Ἡ Βασίλισσα τῶν Ἀγγέλων, ἡ Πάγκαλος Παρθενομήτωρ Παναγία, ἡ Ἀρχηγός τῆς Νοητῆς Ἀναπλάσεως, ἡ Δέσποινα τῶν ἀνθρώπων, ἡ Κυρία πάσης τῆς κτίσεως, ἡ δόξα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καί ἀναγέννησις παντός τοῦ κόσμου, ἔπρεπε νά γεννηθῇ «ἐξ ἐπαγγελίας» ἐκ τῶν δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης καί τριετής νά ἀφιερωθῇ εἰς τόν Κύριο τοῦ Ναοῦ τῆς Ἱερουσαλήμ, ἵνα ἀνατραφῇ εἰς τά Ἅγια σκηνώματα τοῦ Τρισαγίου Θεοῦ, διά νά ὑπουργήσῃ τό ἀπόρρητον σχέδιον τῆς θείας οἰκονομίας.
Εἰσέρχεται εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων καί ὡς ἔμψυχος Ναός εὐτρεπίζεται εἰς τό κατοικητήριον τοῦ παντάνακτος Θεοῦ, προαναγγέλλοντας τήν εἴσοδον τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως, ἤτοι τήν σάρκωσιν τοῦ Θεοῦ Λόγου. Ἐν τῷ Ναῷ τοῦ Θεοῦ εἰς Ἱερουσαλήμ γίνεται ἡ ἀναγνώρισις καί ἡ τελετουργική ὑποδοχή ἐκείνης, τῆς ὁποίας ἡ ἐμφάνισις ἐν τῷ κόσμῳ ἀποτελεῖ «τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό προοίμιον».
Φαιδρά τελετή μεθ’ ὑπερτέρας εὐφροσύνης. Ἡ Θεοτόκος καθίσταται ἔμψυχος Ναός τῆς θεότητος. Ὁ προφητάναξ τήν παρθενικήν αὐτήν προπομπήν εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων ἐμελώδησε: «Ἀπενεχθήσονται, ᾄδει, τῷ βασιλεῖ παρθένοι ὀπίσω αὐτῆς, αἱ πλησίον αὐτῆς ἀπενεχθήσονται ἐν εὐφροσύνῃ καί ἀγαλλιάσει, ἀχθήσονται εἰς Ναόν Βασιλέως (Ψαλμ. ΜΔ,΄ 15-16).
Ἀκόμη καί ἡ εἴσοδος, ἡ ἐπιβλητική καί λαμπρά, τῆς σκιώδους κιβωτοῦ (Βασιλ. Β’, στ΄ 14) ὑπολείπεται τῆς εἰσόδου τῆς Θεοτόκου εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἥτις ὡς ἱερός βλαστός ἐφυτεύθη ἀνθήσασα τό ἀμάραντον ἄνθος. Ἡ «ἐν γυναιξί εὐλογημένη» Μαριάμ ἀποδεικνύεται ἡ ἀνακεφαλαίωσις τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί ἡ ἐκπλήρωσις τοῦ προορισμοῦ της.
Ἡ Παναγία ὡς θεῖος κρουνός ἀνεξαντλήτων θείων δωρεῶν καί χαρισματοῦχος ἀκενώτων θείων χαρισμάτων διανέμει πρός ἅπαντας τήν χάριν καί τό ἔλεος. «Πόσῳ μᾶλλον ἐθεώθη ἐκείνη, ἥτις ἔσχε τόν συγκαταβάντα Θεόν Λόγον ἔνοικον ἐξ αὐτῆς ἐνσωματούμενον» (Κυριλ. Ἱεροσολύμων Κατήχ. 12,4-5. 15,1. 4,9. 12,25,29,32. 12,2-5. 17,6. 10. 12. 12,31. 7,9. 10,19).
Ἐβίωσε τήν μυστικήν ζωήν τοῦ Ναοῦ καί τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἀπό τῆς εἰσόδου εἰς τόν Ἱερόν Ναόν μέχρι τῆς πρός τόν Υἱόν καί Θεόν μεταστάσεώς Της. Συνοδεύομεν καί ἡμεῖς νοερῶς τήν εἰσερχομένην εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων Παρθένον, ἀναμένοντες τήν κληρονομίαν παρ’ Αὐτῆς τῶν παρόντων καί μελλόντων ἀγαθῶν ἀξιωθῆναι.
Ἔτι δέ κατά τήν θείαν ἑορτήν τῶν Εἰσοδίων πανηγυρίζει καί ὁ κατά ξηράν, θάλασσαν καί ἀέρα φιλόχριστος Ἑλληνικός Στρατός, ἤτοι αἱ Ἔνοπλαι Δυνάμεις τῆς φιλτάτης ἡμῶν πατρίδος, ἐπωμιζόμεναι τήν ἀκεραιότητα τοῦ πατρίου ἐδάφους, εἰς τάς ὁποίας ἀφειδῶς καί ὁλοθύμως ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία ἀπονέμῃ τήν εὐλογία της, δεομένη τῆς Πανάγνου Κυρίας Θεοτόκου καί Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ, ὅπως παράσχῃ εἰς αὐτάς τήν ἐξ ὕψους δύναμιν θαυμαστῶν, ἐνδόξων καί ἐξαισίων.