Στην Ύδρα βρέθηκε ο μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος μετά από πρόσκληση του οικείου μητροπολίτη κ. Εφραίμ όπου προεξήρχε της πανηγύρεως του Αγίου Νεομάρτυρος Κωνσταντίνου του Υδραίου.
Στο κήρυγμά του ο μητροπολίτης Δημητριάδος κατά τον πανηγυρικό εσπερινό το απόγευμα της Κυριακής, παρατήρησε ότι “όλη η Ελλάδα έχει αναδείξει νεομάρτυρες που προετοίμασαν την Επανάσταση. Κορυφαίοι ιστορικοί τονίζουν πως αν οι νεομάρτυρες έλειπαν η Επανάσταση δεν θα μπορούσε να συμβεί. Κράτησαν την πίστη στην Ανάσταση του Χριστού και του Γένους”.
Επικεντρώνοντας τον λόγο του στον τιμώμενο Άγιο, ο κ. Ιγνάτιος επεσήμανε ότι “κάποιοι εκ των νεομαρτύρων προς στιγμήν παρασύρθηκαν και πίστεψαν στο Ισλάμ αλλά μέσα από σημαντικά γεγονότα μετανόησαν, επέστρεψαν στην Ορθόδοξη πίστη και μαρτύρησαν για να μην προδώσουν και πάλι τον Χριστό” .
Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην μητέρα του Αγίου και στην αγωνία που την διακατείχε, “γιατί έφερε το παιδί της στον κόσμο σε μια σκλαβωμένη πατρίδα. Μεγάλωσε το παιδί της με βάσανα και φτώχεια αλλά και με εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού. Στάλαξε στην ψυχή του την πίστη στον Χριστό, την αγάπη για τους Αγίους, την προσδοκία της Ανάστασης. Το παιδί αναζήτησε την ελεύθερη ζωή, έφυγε από το νησί και βρέθηκε στην Ρόδο. Παρασύρθηκε στο Ισλάμ, λύγισε, αλλαξοπίστησε και έζησε στα πλούτη και στο αίσθημα της επιτυχίας, θεωρώντας ότι θα γίνει αποδεκτός από τους πτωχούς γονείς του”.
“Επέστρεψε στην Ύδρα πιστεύοντας ότι τα πλούτη του θα έθελγαν την Ελληνίδα μάνα του. Αποφασιστικά του έκλεισε τις πόρτες πιστεύοντας ότι θα συγκλονίσει το παιδί της όπως συνέβη. Ο Κωνσταντίνος επέστρεψε στην Ρόδο αποφασισμένος να αρνηθεί το Ισλάμ και να επανέλθει στην πίστη των πατέρων του. Επέλεξε. με την θέλησή του να προσέλθει στο Μαρτύριο θέλοντας με το αίμα του να λυτρωθεί από την προδοσία της πίστης του Χριστού”.
Ο κ. Ιγνάτιος αναφέρθηκε στα τραγικά γεγονότα της εποχής μας, “όπου τα παιδιά γίνονται έρμαια των παθών των ενηλίκων και βιώνουν την βία. Η αλήθεια είναι ότι πίσω από κάθε παραβατική συμπεριφορά υπάρχει το έλλειμμα της αληθινής μάνας και του πατέρα. Άραγε, έλειψαν οι μάνες όπως τότε που γαλούχησαν τα παιδιά του αγώνα; Εκείνες που προσφέρουν στα παιδιά τους τον Χριστό, τους διδάσκουν το νόημα της ζωής και τον σεβασμό του κάθε άλλου ως εικόνας του Θεού; Να, γιατί, πρέπει σήμερα περισσότερο από ποτέ να μνημονεύσουμε και πάλι τις μάνες εκείνης της εποχής που γέννησαν τους Ήρωες, γαλούχησαν τους μάρτυρες, κράτησαν την πίστη ζωντανή”.
Έκλεισε ωστόσο λέγοντας πως “έχει μεγάλη αξία να γιορτάζουμε τους νεομάρτυρες για να τιμούμε τις μάνες του πόνου, όπως αυτή του Κωνσταντίνου που μετέφερε τα λείψανά του στο νησί, έφερε έναν Άγιο δώρο στην πατρίδα της. Μακάρι, όλα τα παιδιά της πατρίδας μας να γευθούν την χαρά μιας μάνας που θα τους προσφέρει το πολυτιμότερο δώρο της ζωής τους, τον Ιησού Χριστό».
