Έχω ξαναγράψει και στο παρελθόν πως θεολόγος δεν είμαι. Στα 23 χρόνια όμως που ασχολούμαι με το εκκλησιαστικό ρεπορτάζ κάτι λίγα, τα έχω μάθει. Ένα από αυτά λοιπόν είναι η τεράστια σημασία που δίνει η Εκκλησία, στην δύναμη της συγνώμης. Όποιος κι αν είσαι, ότι κι αν έχεις κάνει, όσους κι αν έχεις βλάψει, αν βγεις και πεις μια ειλικρινή, ουσιαστική και βγαλμένη από την ψυχή σου συγνώμη όλα μπορούν να αλλάξουν. Μια λέξη θα μου πείτε είναι, αλλά αν κρίνω από τα όσα έχω ακούσει όλα αυτά τα χρόνια από κληρικούς και θεολόγους για την δύναμη της όταν αυτή εκφέρεται με ειλικρίνεια και εκφράζει αυθεντική μεταμέλεια μπορεί να «κινήσει βουνά» όπως ακούμε συχνά να μας λένε οι κληρικοί από τους άμβωνες.
Στη Ζάκυνθο δε, έχουν μια ιδιαίτερη, ξεχωριστή, παράδοση γύρω από την συγνώμη και την μεταμέλεια. Έχουν την ιστορία του αγίου τους, του «αγίου της συγνώμης» αγίου Διονυσίου, που συγχώρεσε τον δολοφόνο του αδελφού του όταν του ζήτησε άσυλο στα Στροφάδια λίγες ώρες μετά τη έγκλημα. Η συγνώμη του δολοφόνου και η συχώρεση του αγίου έχουν αποτυπωθεί σε εικόνισμα που βρίσκεται σε κάθε σπίτι του νησιού αλλά και στα περισσότερα εικονοστάσια εκτός της Ζακύνθου. Φαντάζομαι και ο μητροπολίτης Δωδώνης που τόσο αγαπά τον τόπο του και την παράδοση του, θα έχει κι αυτός το δικό του εικόνισμα με αυτήν την παράσταση και είμαι απόλυτα βέβαιος πως γνωρίζει καλύτερα από εμένα όλο το ιστορικό.
Παρά την πλούσια γενική παράδοση της Εκκλησίας αλλά και την δυναμική της παράδοσης του τόπου του, ο μητροπολίτης Δωδώνης δεν θέλησε να κάνει χρήση αυτής της «δύναμης» που προσφέρει σε κάθε άνθρωπο η συγνώμη.
Αρκέστηκε σε αυτό που λέμε συχνά «μισή» συγνώμη αποδίδοντας τον σάλο και την ανατριχίλα που προκάλεσαν σε όλους μας τα λόγια του, σε «διαστρέβλωση της σκέψης του» σε μια παρεξήγηση επί της ουσίας θυμίζοντας σε πολλούς μας το κωμικό «δεν είναι αυτό που νομίζεις» που έχουμε δει να χρησιμοποιείται σε πολλές τηλεοπτικές κωμωδίες όπου στην πραγματικότητα όλοι ξέρουμε πως αυτό που συμβαίνει… είναι κι αυτό που νομίζουμε.
Όταν δε μίλησε με την δημοσιογράφο του MEGA τηλεφωνικά για τα όσα προκάλεσαν οι τοποθετήσεις του, ακόμη και αυτή η μισή συγνώμη που εξέφρασε με την γραπτή ανακοίνωσή του, εξαφανίστηκε για να μετατραπεί αστραπιαία σε ένα δριμύ κατηγορώ κατά δημοσιογράφων και καναλιών που «Άλλα λέμε, άλλα μας ρωτάνε άλλα παρουσιάζονται» κατά και της υπουργού Παιδείας που «τόλμησε» να τον κατηγορήσει για τις απόψεις του ενώ «Εκείνη δεν προσβάλει την Εκκλησία όταν λέει ότι ο καθένας μπορεί να πάρει άδεια, να μην παρακολουθήσει τα Θρησκευτικά» και κατά πάντων πλην του ιδίου που «εν πάση περίπτωση, αυτά που είπα, όποτε θεωρώ εγώ θα τα αναθεωρήσω, αν χρειάζεται να τα αναθεωρήσω» για να καταλήξουμε στο απόλυτα σαφές «Δεν αναθεωρώ!».
Τώρα πως συμβαδίζουν η «συγνώμη» με το «δεν αναθεωρώ» δεν ξέρω να σας πω. Φαντάζομαι πως όταν κι αν ο ιεράρχης κρίνει πως θέλει να μας εξηγήσει θα το κάνει.
Αυτό όμως που ξέρω να σας πω με βεβαιότητα είναι πως κανείς δημοσιογράφος και κανείς άλλος, τέλος πάντων, ανάγκασε τον μητροπολίτη να μας πει πως καμία γυναίκα δεν βιάζεται χωρίς να το θέλει ούτε να μας αναπτύξει την θεωρία πως δεν υπάρχει «σύλληψη» χωρίς την ψυχική και σωματική συμμετοχή της γυναίκας.
Ειδικά για το κομμάτι της «συμμετοχής» στην σύλληψη μπορεί να θυμηθεί ο ίδιος τα όσα συνέβησαν το 1974 στην Κύπρο όταν κατά δεκάδες οι βιασθείσες Κύπριες έσπευδαν στα νοσοκομεία και τις κλινικές για να διακόψουν κυήσεις που προκλήθηκαν από βιασμούς που πραγματοποίησαν ομαδικά τα κατοχικά στρατεύματα. Αυτές δηλαδή συμμετείχαν ψυχικά και σωματικά; Επίσης για όποιον ενδιαφέρεται είναι πολύ σημαντικό να δούμε πως τότε η Εκκλησία της Κύπρου είχε αντιμετωπίσει αυτό το ζήτημα.
Ο πολύπειρος μητροπολίτης Δωδώνης που έχει ζήσει μια εξόχως πλούσια σε εμπειρίες και γεγονότα ζωή και που αν καθίσεις δίπλα του μπορεί να σου εξιστορήσει απίθανες λεπτομέρειες για όσα έχουν συμβεί στο εκκλησιαστικό και πολιτικό προσκήνιο και παρασκήνιο εδώ και άνω του μισού αιώνα, δεν είναι ο άνθρωπος που θα τον αναγκάσεις να πει κάτι που δεν θέλει, ούτε αυτός που θα τον κοροϊδέψεις για να υφαρπάξεις μια δήλωση.
Γι’ αυτό λοιπόν θεωρώ πως ο άνθρωπος αυτός που δεν έχει διστάσει να συγκρουστεί με τον οποιοδήποτε βρέθηκε απέναντι του ανεξαρτήτως δύναμης και θέσης, επέλεξε να πει όσα είπε. Επέλεξε να κρατήσει αυτή τη στάση. Επέλεξε να αντιμετωπίσει το ζήτημα με τον τρόπο που το αντιμετώπισε. Γιατί είμαι βέβαιος πως αν πραγματικά πίστευε πως είπε κάτι κακό θα είχε το θάρρος να βγει δημόσια και να πει «συγνώμη». Μια ολόκληρη ουσιαστική και ξεκάθαρη συγνώμη. Παλικαρίσια! Δεν θα έλεγε ούτε «μισές» συγνώμες, ούτε «ναι μεν» ούτε «αλλά» ούτε «θα δούμε».
Δεν θέλει, δεν το κάνει, δικαίωμα του.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΛΟΣ… ΕΦΗΣΥΧΑΖΩΝ
Εκεί όμως που το δικαίωμα του έρχεται να συγκρουστεί με κάτι μεγαλύτερο από τον ίδιο, δίνοντας άλλες διαστάσεις στο θέμα, είναι το γεγονός πως ο Τιτουλάριος Μητροπολίτης Δωδώνης Χρυσόστομος, δεν είναι απλά ένας εφησυχάζων μητροπολίτης. Θα ήταν αν είχε αποχωρήσει από τον δημόσιο εκκλησιαστικό βίο μετά την παραίτηση του, όπως για παράδειγμα έκανε ο μακαριστός πρώην Πειραιώς Καλλίνικος που μετά την παραίτηση του απο τον θρόνο του όχι μόνο δεν ξαναμίλησε αλλά δεν πέρασε ούτε έξω από τον Πειραιά. Όπως κι άλλοι ιεράρχες που επέλεξαν να παραιτηθούν και να ενταχθούν στον κατάλογο των εφησυχαζόντων… κατ’ όνομα αλλά και στην πράξη.
Ο μητροπολίτης Δωδώνης λοιπόν θεωρείται εφησυχάζων ως προς το ποιμαντικό σκέλος. Ως προς το διοικητικό όχι μόνο δεν είναι εφησυχάζων αλλά κάτοχος ενός εξαιρετικά σημαντικού χαρτοφυλακίου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ο Μητροπολίτης Δωδώνης είναι Πρόεδρος της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Προσκυνηματικών Περιηγήσεων. Με απλά λόγια είναι ας πούμε κάτι σαν τον «υπουργό Τουρισμού» της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Εκ της θέσεως αυτής, εκπροσωπεί την Εκκλησία της Ελλάδος στην Ελλάδα και το Εξωτερικό, συναντάται με Έλληνες και ξένους αξιωματούχους, υπουργούς, επιχειρηματίες και κάθε λογής παράγοντα που σχετίζεται με τον συγκεκριμένο χώρο. Είναι το πρόσωπο της Εκκλησίας της Ελλάδος διεθνώς. Κι όλοι αυτοί που τον συναντούν, συνομιλούν, συναποφασίζουν και συνυπογράφουν μαζί του μνημόνια συνεργασίας κ.α. δεν συναναστρέφονται με τον εφησυχάζοντα μητροπολίτη πρώην Ζακύνθου αλλά με τον εν ενεργεία Μητροπολίτη Δωδώνης, πρόεδρο μιας κομβικής επιτροπής.
Άρα λοιπόν μπορεί ο ιεράρχης να μην έχει ποίμνιο αλλά χαρτοφυλάκιο έχει.
Το ερώτημα λοιπόν είναι ένα. Μπορεί ύστερα από όλα όσα συνέβησαν ο εν λόγω ιεράρχης να συνεχίσει να κατέχει αυτήν την θέση; Πως θα επιστρέψει στο γραφείο του στον τρίτο όροφο του συνοδικού μεγάρου όταν η Σύνοδος που εδρεύει στον ακριβώς από κάτω όροφο έχει προβεί σε ένα τόσο σφοδρό δημόσιο ράπισμα για τις θέσεις του;
Θεωρώ πως η φράση «είναι ζήτημα αρχής» ξεπερνά κατά πολύ την περίπτωση του μητροπολίτη Δωδωνης. Πλέον είναι ζήτημα αξιοπρέπειας για την Εκκλησία της Ελλάδος. Γιατί όταν ο ίδιος δηλώνει πως δεν αναθεωρεί, ή θα αναθεωρήσει όποτε θέλει αν θέλει κι όπως θέλει, πολύ φοβάμαι πως η κατά τα αλλά έξοχη ανακοίνωση της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι λίγη μπροστά στο πρόβλημα.