Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024 | 11:26

Καιρός του ποιήσαι

Του ιδίου συγγραφέα:

“Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται,οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε”, ψάλλει για μια ακόμα φορά η Εκκλησία, επ’ ευκαιρία της εισόδου μας στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, προσκαλώντας ουσιαστικά τον κάθε άνθρωπο να εισέλθει στο “δοκιμαστήριο” των προσωπικών του αστοχιών και αντοχών και να αναμετρηθεί μαζί τους πορευόμενος ημέρα με την ημέρα, βήμα προς βήμα στο λυτρωτικό τέλος του “σταδίου”, που δεν είναι άλλο από το Πάθος και την Ανάσταση του Κυρίου μας.

Μας καλεί να ενεργοποιηθούμε, ψυχή τε και σώματι, όχι για να καταπονέσουμε τον εαυτό μας ενοχικά, ούτε από την άλλη μεριά να νομίσουμε ότι θα επιτελέσουμε κάτι σπουδαίο με την όποια αγωνιστικότητα ο κάθε πιστός πορεύεται αυτή την περίοδο, αλλά για να μας προετοιμάσει να βιώσουμε τον ερχομό του Νυμφίου, το Πάθος του Εσταυρωμένου και την χαρά του Αναστάντος Χριστού όσο το δυνατόν πιο απαλλαγμένους από τα βαρίδια αυτού του κόσμου, που μας κρατάνε ερμητικά προσκολλημένους στην εκπτωτική ατομικότητά μας και την ζοφερότητα της ενδοκοσμικής εφημερότητας.

Η Εκκλησία καλεί τους πάντες να προετοιμαστούμε για μια “άλλου είδους” πραγματικότητα, αρχής γενομένης την Κυριακή του Πάσχα, και για αυτό εντείνει τους πνευματικούς της μηχανισμούς, με τη νηστεία, τις ιερές Ακολουθίες, την καταλλαγή, την συγχωρητικότητα, την ανοχή, τη συστολή, με σκοπό αυτή η νέα ένδοξη πραγματικότητα να μας βρει πιο ανάλαφρους, τόσο στη ψυχή, όσο και το σώμα, με λιγότερους ρίπους και λεκέδες, που αμαυρώνουν την “εικόνα” μας και σκοτεινιάζουν το δρόμο της προοπτικής μας.

Δεν είναι στερητικό το στάδιο της Αγίας Τεσσαρακοστής. Δεν πρέπει να νοείται σαν μια αυστηρή, με τη στενή έννοια του όρου, περίοδος προετοιμασίας. Είναι συλλογική πρόσκληση ανανέωσης. Ανανέωσης με τους εαυτούς μας και με τους συνανθρώπους μας. Πως θα συμμετάσχουμε σε κάτι τόσο καινοτικά Λαμπρό αν πρωτίστως δεν έχουμε αλλάξει. Αν δεν έχουμε, έστω, προσπαθήσει.

Η ιερά Περίοδος, που ανοίγει τις πύλες της, δεν είναι κάτι μίζερο και σκληρό, όπως ένας εμπειρικά άγευστος θα μπορούσε να ισχυριστεί. Είναι η διαδικασία ενός δροσερού “λουτρού”, που μας δίνει τη δυνατότητα να καθαρίσουμε τους “δερμάτινους χιτώνες”, μας και με την χάρη του Θεού να λαμπρύνουμε  “την στολήν της ψυχής” μας, ώστε ο τερματισμός στο σκοπό μας να μας αναδείξει πρωταθλητές, όχι κολακευτικά για την ικανοποίησή μας, αλλά χάριν της θυσιαστικής αγάπης του Δημιουργού μας και της ζωτικής ανατροπής που μας δώρισε.

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ