μπορούσε το ζιζάνιο, που έβαλε ο εχθρός μέσα σε ένα χωράφι θα μπορούσε να είναι μια πυρηνική εκτροπή σε έναν πυρηνικό αντιδραστήρα. Θα μπορούσε να μιλήσει με αυτόν τον τρόπο η Εκκλησία. Επομένως, αν προσεγγίσουμε με τούτην την γλώσσα της τεχνολογίας και των νέων ανακαλύψεων τους ανθρώπους έχοντας υπόψη μας ότι είναι αμεταθέτες και αναλλοίωτες οι αρχές που βρίσκονται στο Ευαγγέλιο μας αλλά το περίβλημά τους μπορεί να αλλάξει και να δοθεί με καλύτερο τρόπο στους νέους, θα τους κερδίσουμε”.
Για το πώς αντιλαμβάνεται το αίτημα περί εκσυγχρονισμού της Εκκλησίας, ο Αρχιεπίσκοπος υπογράμμισε πως “όταν γράφτηκαν τα κείμενα μας δεν υπήρχε η δυνατότητα από απόψεως τεχνολογίας και επιστήμης να γίνουν μεταμοσχεύσεις όπως αναφέρεται. Δεν υπήρχε η δυνατότητα να γίνει υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Τώρα υπάρχει. Όταν αυτά δεν έρχονται σε αντίθεση με βασικές αρχές της πίστης μας είναι ευλογία από τον Θεό. Αν δεν σκοτώνω άνθρωπο για να πάρω τα όργανά του να κάνω μεταμόσχευση αλλά όταν πεθαίνει ο άνθρωπος παίρνω τα όργανα για να τα δώσω σε άλλον, ή δίνω από τα διπλά όργανα τα δικά μου σε κάποιον άλλο είναι ευλογία από το Θεό, ευλογείται από τον Θεό. Δεν διαλαμβάνονται στην Αγία Γραφή γιατί τότε δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα.
Όταν λέμε υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, αν σε αυτή τη διαδικασία δεν σκοτώνονται έμβρυα, να έρχονται οι άνθρωποι σε αντίθεση με το “ου φονεύσεις”, δεν δημιουργείται κάτι αντίθετο προς τις βασικές αρχές της πίστης μας. Είναι ευλογία από τον Θεό. Όπως παρεμβαίνουμε με μια εγχείρηση, όταν πάθει κάτι το πεπτικό μας σύστημα γιατί να μην παρέμβουμε και στον τρόπο αναπαραγωγής με αυτόν τον τρόπο;”.
Για το αν είναι δωρητής οργάνων και αν έχει υπογράψει το σχετικό έγγραφο, ο κ. Γεώργιος ανέφερε πως “το έχω υπογράψει βεβαίως, γιατί αν όταν πεθάνω υπάρχει κάτι το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί από άλλο συνάνθρωπό μου, γιατί να λιώσει μέσα στο χώμα; Βεβαίως να κάνουν το ίδιο και οι άλλοι. Είναι ευλογία από τον Θεό και ακόμα στην περίπτωση υπήρχε ένα στο εκατομμύριο να επιζήσει ο άνθρωπος στον οποίο δίνεται η ευκαιρία να γίνει δωρητής οργάνων, να θεωρηθεί όχι αυτοκτονία αυτό αλλά ως αυτοθυσία, αυτοθυσία για τον άλλο. Είπε ο Χριστός ότι: “Μείζονα ταύτης αγάπην ουδείς έχει ίνα τις την ψυχήν αυτού θη υπέρ των φίλων αυτού”. Να δώσει τα όργανά του για να ζήσει κάποιος άλλος άνθρωπος”.
Για το αν η Εκκλησία μπήκε στα χωράφια της επιστήμης κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ο Αρχιεπίσκοπος τόνισε πως “όπως υπάρχουν και επιστήμονες που δηλώνουν άθεοι αλλά είναι μια προσωπική τους πεποίθηση, δεν μπορούν να το στηρίξουν στην επιστήμη τους- έστω και αν το δηλώνουν με σκοπό να παρασύρουν και άλλους στην αθεΐα τους- το ίδιο υπάρχουν και θρησκευόμενοι άνθρωποι οι οποίοι δεν μπορούν να δεχτούν τα αποτελέσματα της επιστήμης. Είναι μια προσωπική τους υπόθεση.
Είναι επικίνδυνο δεν το δέχεται η Εκκλησία αλλά θεωρεί ότι είναι προσωπική υπόθεση αυτών των ανθρώπων. Γι αυτό και καλέσαμε πολλές φορές η Εκκλησία της Κύπρου και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος κάλεσε τους ανθρώπους, να χρησιμοποιήσουν το δώρο που προσφέρει η επιστήμη για να προστατεύσουν την υγεία τους. Όταν ο Χριστός θεράπευε ασθενείς και όταν ανάσταινε νεκρούς, έδινε το μήνυμα ότι είναι υπέρ της υγείας, υπέρ της μακροζωίας, υπέρ της ζωής και όχι του θανάτου. Επομένως, δεν θέλουμε άλλο καλύτερο παράδειγμα από τον ίδιο τον Χριστό”.
Στο τελευταίο ερώτημα τι ονειρεύεται να προσφέρει στον τόπο αυτό και πως θέλει να τον θυμούνται οι άνθρωποι, ο Αρχιεπίσκοπος Γεώργιος επεσήμανε πως “δεν θα ήθελα να πω μεγάλα πράγματα. Να πω ότι από την στιγμή που ανέλαβα αυτό το αξίωμα με συνθλίβει η συναίσθηση του καθήκοντος και της παράδοσης της Κυπριακής Εκκλησίας. Οι τόσοι πολλοί Προκαθήμενοι που άλλοι με τη ζωή τους την ίδια, την εθυσίασαν, άλλοι με τις εξορίες τους, άλλοι με τα κακοπαθήματά τους κράτησαν τον τόπο ελληνικό και τον οδήγησαν να βγει από την τουρκοκρατία, από την αγγλοκρατία, κλπ να βγει σε μια υποφερτή ίσως στην αρχή ανεξαρτησία. Αν συμβάλλω και εγώ ώστε να κρατηθεί ο τόπος ελληνικός και να δημιουργηθούν και οι προϋποθέσεις για την απελευθέρωση του τόπου, θα είναι το μόνο, το καλύτερο πράγμα που θέλω”.