Ἡ ἀλήθεια τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου δὲν ἔχει ὁριοθετήσεις. «Ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν» (Ρώμ. δ΄ 25).
Ὁ Roger Garaudy μαρξιστής φιλόσοφος, ἐξέχον στέλεχος τοῦ κομμουνιστικοῦ κόμματος τῆς Γαλλίας εἰς τὸ βιβλίο του «Ἀνθρώπινος λόγος» ὁμιλεῖ γιὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀποδεικνύοντας ὅτι ὁ ἀθεϊσμὸς τῶν κομμάτων δὲν συνάδει ἐνίοτε μὲ τὴν παρρησία τῆς ἀλήθειας τῶν μελῶν τους.
Γράφει: «Μέσα σ’ αὐτὸ τὸ φῶς ἡ Ἀνάσταση παίρνει ὅλο της τὸ νόημα. Ὁ Χριστὸς ἦρθε, ἀνοίγοντας ρωγμὲς σὲ ὅλα τὰ ὅριά μας. Ὁ θάνατος, τὸ ἔσχατο ὅριο τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ἰδιος ὁ θάνατος νικήθηκε.
Ἡ Ἀνάσταση αὐτὴ δὲν εἶναι θαῦμα ὅπως ἡ Ἀνάσταση, τοῦ Λαζάρου, γιατί θὰ ἦταν παράλογο νὰ ἀναστηθεῖ ὁ Χριστός γιὰ νὰ ἐπανέλθει σὲ μιὰ ζωὴ ποὺ εἶχε καὶ πάλι γιὰ τέρμα της τὸ θάνατο.
Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι ἐπάνοδος σὲ μιὰ θνητή ζωή. Ἀλλά ἡ Ἀνάσταση δὲν εἶναι οὔτε ἐπιστημονικὸ γεγονός, ἂν ἦταν μόνο ἕνα φαινόμενο κυτταρικῆς ἀναγεννήσεως, δὲ θὰ ἀναστάτωνε περισσότερο ἀπ’ ὅτι κάνει μιὰ ὁποιαδήποτε χημικὴ ἀντίδραση»
καὶ συνεχίζει «Γιατί ἡ οὐσία αὐτῆς τῆς πίστης εἶναι πῶς ὁ Χριστὸς δὲν ἀναστήθηκε γιὰ νὰ πετύχει μόνο μία ἀναβολὴ καὶ ὕστερα νὰ πεθάνει γιὰ ἄλλη μία φορά, ἀλλά ἀναστήθηκε πρῶτα-πρῶτα γιὰ νὰ ζήσει γιὰ πάντα, καὶ ἐγενόμην νεκρός, καὶ ἰδοὺ ζῶν εἰμι εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων (Ἀπόκ. Ι,18).
Ἀναστήθηκε ἔπειτα γιὰ νὰ εἶναι πρῶτος στὴ σειρὰ καὶ γιὰ νὰ μᾶς ἐμπνεύσει τὴ βεβαιότητα καὶ μεῖς ἐπίσης θὰ ζήσουμε γιὰ πάντα. Καθῆκον μου σὰν κομμουνιστὴς εἶναι νὰ τοῦ ἀποδώσω αὐτὸ τὸ πρόσωπο τῆς ἀνθρώπινης πληρότητας σὲ ὅλες τίς διαστάσεις της.
Νὰ ζῶ σύμφωνα μὲ τὸ θεμελιακό του νόμο, τὴν ἀγάπη. Ὁ Σταυρός μοῦ ἔμαθε τὶς ἀπαρνήσεις. Ἡ Ἀνάσταση μοῦ ἔμαθε τὰ ξεπεράσματα. Ναί! Εἶμαι χριστιανός!»