Με τα χαράς ευαγγέλια της Γεννήσεως του Χριστού και το δοξαστικό ύμνο των αγγέλων και το ειρηνοποιό τους άγγελμα, μας καλεί η ιερή υμνολογία της Εκκλησίας μας να συνεορτάσομε τα Χριστούγεννα τονίζει στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ευγένιος.
“Ιδιαίτερα εφέτος που ηχούν πολύ έντονα τα τύμπανα του πολέμου και που καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες απάνθρωπων και ανάδελφων συμπεριφορών, να αναρωτηθώ μαζί σας, εάν όντως έχει γίνει αποδεκτό από την ανθρωπότητα το Ευαγγέλιο της ειρήνης και της αγάπης, αν πιστεύομε πραγματικά στον Χριστό και στο μυστήριο της Εκκλησίας Του, που το κηρύττει διαχρονικά”, υπογραμμίζει.
Αναλυτικά το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Κρήτης για τα Χριστούγεννα
«Τα σύμπαντα σήμερον χαράς πληρούνται· Χριστός ετέχθη εκ της Παρθένου».
«Δόξα εν υψίστοις θεώ και επί γης ειρήνη».
Με τα χαράς ευαγγέλια της Γεννήσεως του Χριστού και το δοξαστικό ύμνο των αγγέλων και το ειρηνοποιό τους άγγελμα, μας καλεί η ιερή υμνολογία της Εκκλησίας μας να συνεορτάσομε τα Χριστούγεννα. Με τις δύο αυτές λέξεις, Ειρήνη και χαρά, φανερώνεται το τέλος δηλαδή σκοπός και το αποτέλεσμα της θείας Ενανθρωπήσεως, κατά την οποία «ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» (Ιωάν. 1,14).
Αγαπητά μου παιδιά,
Με το μήνυμα αυτό των Χριστουγέννων και με αισθήματα αγάπης και πατρικής στοργής επιθυμώ να εναγκαλισθώ και να ασπασθώ όλους Σας αυτήν την μεγάλη ημέρα και να Σας απευθύνω ένα λόγο καρδιακό, εόρτιο και ευχετικό. θέλω, ιδιαίτερα εφέτος που ηχούν πολύ έντονα τα τύμπανα του πολέμου και που καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες απάνθρωπων και ανάδελφων συμπεριφορών, να αναρωτηθώ μαζί σας, εάν όντως έχει γίνει αποδεκτό από την ανθρωπότητα το Ευαγγέλιο της ειρήνης και της αγάπης, αν πιστεύομε πραγματικά στον Χριστό και στο μυστήριο της Εκκλησίας Του, που το κηρύττει διαχρονικά.
«Ο θεός της ειρήνης και Πατήρ οικτιρμών, της μεγάλης βουλής Αυτού τον Άγγελον, ειρήνην παρεχόμενον, απέστειλεν ημίν», και ενώ θα έπρεπε να κυριαρχεί η ειρήνη, η χαρά, η αγάπη, η ενότητα και η ελπίδα στους ανθρώπους, ως αδελφούς και παιδιά του ενός Πατέρα θεού, αντικρύζομε παντού μίση, φθόνους, διχόνοιες, αδικίες, πόνους, δολοφονίες, οι οποίες εν τέλει, γίνονται αυτοκτονίες του ίδιου μας του εαυτού. Αντί της ειρήνης υπάρχει ακαταστασία και αντί της χαράς κυριαρχούν ο πόνος και η αναστάτωση.
Λαοί δοκιμάζονται από συγκρούσεις, συχνά και εμφύλιες, πόλεμοι που είτε γίνονται με όπλα, είτε κρύβονται πίσω από διακρίσεις και φτώχεια, πόλεμοι που χαρακτηρίζονται υβριδικοί ή προοιωνίζονται ως παγκόσμιοι, γεμίζουν τις ψυχές μας ανασφάλεια. Γίνεται φανερό πως, η φιλαδελφία έχει δώσει τη θέση της στη μισαδελφία και τα σημάδια από εκδηλώσεις βίας, αμαυρώνουν την εικόνα της κοινωνίας που φαίνεται να μην ειρηνεύει και να μην χαίρεται πραγματικά. Το βλέπομε, δυστυχώς, το φαινόμενο αυτό να εισχωρεί ακόμα και στις οικογένειες και στα σχολεία μας και προβληματιζόμαστε πολύ.
Η ρίζα όλων αυτών, το γνωρίζομε και ας μην το παραδεχόμαστε κάποιοι, βρίσκεται στην πνευματική κρίση που διέρχεται η ανθρωπότητα, δηλαδή στην απομάκρυνση του ανθρώπου από τον θεό, στην απόρριψη της αγάπης του θεού και στην αυτοθέωση του ανθρώπου, στην προσκύνηση του «αυτειδώλου» του, κατά την λέξη που χρησιμοποιεί ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης, που φανερώνει την πνευματική ασθένειά μας.
Στην ταραγμένη αυτή πραγματικότητα, η Ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού αποτελεί το αντίδοτο σε κάθε δηλητηριώδη λογισμό θλίψης, απελπισίας και φόβου και έρχεται ως πηγή αληθινής χαράς, φωτός, ελπίδας και ειρήνης, να φωτίσει, να ειρηνεύσει και να πληρώσει από χαρά τις ζωές μας.
Αυτό μας καλεί να ζήσομε ξανά σήμερα η Εκκλησία μας, να γονατίσομε, δηλαδή, στο Βηθλεεμικό σπήλαιο, να δούμε πως ο Χριστός γεννιέται μέσα στην ταπείνωση της φάτνης για να καταδείξει πως η δική Του ειρήνη δεν έρχεται με την κοσμική δύναμη, η δική Του εξουσία δεν είναι εκ του κόσμου τούτου, δεν στηρίζεται σε στρατιώτες και όπλα, αλλά έρχεται με την κένωση, τη θυσία και την αγάπη. Η ειρήνη που προσφέρει ο Άρχοντας της ειρήνης (Ησ. 9,6) είναι η συμφιλίωση με τον θεό, το συνάνθρωπο, με τον ίδιο μας τον εαυτό τελικά.
Αυτή η ειρήνη μπορεί να γαληνέψει και να μεταμορφώσει τον κόσμο ολόκληρο. Χωρίς αυτή όλες οι σχέσεις των ανθρώπων συνεχίζουν να στηρίζονται στην ιδιοτέλεια, καθώς απουσιάζει από αυτές η αληθινή αγάπη. Οι στολισμοί, που απατηλά προσπαθούν να κρύψουν την πραγματικότητα, οι εορταστικές εκδηλώσεις από τις οποίες συχνά απουσιάζει ο Εορτάζων και το Ευαγγέλιό Του, οι ευχές για αγάπη, ειρήνη και ευτυχία χωρίς Εκείνον που έχει τη δύναμη να τις προσφέρει, δεν εκφράζουν το αληθινό πνεύμα των Χριστουγέννων.
Μόνο αν μάθομε να συνοδοιπορούμε, να συνδράμομε, να συμπαραστεκόμαστε, να συγχαίρομε και να συμπάσχομε, αν επιτέλους μάθομε να συγχωρούμε, να ειρηνεύομε και να αγαπάμε, μόνο τότε θα κατανοήσομε πως τα Χριστούγεννα δεν είναι απλώς μία εορτή, αλλά μία πρόσκληση και πρόταση ζωής, αληθινής ζωής.
Αγαπητά μου παιδιά,
Ο Χριστός μας καλεί να εργασθούμε πνευματικά, να κάνομε φάτνη την καρδιά μας για να γεννηθεί μέσα της, να δώσομε τόπο και χρόνο για Εκείνον και σε Εκείνον, ο Οποίος ως βρέφος γεννάται, αλλά ως θεός αποκαλύπτεται σε καθέναν που Τον πιστεύει και Τον αναζητά. Μας καλεί να εργασθούμε για να έλθει η δική Του ειρήνη και καταλλαγή στον ανειρήνευτο κόσμο μας.
Αν ανταποκριθούμε στην πρόσκλησή Του αυτή και όσο περισσότερο γίνει η Ζωή Του ζωή μας, τόσο περισσότερο το Φως Του θα λάμπει μέσα από εμάς και θα εξακτινώνεται για να νικήσει τα σκοτάδια του κόσμου, τόσο περισσότερο η Αγάπη Του θα θεραπεύει τα ψυχικά μας έλκη και τραύματα και θα επουλώνει τις πληγές που συσσωρεύσαμε στο σώμα της ανθρωπότητας. Αν, λοιπόν, θέλομε να είμαστε κοντά Του, δεν έχομε παρά να μιμηθούμε τους Μάγους, που με προθυμία Τον πλησίασαν, με ευλάβεια Τον υποδέχθηκαν και με ταπείνωση Τον προσκύνησαν και να Του προσφέρομε όπως επισημαίνει ο Ιερός Χρυσόστομος- αντί για χρυσό, λιβάνι και σμύρνα, την καρδιά μας και τη μετάνοιά μας.
Με αυτές τις σκέψεις που γίνονται ταυτόχρονα ευχές και προσευχές μου για όλους εσάς και από μέρους του Σεβασμιωτάτου προκατόχου μου, Αρχιεπισκόπου Ειρηναίου, ο οποίος προσευχητικά, υπομένει την ασθένειά του, εύχομαι το Φως της θείας Ενανθρωπήσεως να καταυγάζει τις υπάρξεις μας, να μας κάνει φορείς της Ειρήνης Του με την ουσιαστική μετοχή μας στην Εκκλησία, να μεταμορφώνει τη ζωή μας και να ζωοποιεί τον κόσμο με τη ΧάρηΤου.
Είθε να διέλθετε τις Άγιες αυτές ημέρες με πνευματική ευφροσύνη, με πραγματική χαρά και αυτή η χαρά να είναι πάντοτε συνοδοιπόρος στη ζωή μας.
Χρόνια πολλά, ειρηνοβράβευτα και ευλογημένα.
Ειρήνη υμίν. Ειρήνη πάσι.
«Χριστός εστιν η ειρήνη ημών» (Εφεσ. 2,14).