Η Εκκλησία του Χριστού πορεύεται στους αιώνες πάνω στο αίμα και τη θυσία των μαρτύρων της. Αυτή η πορεία είναι αδιάκοπη, από τη σταύρωση του Ιησού μέχρι τους μάρτυρες της σύγχρονης εποχής, όπως ο Μητροπολίτης Χαλεπίου Παύλος. Η μαρτυρία του, ανεξαρτήτως της φυσικής του τύχης, είναι ήδη ζωντανή στα θεμέλια της πίστης μας. «Καὶ ὅτε ἤνοιξε τὴν πέμπτην σφραγῖδα, εἶδον ὑποκάτω τοῦ θυσιαστηρίου τὰς ψυχὰς τῶν ἐσφαγμένων διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ διὰ τὴν μαρτυρίαν τοῦ ἀρνίου ἣν εἶχον» (Αποκ. 6:9).
Ο Μητροπολίτης Παύλος, μαζί με τον συνοδοιπόρο του Μητροπολίτη Ιωάννη, απήχθησαν την 22α Απριλίου 2013. Οι ημέρες της απαγωγής τους έχουν πλέον γίνει χιλιάδες, όμως η θυσία τους φωτίζει τον δρόμο της πίστης. Είτε ζουν σε φυλακές είτε έχουν ήδη παραδώσει το πνεύμα τους, η μαρτυρία τους είναι ανεξίτηλη.
«Μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ.» (Ιω. 15:13). Ο Παύλος πρόσφερε όλη του τη ζωή στην υπηρεσία του Χριστού και της Εκκλησίας. Η αγάπη του για τον Θεό και τους ανθρώπους είναι πηγή έμπνευσης, γιατί υπηρέτησε με αυταπάρνηση, ταπεινότητα και ανιδιοτέλεια.
Η μαρτυρία των μαρτύρων της πίστης δεν είναι απλώς μαρτυρία αίματος. Είναι μαρτυρία φωτός και ζωής, όπως μας δείχνει το ίδιο το Ευαγγέλιο: « οὐκ ἦν ἐκεῖνος τὸ φῶς, ἀλλ’ ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτός.» (Πραξ. 1:8). Ο Παύλος, ως σύγχρονος μάρτυρας, βαδίζει στον ίδιο δρόμο που βάδισαν οι πρώτοι Απόστολοι, θυσιάζοντας τα πάντα για τη δόξα του Χριστού.
Οι φήμες γύρω από την τύχη του ποικίλλουν. Άλλοτε τον θέλουν ζωντανό σε κάποια μυστική φυλακή και άλλοτε να έχει ήδη μαρτυρήσει. Όμως η Εκκλησία δεν μετρά τη ζωή του μάρτυρα με τις ανθρώπινες προσδοκίες. Ο Παύλος έχει ήδη αναδειχθεί μάρτυρας της πίστης μέσα από την ανυποχώρητη στάση του. «μακάριοι οἱ νεκροὶ οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντες ἀπ᾿ ἄρτι. ναί, λέγει τὸ Πνεῦμα» (Αποκ. 14:13).
Η Εκκλησία χωρίς μάρτυρες δεν υπάρχει. Το αίμα των μαρτύρων είναι ο σπόρος που αναγεννά τη ζωή της πίστης. Ο Παύλος, είτε εν ζωή είτε στην αιωνιότητα, συνεχίζει να μαρτυρεί τον Χριστό με την αγάπη, την υπομονή και την αυταπάρνησή του.
Οι ευχές του Ιερομάρτυρα Παύλου συνοδεύουν το ποίμνιό του και ενισχύουν την πίστη μας. Όπως ψάλλουμε καθημερινά στις προσευχές μας: «Δι’ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς». Αυτή η δέηση δεν είναι μόνο λόγος, αλλά και αλήθεια που ενώνει τους ζώντες και τους κεκοιμημένους στην κοινότητα της αγάπης του Χριστού.
Η μαρτυρία του Παύλου υπενθυμίζει πως ο Χριστιανισμός είναι πορεία θυσίας και αυταπάρνησης. -Ὁ νικῶν κληρονομήσει τὰ πάντα- «ὁ νικῶν, ἔσται αὐτῷ ταῦτα, καὶ ἔσομαι αὐτῷ Θεὸς καὶ αὐτὸς ἔσται μοι υἱός.» (Αποκ. 21:7), λέει η Αποκάλυψη, και η νίκη αυτή έρχεται μέσα από την πίστη, όχι την κοσμική αναγνώριση.
Δεν έχει σημασία αν τα λείψανά του βρεθούν. Σημασία έχει πως η μνήμη του είναι ζωντανή, μια φλόγα που φωτίζει την Εκκλησία. Η θυσία του Παύλου μάς καλεί να παραμείνουμε σταθεροί στον δρόμο της πίστης, με θάρρος και εμπιστοσύνη στον Θεό. Γιατί, όπως είπε ο Κύριος: «Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμὲ πρῶτον ὑμῶν μεμίσηκεν.» (Ιω. 15:18).
Ας έχουμε πάντα στο νου και την καρδιά μας τη μνήμη και την ευχή του Μητροπολίτη Παύλου, του οποίου η μαρτυρία είναι φωτεινός φάρος στην πορεία της Εκκλησίας μέσα στον κόσμο. Η αγάπη του, κραταιά ως θάνατος, μας δείχνει πως η πίστη δεν καταβάλλεται, αλλά θριαμβεύει μέσα από τη θυσία και την αγιότητα.
Ο κ. Μπασσάμ Αζάρ είναι επιχειρηματίας, απόφοιτος της Θεολογικής Σχολή του ΕΚΠΑ