Παρότι η πανδημία μας βρίσκει στην περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής και στην έναρξη αυτής, η Αγία μας Εκκλησία δεν σταματά να μας καλεί στο άνοιγμα του ένδοξου “σταδίου των αρετών” και να μας δείχνει την αφετηρία ενός ωραίου, ευγενικού και λεβέντικου αγώνα στην προσπάθεια μας για αποκατάσταση της σχέσης μας με τον Θεό. Σ’ αυτή την γενική πρόσκληση μας καλεί όλους να πορευθούμε σε δρόμο που φαντάζει δύσκολος αλλά στην ουσία είναι η λεωφόρος της επίτευξης του στόχου που είναι η σχέση μας μαζί Του.
Τα πάντα φωνάζουν στην καθημερινότητα μας, στην κοινωνία μας, στην φιλία μας, στην συζυγία μας, στην σχέση μας με τα παιδιά μας και ό,τι παλιό ή νέο εμφανίζεται στη ζωή μας, πως η αφροσύνη δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο στην καταρράκωση και η όποια παραπλάνηση μας , σε φρικτές ερημιές που μας οδηγούν στην θλίψη και την κατάθλιψη. Έρχεται λοιπόν η Εκκλησία με την θεραπευτική της για άλλη μια φορά να μας δώσει την συνταγή της νηστείας, της εξομολόγησης, της ελεημοσύνης και της φλογερής προσευχής με σύνθημα αν θα μπορούσαμε να πούμε “τώρα είναι καιρός εν νηστεία και κλαυθμώ”. Δηλαδή, ο ξερός αγρός της ψυχής να ποτιστεί με δάκρυα μετανοίας ώστε να καλλιεργηθούν σε αυτήν οι σπόροι της ταπείνωσης και της ευλογημένης υπομονής.
Καιρός αγώνα ανοίγεται μπροστά μας και αν αναλογιστεί κανείς ότι πρέπει να παλέψουμε με “τας αρχάς του σκότους του αιώνος τούτου”, πρόκειται για έναν δύσκολο αγώνα που θα χρειαστούμε την συμμαχία Αυτού που μας καλεί στην σχέση. Καθαρά πνευματικός αγώνας με παροχές πνευματικών όπλων όπως η νηστεία και η προσευχή, δύο δυνατά όπλα “προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων” που η εμπειρία της Εκκλησίας τα προτείνει αφού όλοι οι αγωνιστές κατά της αμαρτίας πέτυχαν το ποθούμενο γι’ αυτούς, δηλαδή την αποκατάσταση της σχέσης.
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε για αυτά τα όπλα, πάμπολλες αναφορές των Πατέρων της Εκκλησίας μας για την σπουδαιότητα των αρετών της νηστείας και της προσευχής. Ωστόσο, καλό θα ήταν σαν άσκηση και υποστήριξη την περίοδο που ανοίγεται μπροστά μας να βλέπουμε πως ο κάθε πνευματοφόρος πατέρας δίνει την δική του εμπειρία για αυτόν τον αγώνα.
Η νηστεία δεν γίνεται για τον Θεό όπως λανθασμένα έχουν πολλοί πιστοί στο μυαλό τους. Είναι μια θυσία με την οποία επιτυγχάνουμε τον αγιασμό μας, ένα είδος κάθαρσης για την σπουδαία συνάντηση, όπως για παράδειγμα έχουμε μέσα από την Αγία Γραφή τους Ισραηλίτες οι οποίοι για να πλησιάσουν όχι απλά τον ίδιο τον Θεό αλλά το Όρος Σινά, πάνω στο οποίο φανερώθηκε ο Κύριος, νήστευσαν για τον καθαρισμό τους.
Εδώ λοιπόν ο καιρός έφτασε και εμείς να ζητήσουμε την βοήθεια Του, να περάσουμε το στάδιο της “αμώμου νηστείας”, αγωνιζόμενοι τον καλό αγώνα ώστε να γιορτάσουμε καθαροί, αγιασμένοι κατά την δυνατότητα του ο καθένας τα σωτήρια Πάθη και την λαμπροφόρο Ανάστασή Του.
Καμία πανδημία, καμία ασθένεια, κανένα πάθος δεν είναι προϊόν το οποίο προέρχεται από έναν οργισμένο Θεό.
Αντίθετα και κατά αναλογία της επιθυμίας κάποιου για πραγματική συμμαχία μαζί Του, γίνεται ο κύριος αρωγός της προσπάθειας κατά της φθοράς και του θανάτου, κυρίως σε πνευματικό επίπεδο και φανερώνεται ο Θεός της σχέσης από τον οποίο λάβαμε την τιμητική για το ανθρώπινο γένος πρόσκληση.
Την μετάνοια μου ενώπιον σας. Καλή και ευλογημένη Σαρακοστή!