Η ενιαία λύση είναι δυνατόν να σημαίνει: 1ον κοινή και αδιαπραγμάτευτη πίστη στην ουσία του Μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου, «καθιστών ημάς‚ βασιλείας ουρανών πλήρωμα», και μάλιστα από τον χρόνο του Μυστικού Δείπνου αδιάκοπα και αναμφισβητητα μέχρι σήμερα και 2ον ότι ο τρόπος της μεταδόσεως της Θείας Κοινωνίας δύναται να πραγματοποιείται σύμφωνα με τις ποιμαντικές ανάγκες των πιστών αναλόγως με τα μέτρα, τα οποία σε χρόνους ανάγκης και κρίσεων επιβάλλονται στις διάφορες χώρες.
Η εφαρμογή του τρόπου αυτού μπορεί να πραγματοποιηθεί χρησιμοποιούντες και την εκκλησιαστικήν Οικονομίαν όπου δεί χρονικά ή τοπικά, με αλληλοσεβασμό και χωρίς να καταδικάζεται η μία ή η άλλη εκκλησιαστικά προτεινόμενη μορφή.
Οι λύσεις αυτές βασίζονται και σε παραδόσεις αιώνων της Εκκλησίας μας, τις οποίες μας έχουν παραδόσει οι εκάστοτε Άγιοι πατέρες μας της κάθε εποχής, λύσεις οι οποίες έχουν εφαρμοσθεί κατά διάφορα χρονικά διαστήματα και σε διαφορετικές κατά Τόπους Εκκλησίες.
Η μία παράδοση είναι περίπου της πρώτης χιλιετίας, η άλλη παράδοση της δευτέρας χιλιετίας. Και οι δύο παραδόσεις είναι των Αγίων Πατέρων και της Εκκλησίας μας.
Τούτο σημαινει, ότι δεν είναι πάντοτε και παντού αναγκαία η πλήρης ομοιομορφία του τρόπου μεταδόσεως της Θείας Κοινωνίας. Όπου και όταν χρειάζεται μπορεί να ληφθεί και η ανάλογη απόφαση, ή προσωρινά, ή μόνιμα, ή και διατηρώντας τον γνωστό και σύγχρονό μας τρόπο. Για θέματα πίστεως και τάξεως επικαλούμεθα συνήθως την διδασκαλία και την πράξη της πρωτης χιλιετίας.
Πάντα όμως η Εκκλησία αντιμετώπιζε νέα και επίκαιρα προβλήματα με ανάλογες νέες λύσεις, όχι μόνον στα ποιμαντικά, αλλά ακόμα και στα πιο κεντρικά δογματικά θέματα των διαφόρων εποχών και με Οικουμενικές Συνόδους.
Η Εκκλησία είναι ένας ζωντανός και ελεύθερος οργανισμός ζων και αυξάνων εν Αγίω Πνεύματι.