Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά
(Λουκά ιη΄18 – 27)
Σήμερα, ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας παρουσιάζει μια συζήτηση, ένα διάλογο, μεταξύ του Κυρίου Ιησού Χριστού και ενός Ιουδαίου πλουσίου άρχοντα.
Ο πλούσιος Ιουδαίος πλησιάζει τον Χριστό και προσπαθεί να τον «πειράξει», να τον ειρωνευτεί. Υποβάλλει ένα «πονηρό» ερώτημα σχετικά με τη σωτηρία του, χωρίς να περιμένει όμως την εξέλιξη και το αποτέλεσμα που θα είχε η συζήτηση μεταξύ τους … «Διδάσκαλε αγαθέ, τί ποιήσω ίνα ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;».
Στο παραπάνω ερώτημα του πλουσίου, ο Κύριος δίνει την εξής απάντηση : «Γνωρίζεις τις εντολές! Να μη μοιχεύεις, να μη φονεύσεις, να μην κλέψεις, να μην ψευδομαρτυρήσεις, να τιμάς τον πατέρα και τη μητέρα σου».
Ο πλούσιος άρχοντας ακούει προσεκτικά τα λόγια του Χριστού και απαντάει, με περισσή αφέλεια, πως όλα αυτά που μου λες τα έχω φυλάξει από τότε που ήμουν νέος.
Ο Κύριος, ως παντογνώστης, γνωρίζει τα κρύφια της καρδίας του συνομιλητή του, γνωρίζει τις σκέψεις και τις επιθυμίες του, γιʼαυτό συνεχίζει: «ένα σου λείπει ακόμη! Να πουλήσεις όλα όσα έχεις στην κατοχή σου και να τα διανείμεις στους φτωχούς, με αυτό τον τρόπο θα αποκτήσεις αληθινό θησαυρό στον ουρανό, επιπλέον δε, να με ακολουθήσεις ως μαθητής μου, συμμορφούμενος πάντοτε προς όσα το παράδειγμά μου και η διδασκαλία μου θα σε διδάσκουν».
Οι λόγοι του Κυρίου δημιουργούν αφάνταστη στενοχώρια στον πονηρό και φιλάργυρο Ιουδαίο. Δυστυχώς, ο πλούτος τον έχει τυφλώσει πνευματικά και δεν επιθυμεί να εγκαταλείψει τα υλικά στοιχεία στα οποία είναι προσκολλημένος με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί περίλυπος και σιωπηλός, απρόθυμος να ακολουθήσει τις υποδείξεις του Μεγάλου Διδασκάλου
Ο πλούσιος άρχοντας της Ευαγγελικής περικοπής τηρούσε ορισμένες από τις εντολές του Μωσαϊκού Νόμου και είχε τη βεβαιότητα ότι θα κατακτούσε την αιώνια ζωή, όμως εσωτερικά ήταν πνευματικά φτωχός, απροετοίμαστος, λίγος.
Ο άρχοντας δεν επιθυμούσε να θυσιάσει τα υλικά, τα φθαρτά, τα πρόσκαιρα, τα απατηλά και πολύ περισσότερο δεν είχε τη δύναμη να παραδοθεί στον Θεό ολοκληρωτικά.
Ο πλούσιος Ιουδαίος δε μπορεί να επιλέξει ανάμεσα στον Θεό και στα υλικά αγαθά, γιʼαυτό δε θυσιάζει απολύτως τίποτα για τον Θεό και παραμένει δέσμιος και δούλος της φθοράς και της ύλης που τον οδηγεί στην απομάκρυνση από τη Χάρη του Δημιουργού.
Ο Ιουδαίος άρχοντας πιστεύει ότι η σωτηρία που αναζητά είναι το αποτέλεσμα ορισμένων καλών εξωτερικών πράξεων, γιʼαυτό προσεγγίζει τον Χριστό για να λάβει συγκεκριμένες οδηγίες και συμβουλές καλής συμπεριφοράς.
Ο πλούσιος προφανώς πίστευε, ότι η τυπική εφαρμογή αυτών των κανόνων στη ζωή του θα τον έκανε ανώτερο άνθρωπο, ξεχωριστό ενώπιον του Θεού και των συνανθρώπων του, όμως ο ίδιος βίωνε μια κατάσταση πνευματικής ψευδαισθησίας την οποίαν οικοδομούσε πάνω στον υλικό πλούτο και όχι στη Χάρη του Θεού.
Οι επιδιώξεις του πλουσίου είναι καθαρά εγωκεντρικές. Ο ίδιος επιθυμεί την απόκτηση της αιωνιότητας με μοναδικό σκοπό την απόλαυση των υλικών αγαθών που έχει συλλέξει στη γη και όχι την ουσιαστική σωτηρία του.
Ο πλούσιος Ιουδαίος της σημερινής Ευαγγελικής διήγησης είναι ένας άνθρωπος με επιφανειακή θρησκευτικότητα, εξωτερικά νομοταγής όμως πνευματικά ανώριμος και ανέτοιμος αφού στην κρίσιμη στιγμή της κλήσης του από τον Χριστό απομακρύνεται απογοητευμένος.
Ο Θεός επιθυμεί τη σωτηρία όλων των ανθρώπων, όμως αυτή η σωτηρία πραγματοποιείται μόνο όταν δημιουργηθεί και καλλιεργηθεί μια σχέση αληθινή με Εκείνον.
Ο Θεός επιθυμεί τη σωτηρία όλων, γιʼαυτό καλεί και προσκαλεί τους πάντες να πορευθούν προς Αυτόν και να συμπορευθούν μαζί Του.
Ο Κύριος επιθυμεί τη σωτηρία όλων, γιʼαυτό τονίζει στον πλούσιο Ιουδαίο και κατʼ επέκταση σε όλο το ανθρώπινο γένος, το… «δεύρο ακολούθει μοι».
Η σωτηρία του ανθρώπου και η απόκτηση της Ουράνιας Βασιλείας δεν επιτυγχάνεται μέσω καλών εξωτερικών πράξεων και συμπεριφορών αλλά με την ειλικρινή σχέση μεταξύ ανθρώπου και Θεού.
Αγαπητοί μου.
Το παράδειγμα του Κυρίου Ιησού Χριστού είναι μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία. Η αγάπη Του προς τον άνθρωπο είναι άμετρη και άκρως θυσιαστική και φανερώνεται στο εκούσιο μαρτύριό Του πάνω στο Σταυρό αλλά και στην Ανάστασή Του.
Ο άνθρωπος για να προχωρήσει και να προκόψει πνευματικά δεν αρκεί να ακούει μόνο το λόγο του Θεού και να εφαρμόζει ορισμένες από τις εντολές Του.
Ο άνθρωπος για να προκόψει πνευματικά και να σωθεί πρέπει να βιώσει την «καλή αλλοίωση», να αλλάξει σκέψη και τρόπο ζωής και αυτό θα το καταφέρει μόνο όταν αφιερωθεί ολοκληρωτικά στη Χάρη του Θεού, όταν εφαρμόσει εμπράκτως την υπόδειξη του Κυρίου… «δεύρο ακολούθει μοι».
Ας Τον ακολουθήσουμε φίλοι μου!
Σε μια πορεία μυστηριακή, πνευματική, μετανοίας, που έχει τελικό προορισμό την ποθούμενη λύτρωση και σωτηρία, την κληρονομιά της αιώνιας ζωής… «ίνα ζωήν αιώνιον κληρονομήσω».