Ολοκληρώθηκε η τρίτη ημέρα των εργασιών της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αντιοχείας υπό την προεδρία του Πατριάρχη Ιωάννη, με σαφή στόχο τη διαμόρφωση μιας «σύγχρονης ποιμαντικής» στρατηγικής και ενός ρεαλιστικού σχεδίου δράσης απέναντι στις τεράστιες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Μέση Ανατολή.
Στον πρώτο άξονα, αυτόν της πολιτικής, οι ομιλητές – μεταξύ των οποίων ο πρώην Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης του Λιβάνου, δρ. Ταρίκ Μίτρι, και ο δρ. Πολ Σάλεμ – σκιαγράφησαν έναν «κατακερματισμένο Ανατολικό κόσμο».
Υπογράμμισαν ότι η δυσκολία οικοδόμησης δημοκρατικών κρατών οφείλεται σε διπλή πρόκληση: στην εξωτερική σύγκρουση συμφερόντων και στην εσωτερική μάστιγα της θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και της εθνοτικής περιχαράκωσης.
Δοθέντος αυτού του εκρηκτικού πλαισίου, αναδείχθηκε ο κρίσιμος ρόλος της Εκκλησίας ως γέφυρας εθνικού διαλόγου και ως ασφαλούς χώρου που προωθεί την ειρήνη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Οι ιεράρχες καλούνται να ενισχύσουν τον ρόλο τους στην ανάδειξη των αρχών της πολυπολιτισμικότητας και της ιδιότητας του πολίτη, χωρίς να παρασύρονται σε διαχωρισμούς.
Στον δεύτερο άξονα, τον οικονομικό, οι πρώην υπουργοί Νικόλα Ναχάς και Ράεντ Χούρι, καθώς και ο επιχειρηματίας κ. Τζακ Σαρράφ, ξεκαθάρισαν ότι η οικονομία δεν είναι απλή χρηματοοικονομική κίνηση, αλλά παράγοντας ευημερίας και προστασίας της αξιοπρέπειας των πολιτών.
Το κομβικό συμπέρασμα των συζητήσεων ήταν ότι η κρίση έχει δομικές και όχι παροδικές ρίζες, αποτελώντας πλέον ζήτημα ύπαρξης για τους λαούς της περιοχής.
Ως εκ τούτου, η Ιερά Σύνοδος καλείται να εστιάσει τόσο στην εκκίνηση οργανωμένων οικονομικών πρωτοβουλιών για τη στήριξη της νεολαίας, όσο και στη διαμόρφωση μιας συνολικής εκκλησιαστικής στρατηγικής που θα ενισχύσει την παραμονή των πιστών και τη διατήρηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Δημογραφία και Κρίση
Με ιδιαίτερη βαρύτητα συζητήθηκε ο τρίτος άξονας, ο οποίος αφορούσε την «χριστιανική παρουσία στη Μέση Ανατολή και τη δημογραφική κατανομή».
Οι ομιλητές, κ. Ραμπίαλ Χάμπρ και δρ. Σάουκι Ατίγια, τόνισαν ότι ο Χριστιανισμός στην περιοχή δεν μετριέται με αριθμούς, αλλά ως «αποστολή που βιώνεται».
Υπογράμμισαν ότι η προσπάθεια στήριξης των Χριστιανών πρέπει να γίνεται όχι ως μειονοτήτων, αλλά ως ισότιμων εταίρων στην οικοδόμηση ενός μέλλοντος βασισμένου στην πίστη και την ιδιότητα του πολίτη.
Ως άμεσα μέτρα, η Σύνοδος ζήτησε τη διεξαγωγή ακριβούς απογραφής των Ενοριών και τη δημιουργία μελέτης για τις δημογραφικές αλλαγές (που επηρεάζονται από την αποφυγή γάμου, το διαζύγιο και τη μετανάστευση), καθώς και την εφαρμογή στρατηγικής για την αύξηση της δημογραφικής ευαισθητοποίησης και την ενθάρρυνση της τεκνογονίας για την παραμονή των Χριστιανών στις εστίες τους.
Ολοκληρώνοντας τις εργασίες, διεξήχθη ανοιχτή συζήτηση για τις εξελίξεις σε Συρία και Λίβανο, με τους ιεράρχες να επιβεβαιώνουν ότι οι πρωτοβουλίες και οι τοποθετήσεις του Πατριάρχη Ιωάννη μετά τις πολιτικές αλλαγές στη Συρία και τις κρίσεις στον Λίβανο, υπήρξαν σταθεροποιητικές για τους Χριστιανούς και εκφραστικές του συνόλου του έθνους.
Οι συμμετέχοντες εξήραν τον βασικό ρόλο του Πατριάρχη και τις εθνικές και εκκλησιαστικές θέσεις που εκφράζει σταθερά.
Τέλος, δόθηκε έμφαση στην ανάγκη οι ποιμένες και το ποίμνιο της Εκκλησίας να περιφρουρήσουν ο ένας τον άλλο, ώστε η Αντιοχειανή Εκκλησία να παραμείνει «το αλάτι της Γης» και γέφυρα συνάντησης μεταξύ όλων των κοινωνικών συνιστωσών, διατηρώντας τη δέσμευσή της στα ζητήματα της γης μέσω της ξεκάθαρης και σταθερής υπεράσπισης της Δικαιοσύνης, της υπεράσπισης των αδικούμενων και της επιβεβαίωσης των αξιών της Δημοκρατίας και του σεβασμού της πολυμορφίας.
