Κυριακή Ε΄ Ματθαίου
(Ματθ. η΄ 28, θ΄ 1)
Σήμερα, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας αναφέρει ότι ο Χριστός βρίσκεται στη χώρα των Γεργεσηνών.
Εκεί, συναντά δύο εξαθλιωμένους, επιθετικούς, επικίνδυνους υπό την επήρεια του δαίμονα ανθρώπους.
Η όψη τους είναι τρομακτική, γιʼαυτό το λόγο κανένας δεν τολμάει να περάσει από την περιοχή των μνημάτων όπου ζουν.
Όταν είδαν τον Ιησού Χριστό να περνάει από το μέρος που ζούσαν ταράχτηκαν, φοβήθηκαν, άρχισαν να ουρλιάζουν, να φωνάζουν δυνατά προς Αυτόν ότι η παρουσία Του τους βασανίζει.
Ο διάβολος γνωρίζει ότι δε μπορεί να αντιμετωπίσει τον Ιησού και παρακαλεί: «Εἰ ἐκβάλλεις ἡμᾶς, ἐπίτρεψον ἡμῖν ἀπελθεῖν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων».
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός επιτρέπει στους δαίμονες να εισέλθουν στους χοίρους, οι οποίοι «τρελαμένοι» από τη δύναμη του κακού κατακρημνίζονται μέσα στη θάλασσα όπου και πνίγονται.
Οι βοσκοί των χοίρων βλέποντας τα γενόμενα ταράχτηκαν, φοβήθηκαν, θύμωσαν.
Είδαν το κοπάδι τους να πέφτει και να πνίγεται μέσα στο νερό και αυτό αποτελεί μία οικονομική καταστροφή γιʼαυτους.
Μετά από όλα αυτά τα γεγονότα, έσπευσαν στην πόλη για να εξιστορήσουν όσα είδαν και ιδιαίτερα τη θαυματουργική θεραπεία των δαιμονισμένων ανθρώπων, από τον Ιησού.
Οι κάτοικοι της πόλης όταν πληροφορήθηκαν όλα όσα συνέβησαν, πήγαν στο μέρος που βρισκόταν ο Χριστός και του ζήτησαν να φύγει αμέσως από την περιοχή τους.
Οι άνθρωποι θεώρησαν ότι ο Ιησούς Χριστός ευθύνεται για το χαμό των χοίρων, για την καταστροφή της περιουσίας των βοσκών και φοβήθηκαν ότι θα τους βρει ακόμη περισσότερο κακό.
Ο Κύριος μετά από αυτό το γεγονός έφυγε από το μέρος εκείνο, διαπιστώνοντας για μία ακόμη φορά την αχαριστία των ανθρώπων.
Η συνάντηση του Χριστού με τους δύο δαιμονισμένους ανθρώπους φανερώνει το σκοτεινό πρόσωπο του διαβόλου και αποκαλύπτει το φθονερό έργο του.
Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή είναι ιδιαίτερα διδακτική διότι αποκαλύπτει περίτρανα την ακατανίκητη δύναμη του Θεού αλλά και τη μεγάλη αγάπη Του για τον πληγωμένο και βασανισμένο άνθρωπο.
Ο διάβολος έχει αυτεξούσιο, έχει ελευθερία την οποία δεν παραβιάζει ο Θεός.
Ο διάβολος είναι πρόσωπο που ο Θεός δημιούργησε ως άγγελο φωτεινό. Όμως, όταν έχασε την κοινωνία με τον Θεό κατάντησε να γίνει πνεύμα πονηρό, επικίνδυνο, ακάθαρτο και σκοτεινό.
Ο διάβολος μισεί θανάσιμα τον άνθρωπο και όλη τη δημιουργία του Θεού. Προσπαθεί να υποδουλώσει με κάθε τρόπο τους ανθρώπους και αυτό φαίνεται καθαρά στη σημερινή Ευαγγελική διήγηση.
Μέσα στο Ευαγγελικό κείμενο φανερώνεται η αθλιότητα του δαίμονα ο οποίος επιθυμεί να κρατά τον άνθρωπο δέσμιο, εξαθλιωμένο, ρακένδυτο, πεινασμένο, απομονωμένο και απελπισμένο.
Το καταστρεπτικό έργο του περιορίζεται με την έμπρακτη αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο. Με τη φιλανθρωπία και τη μετάνοια την οποίαν πάντοτε προβάλλει η Εκκλησία ώστε ο άνθρωπος να έχει τη Χάρη και την ευλογία του Θεού στη ζωή του.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ως ο μόνος Ελεήμων και Φιλάνθρωπος, δίνει εντολή στα δαιμόνια να εξαφανιστούν, να φύγουν μακριά από τους δύο ταλαιπωρημένους ανθρώπους.
Ο Θεός διατάζει και ο διάβολος τρομαγμένος και απελπισμένος υπακούει και παρακαλεί να του δώσει την άδεια να μπει μέσα στους χοίρους που βρίσκονται εκεί κοντά.
Το θαύμα γίνεται!
Ο Ιησούς Χριστός επιτρέπει στο δαίμονα να εισέλθει στους χοίρους και αυτό το κάνει προς παραδειγματισμό των βοσκών οι οποίοι έτρεφαν παράνομα χοίρους.
Είναι γνωστό ότι ο Μωσαϊκός Νόμος δεν επέτρεπε την εκτροφή και την κατανάλωση χοιρινού κρέατος διότι θεωρούνταν ακάθαρτο.
Οι Γεργεσηνοί όμως δεν έδειξαν ευγνωμοσύνη στον Χριστό για το θαύμα της αγάπης Του, για τη θεραπεία των συνανθρώπων τους.
Δε ζήτησαν να παραμείνει κοντά τους διότι δεν είχαν αγάπη στην καρδιά τους.
Δε χάρηκαν με τη χαρά του θαύματος.
Η αισχροκέρδεια από την παράνομη εκτροφή χοίρων τους είχε τυφλώσει πνευματικά.
Το κοπάδι των χοίρων δήλωνε τον πλούτο και την ευμάρεια και ο Χριστός, σύμφωνα με αυτούς, έπληξε τα συμφέροντά τους.
Προσκολλημένοι στα χρήματα και στην παρανομία, σκληρόκαρδοι και πονηροί, οδηγήθηκαν στο σκοτάδι, στη «δαιμονοποίηση».
Έτσι, έδιωξαν τον Χριστό από τη ζωή τους.
Προτίμησαν την ύλη περισσότερο από το Πνεύμα.
Επέλεξαν τη φθορά περισσότερο από τη Χάρη του Θεού.
Διάλεξαν το χώμα και όχι τον Ουρανό.
Ο Χριστός παραμένει «ο μεγάλος ξένος».
Ο κόσμος διώχνει τον Χριστό από τη ζωή του με ποικίλους τρόπους και έτσι ο άνθρωπος παραμένει μόνος, αδύναμος, ανίσχυρος και αλύτρωτος.
Στον κόσμο κυριαρχούν τα συμφέροντα και οι κάθε λογής αντιλήψεις και μάταιες ιδεολογίες και φιλοσοφίες.
Η σύγχρονη «εξέλιξη και πρόοδος» παγιδεύει και υποδουλώνει τον άνθρωπο οδηγώντας τον σε μία τρομακτική πνευματική καταστροφή.
Η Εκκλησία του Χριστού ως ιατρείο αληθινό προσφέρει την πραγματική θεραπεία δια των Ιερών Μυστηρίων της.
Η Εκκλησία απελευθερώνει και λυτρώνει τον άνθρωπο από τη δύναμη του διαβόλου και των οργάνων του.
Φίλοι μου…
Ας παρακαλέσουμε τον Θεό και ας Του ζητήσουμε να κατευθύνει τη ζωή μας, όπως ο Μ. Βασίλειος: «κατευθύναι τα έργα των χειρών ημών προς τον σκοπόν της προς Αυτόν ευαρεστήσεως».
Ας μείνουμε κοντά Του ενωμένοι και ας προσαρμόσουμε τη ζωή μας στο θέλημά Του.
Ας θρονιάσουμε στο κέντρο της καρδιάς και της ψυχής μας τον Κύριο του κόσμου και της ιστορίας.
Έτσι, δια της κοινωνίας των Μυστηρίων και ιδιαιτέρως της Θείας Ευχαριστίας, δε θα κυριαρχήσει στη ζωή μας η ταραχή και ο πόνος, ούτε θα επικρατήσει η διαβολική απελπισία.
Έτσι, η ενότητα Ουρανού και γης θα παραμείνει άρρηκτη.
Έτσι, η σκληρότητα προς τους ανθρώπους και η αχαριστία προς τον Θεό θα είναι… ανύπαρκτη.
Ο Αρχιμανδρίτης Δημήτριος Πολιτάκης είναι ιεροκήρυκας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης