Διακατεχόμενοι ἐκ τῆς θεϊκῆς σιωπῆς τῆς πενθηφόρου ἡμέρας τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Παρασκευῆς λιτανεύομε τόν Μεγάλο Νεκρό τῆς Μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελον τόν Κύριον Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστόν ἐν μέσῳ ὀδυνηροτάτων βασάνων τῆς κοινωνίας μας καί ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου.
Αὐτός ὁ Μεγάλος Νεκρός πού ἤλλαξε τόν ῥοῦν τῆς Ἱστορίας τοῦ κόσμου πού «διῆλθεν εὐεργετῶν» τερματίζει τήν ζωήν Του ἐν μέσῳ φρικωδῶν μαρτυρίων καί παθῶν ἐπί τοῦ Σταυροῦ. Αὐτός ὁ Μεγάλος Νεκρός θά δώσει μετ’ ὀλίγον τά σημεῖα δόξης καί θριάμβου Του μέ τήν ἀνατολήν τῆς Ἀναστάσεώς Του.
Ὡς παμμεγέθης φωτεινός δείκτης τῆς ἀληθοῦς ζωῆς δωρίζει εἰς τό ἀνθρώπινο γένος, τήν ἐνθάρρυνση, τήν ἀκαταγώνιστον δύναμη τῆς σωτηρίας, τήν ἀσάλευτον πίστιν, τήν ἔκλειψιν τῆς δυσπιστίας, τήν καρποφορίαν τοῦ Εὐαγγελίου Του, τήν τοῦ κακοῦ ἐκμηδένισιν καί ὡς Νέος Ἀδάμ ἐντός τοῦ ἀνθοφοροῦντος κήπου τοῦ ἀπό Ἀριμαθαίας Ἰωσήφ καθίσταται «ὁ ἐρχόμενος Παντοκράτωρ» (Ἀποκ. Α΄,8).
Ἡ θυσία Του καρποφορεῖ τήν νέα ζωήν, πλησίον Του θραύονται οἱ πάγοι τῆς ἀπιστίας καί τοῦ ἐγωϊσμοῦ καί ἐξαλείφονται τά σκότη τῶν μικροτήτων καί ἀδυναμιῶν μας. Ὁ σημερινός «εὐσυμπάθητος» θρῆνος τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας συγκεντρώνει «ἀπό περάτων ἕως περάτων» τῆς Οἰκουμένης τόν εὐσεβῆ λαόν ὅλους ἡμᾶς πού ἐναποθέτομεν τήν ἐλπίδα τῆς ζωῆς μας εἰς χεῖρας τοῦ Ἐσταυρωμένου Λυτρωτοῦ, Ὁ ὁποῖος ἐνεργεῖ τό φοβερόν καί παράδοξον μυστήριον τῆς συγκαταβάσεώς Του καί μᾶς λυτρώνει ἐκ τῆς κατάρας τῆς ἁμαρτίας. Ἡ σκιά τοῦ θανάτου φωτίζεται ἐκ τῆς θείας ἀκτινοβολίας τοῦ Σταυροῦ Του. Ἡ θλίψις μεταβάλλεται εἰς χαράν.
Δέν βιώνομε τήν ἐγκατάλειψιν πού ὁ Ἴδιος ἐβίωσεν ἐπί τοῦ Σταυροῦ διότι τόν αἰσθανόμεθα Δοτήρα δυνάμεως καί ζωῆς ὡς «νεοποιοῦντα καί καινοποιοῦντα». Βιώνομε τό χάρισμα τῆς ἐλπίδος ἐκ τοῦ Ζωοδόχου Τάφου Του, διότι ἡ ζωή ἡμῶν πηγάζει ἐκ τοῦ γεγονότος τῆς Ἀναστάσεώς Του.
Ἡ θυσία Του καρποφορεῖ τήν ἰδίαν τήν ζωήν. Αὐτός ὥς Μέγας Ἀρχιερεύς «κατά τήν τάξιν Μελχισεδέκ» (Ἑβρ. 6,20) ἐτέλεσε τήν μεγαλυτέραν θυσίαν τῆς Ἱστορίας, διά τῆς καθαρότητος καί ἀναμαρτησίας Του. Ἤνοιξεν τήν θύραν τοῦ οὐρανοῦ διά νά εἰσέλθομεν ἅπαντες , ἡμεῖς, ὁ χριστοφόρος λαός Του.
Αὐτός ὁ Μεγάλος Νεκρός μᾶς ἐγκαλεῖ νά τόν ἀκολουθήσομεν ἐν μέσῳ τῶν συμπληγάδων τοῦ βίου. Ναί τόν ἐμπιστευόμεθα καί δεόμεθα νά καταστῶμεν καί ἡμεῖς μέτοχοι τῆς ἰδίας ἀνεκλαλήτου χαρᾶς ὁμοίας τῶν μαθητῶν πού τόν ἐώρακαν «Ἀναστάντα καί εἰρηνεύοντα».