Στην υπόθεση της Μονής Σινά αναφέρθηκε για ακόμη μία φορά ο Υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης μιλώντας στην τηλεοπτική εκπομπή του OPEN «Ώρα Ελλάδος» και τους δημοσιογράφους Παναγιώτη Στάθη και Γιάννη Κολοκυθά.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτή τη μάχη τη χάσαμε; Γιατί η κριτική που δεχτήκατε ήταν ότι η ελληνική κυβέρνηση έχασε μια μάχη στη Μονή Σινά και η ιδιοκτησία έχει περάσει κανονικά στην Αίγυπτο.
Γ. ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΗΣ: Η ευκολία με την οποία λέγεται ότι χάνονται μάχες είναι είτε ματαιότητα είτε άγνοια. Δεν ξέρω τι ισχύει από τα δύο. Αλλά επαναλαμβάνω ότι όταν κάποιος θέλει να τοποθετηθεί σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, το πρώτο που οφείλει να κάνει είναι να γνωρίζει τα δεδομένα.
Δυστυχώς, προπετώς αρκετοί ανέδειξαν ζητήματα στην περίπτωση του Σινά, τα οποία δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα. Και θα μου επιτρέψετε να πω ότι οι περισσότερες ανακοινώσεις που βγήκαν δεν ήταν προϊόν μελέτης της δικαστικής απόφασης που προέκυψε, διότι η δικαστική απόφαση αυτή περιήλθε πολύ αργότερα σε σχέση με τις ανακοινώσεις. Θα σας πω πώς έχουν τα δεδομένα. Η Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Όρους Σινά βρίσκεται εκεί για 15 αιώνες.
Είναι ένα πραγματικό προπύργιο της Ορθοδοξίας, η παλαιότερη εν λειτουργία Μονή. Είναι η πρόθεση της ελληνικής πολιτείας να σταθεί δίπλα στη Μονή υπό οποιαδήποτε συνθήκη. Το ζήτημα της ιδιοκτησίας όχι μόνο των αμιγώς λατρευτικών χώρων αλλά και των πέριξ χώρων, δηλαδή των μη λατρευτικών χώρων, αγροκτημάτων, εγκαταστάσεων κτλ.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Γιατί είναι βασικά για την τροφοδοσία του μοναστηριού, όπως καταλαβαίνουμε.
Γ. ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΗΤΣ: Διότι αυτά χρησιμοποιούνται από τους μοναχούς. Η ιδιοκτησία αμφισβητείτο από μακρού χρόνου. Ξεκίνησε μια αντιδικία από την τοπική κυβέρνηση του Σινά, τη δική μας, ας το πούμε, περιφέρεια, η οποία αφορούσε ακριβώς το ζήτημα της ιδιοκτησίας. Και η κυβέρνηση του Σινά, κέρδισε πρωτοδίκως, δηλαδή χάσαμε την πρώτη δίκη.
Προέκυψε έφεση, η οποία έφεση θα έκρινε τα ζητήματα. Στον ενδιάμεσο χρόνο, κ. Στάθη, υπήρξε μια απόπειρα εξωδικαστικού συμβιβασμού. Ο εξωδικαστικός συμβιβασμός θα είχε την έννοια ότι τα μέρη παραιτούνται από την αντιδικία, έτσι ώστε να μην προκύψει η δικαστική απόφαση και να παραμείνει το status quo ως είχε. Η όποια συζήτηση έγινε ήταν πρωτίστως στη βάση αυτή.
Δεν θα μπορούσε να αποδοθεί η ιδιοκτησία στη Μονή με έναν τέτοιο εξωδικαστικό συμβιβασμό. Θα απαιτούνταν πολύ περισσότερα νομικά βήματα. Εκείνο το οποίο προέκυψε προϊόντος του χρόνου είναι μία δικαστική απόφαση, η οποία, να απλοποιήσω λίγο τα σύνθετα νομικά, περιέχει δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι αναγνωρίζει τον εις το διηνεκές λατρευτικό και ελληνορθόδοξο χαρακτήρα της Μονής. Αυτό είναι το θετικό στοιχείο, διότι ακόμη και αυτό…
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αμφισβητήθηκε αυτό;
Γ. ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΗΣ: Δεν αμφισβητήθηκε ποτέ στην πράξη, εντούτοις δεν υπήρξε και ποτέ η οποιαδήποτε κανονιστική καταγραφή της υπόστασης της Μονής.Ξέρετε, η Μονή, μολονότι υφίσταται δεκαπέντε αιώνες, δεν είχε κάποιο ειδικό καθεστώς. Θεωρείται ότι ήταν μία κοινή αρχαιότητα, όπως όλες οι αρχαιότητες της Αιγύπτου, για τις οποίες αρχαιότητες ο αιγυπτιακός αρχαιολογικός νόμος προβλέπει ότι ανήκουν στο Δημόσιο.
Το δεύτερο ζήτημα, το οποίο έθετε η απόφαση ήταν ότι η ιδιοκτησία κυρίως των πέριξ κτημάτων δεν ανήκε στην Μονή, αλλά στο αιγυπτιακό δημόσιο και δεν απέδιδε την ιδιοκτησία των λατρευτικών, ήταν πιο θολή η απόφαση σε ό,τι αφορά τους λατρευτικούς χώρους. Άρα αυτή τη στιγμή η κατάσταση βρίσκεται εκεί.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μπορεί να ανατραπεί η δικαστική απόφαση;
Γ. ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΗΣ: Θα σας πω αμέσως. Τα μεγάλα προβλήματα της Μονής κατά τη δική μου άποψη, και θέλω να πω ότι η δική μου εμπλοκή ήταν προφανώς εκ των υστέρων, σε μια προσπάθεια να μπορέσουμε με την αιγυπτιακή κυβέρνηση, με την οποία έχουμε μια στρατηγική σχέση πολύ μεγάλης σημασίας, να μπορέσουμε να βρούμε έναν τρόπο έτσι ώστε να διατηρηθεί και ο λατρευτικός χαρακτήρας και βεβαίως το status quo το οποίο προϋπήρχε.
Εκείνο το οποίο είναι το πιο κρίσιμο, θα μου επιτρέψετε να πω, κατά την άποψή μου, από τη μελέτη που έχω κάνει, είναι πρώτον η Μονή να αποκτήσει μια νομική υπόσταση. Είναι αδιανόητο δεκαπέντε αιώνες η Μονή αυτή να μην έχει την οποιαδήποτε νομική υπόσταση και να αντιμετωπίζεται όπως οποιαδήποτε άλλη αρχαιότητα στην Αίγυπτο. Αυτό δυστυχώς δεν το είχαμε καταφέρει για δεκαετίες και αιώνες.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είναι εφικτό τώρα να το διαπραγματευτείτε αυτό;
Γ. ΓΕΡΑΠΕΤΡΙΤΗΣ: Και το δεύτερο, το οποίο θα πρέπει κατά την άποψή μου να διασφαλίσουμε είναι η συνέχεια της Μονής. Είναι σημαντικό να υπάρχει καταγεγραμμένος ο λατρευτικός και ελληνορθόδοξος χαρακτήρας, αλλά θα πρέπει να είναι επίσης καταγεγραμμένος νομοθετικά ως κανόνας και η συνέχεια της Μονής. Διότι αυτή τη στιγμή εκείνο το οποίο συμβαίνει είναι ότι οι μοναχοί βρίσκονται εκεί με περιορισμένης διάρκειας θεωρήσεις.
Δυνητικά η Αίγυπτος θα μπορούσε, ανά πάσα στιγμή, να πάψει τις ανανεώσεις, οπότε εν τοις πράγμασι δεν θα υπήρχε μοναστικός βίος. Άρα για εμένα τα κρίσιμα είναι η νομική υπόσταση και η συνέχεια της Μονής και, βεβαίως, να διασφαλιστεί και η ιδιοκτησία κατά το δυνατόν των λατρευτικών χώρων. Εάν με ρωτάτε εάν αυτό μπορεί να συμβεί, η απάντηση είναι ότι βρισκόμαστε σε συζητήσεις. Το κλίμα είναι εξαιρετικό με την Αίγυπτο.
Εμείς θα υποστηρίξουμε με κάθε ικμάδα της δύναμής μας, την Μονή, όχι επειδή έχει τον ελληνορθόδοξο χαρακτήρα, αλλά επειδή αποτελεί ένα εμβληματικό σημείο του παγκόσμιου πολιτισμού, ένα μνημείο της UNESCO, το οποίο αυτή τη στιγμή δεν μπορεί με οποιονδήποτε τρόπο να αλλοιωθεί. Και θέλω να σας πω ότι το επόμενο διάστημα ευελπιστούμε ότι θα έχουμε νέα σε σχέση με το ζήτημα αυτό.
